Rond die leeftijd ongeveer heb ik ons huis dreumesproof gemaakt: fotolijstjes, decoratie, plantjes weg of op hoogte zodat ons zoontje er niet bij kon. Mensen verklaarden me voor gek, maar zo kon ik even naar boven lopen zonder dat hij gevaar liep of dat er dingen kapot gingen, die handjes konden nergens vanaf blijven en ik had geen zin om de hele tijd politieagentje te spelen. Nu is hij 2 en is het huis weer gezellig.
Rond die leeftijd was hij gek op voertuigen en duplo (nog steeds), dus via marktplaats een berg duplovoertuigen aangeschaft. Hij kon zich daar toen al uren mee vermaken, waardoor ik op mijn gemak wat andere dingen kon doen, of gewoon lekker even kon niksen. Ook hebben we een mooi speelkleed (kijk op tapijt24 ?) aangeschaft, zodat hij echt een leuk speelhoekje had.
In de ochtend moet ik altijd even ontdooien, dus ik doe eerst alle noodzakelijke taken achter elkaar en ga daarna iedere ochtend op de bank zitten met koffie en (ja, niet pedagogisch) mijn telefoon en ik ga even wakker worden. Ik zeg mijn zoontje dat hij even zelf moet spelen, we kunnen wat kletsen en hij mag heus even bij me komen, maar ik ga niet meespelen/voorlezen enz. Dat weet hij ondertussen heel goed en hij doet ook lekker zijn eigen dingetje.