hoeveel kan je aan???

ik heb geen ervaringen met miskramen...maar ik ben vorig jaar wel bevallen van een dood zoontje.

mensen kunnen heel sterk zijn en kunnen vaak heel veel aan, maar ik denk idd dat je er goed aan doet om een 'pauze'in te lassen.jij en je partner moeten dit verwerken en nadenken over de toekomst!

gaan ze geen verder onderzoek doen naar het hoe en waarom?

ik wil je nog wel zeggen dat je niet moet 'vergeten'van jullie 1e kindje en je man te genieten!!!

ik wens je heel veel sterkte toe met het verwerken en keuzes te maken voor de toekomst, ik hoop voor je dat je toch nog een gezond 2e kindje in je armen mag krijgen!

liefs
 
Lieve meiden,

Hoe gaat het nu met jullie?
Met mij gaat het wel redelijk, het is wel heel erg wennen om na zo'n lange tijd weer eraan te moeten denken dat je de pil in moet nemen!!

@ Brusje, meid, ook jij hebt een heleboel mee moeten maken en wat vreselijk een mola zwangerschap.
Vind het zo erg voor je, heb er gewoon geen woorden voor.
Ik snap dat jullie er voorlopig ook 'klaar' mee zijn, en een pauze in (moeten) lassen. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat het vreselijk aan je knaagt.Dat doet het bij mij tenminste wel.
Ik heb 3 vriendinnen die nu zwanger zijn en het is niet te geloven maar ze lopen alle 3 bijna even ver als wat ik zou zijn als deze 3 zwangerschappen niet fout waren gegaan.
Leuk en fijn voor hun maar heel moeilijk en confronterend voor mij.....
Geniet van je mannetje, ik koester mijn meisje ook en ben net als jij zo blij dat ik haar heb!
Sterkte meis!!!

@ khendriks: Hoe was de echo vandaag? Ik hoop goed!!!!

@ Tamjoh, wat heerlijk zeg dat je toch nog zwanger bent geworden, een 'bewijs' van altijd hoop blijven houden!
Geniet en koester je kindjes!!!!

@ Iris: Wat vreselijk voor je zeg, dat is echt het ergste wat een mens mee kan maken.
Hoe gaat het nu met je? Zijn jullie wel bezig om weer zwanger te worden of hebben jullie ook een 'pauze' ingelast?
Als wij zouden willen kunnen we een chromosoom en stollingsonderzoek laten doen, maar daar staan wij nu niet voor open...
Net wat je zegt, eerst verwerken en nadenken over de toekomst!!
Ik geniet zeker van mijn man en dochter!! Ik koester haar elke dag (ook al is ze een lekkere 3,5 jarige peuter!!!haha!) Nee ben zo dankbaar dat ik haar heb!!!

Hele dikke knuffel voor jullie allemaal!!!!!!
 
hoi butterfly,

beetje late reactie...maar ik ben op dit moment 31 weken zwanger en wonder boven wonder verloopt alles perfect!ik geniet er dan ook intens van...
ik heb vorig jaar uitgebreide onderzoeken gehad, waaruit moest blijken waarom dit zo fout is gegaan en hoe groot het risico was dat dit nog een keer zou gebeuren (priusonderzoek) . deze onderzoeken hebben mijin zekere zin wel geholpen, want daaruit bleek dat ik 'gewoon pech'had gehad en dat de kans erg groot was dat de volgende zwangerschap wel goed zou verlopen....van daaruit kreeg ik wel weer goede hoop....

nou ik wens je super veel succes!

liefs iris
 
Goh zeg, wat een verhaal! Inderdaad, hoeveel kan en moet een mens verdragen?


Ik heb helaas geen tips meid, de keuze is aan jullie, vraag me alleen af of er geen orzaak voor te vinden is, zo vaak kan haast geen toeval meer zijn!

Liefs, Jessica
 
Hallo Butterfly,

ik heb naast heel veel sterkte wensen voor je voor de komende maanden (jaren) nog een tip waar je misschien raar van op kijkt. Ga met maatschappelijk werk ofzo praten. Misschien klinkt het je overdreven in de oren, maar het heeft mij echt geholpen om met een 'buitenstaander' te praten die zelf geen emotie bij het verhaal had. Ik was daardoor weer meer met thuis bezig als ik ook thuis was. Dit zorgde ervoor dat onze relatie het prima gered heeft na een zwangerschap die met 16 week bij het hartje luisteren ineens er niet meer was. Alleen nog maar een overleden kindje in de buik en een berg hormonen die door mijn lijf gierden. Onderschat deze hormoon zooi in je lichaam niet! Dit maakt het voor je partner misschien ook moeilijker om er met jou samen een plek aan te geven. Je verandert tenslotte iedere keer weer als de hormonen weer door je lijf gieren en je daarna weer 'rustiger' wordt. Een heleboel vonden het 'aanstelleritis' om met iemand te gaan praten, maar het heeft me echt geholpen op er na een paar maanden weer relaxter in te staan. Voor jou natuurlijk absoluut geen garantie dat je partner er alsnog anders over gaat denken, maar je geeft jezelf wel wat meer ruimte om ook echt te kijken naar de voors en tegens van straks weer zwanger proberen te raken of niet.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. Gun je in ieder geval alle goeds!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan