Hoi mama Peet
Wat ontzettend lief dat je naar me vraagt. Het is me hartstikke meegevallen gisteren. Ik was pas om 3 uur is de middag aan de beurt. Ze waren later begonnen vanwege een file vlak bij het ziekenhuis en de gyn stond daar midden in, toen nog een spoedgevalletje tussendoor en ik zat daar al vanaf 12 uur te wachten en enorm trek in eten te krijgen.
Het moeilijkste was dat we ons moesten melden op de afdeling gynecologie waar dus ook de babietjes geboren worden. We kwamen daar de afdeling op en er werd net een klein kindje verplaatst naar de familie. Dat was erg moeilijk en de tranen sprongen meteen in mijn ogen. Inchecken en toen naar een kamertje achteraf en gelukkig waren we alleen. Een uurtje later kwam nog een stel voor binnen en die kwamen ook voor een curretage (hun derder keer). We hebben met ons allen lopen geiten er was werkelijk niets te beleven daar en de verpleging hebben we amper gezien (erg slecht). om half 3 mocht ik de pre-medicatie innemen en niet veel later werd ik naar de ok gebracht. Mannetje mocht niet mee. Infuus prikken is 4 maal mislukt, maar uiteindelijk heeft de beste prikverpleger een naald in mijn pols raak kunnen prikken. Ik de ok moest ik zelf naar het andere bed overklimmen. De anestasist gaf een spuit in het infuus (au au dat deed zeer, zei hij ook dat dat zeer deed) zuurstof en daarna weet ik het ff niet meer. Ik kwam bij in de uitslaapkamer en had keelpijn en een kramp gevoel in mijn buik. Toen ik ok bevonden was, werd ik weer naar beneden gebracht naar mijn lieve schat. Het eerste wat ik wilde was eten.......... had al 20 uur niets gehad. Daar werd door de verpleging 3 sneetjes brood met boter en kaas gebracht. (gatver, lust geen boter) 2 kopjes thee en een glaswater met 2 paracetamol. Ik zat nog steeds aan het infuus en mij was verteld dat ik pas naar huis mocht als ik naar de wc was geweest. De andere dame kwam ook terug en kreeg dezelfde gorre maaltijd en ze bietste er nog wat bij een broodje kipfilet. ik kreeg ook deze fantastische uitbreiding
We werden verlost van het infuus en werden verschoond (kan je beter zelf doen, heb ik dus ook maar gedaan) De verpleegster had een ontzettend kort lontje en alles wat we zeiden viel verkeerd. Dat was echt het leukste wat we hebben meegemaakt. Met ons 4en hebben we toch veel gelachen. Ook al waren we verdrietig.
Ik kreeg het advies veel te rusten en veel te slapen en een week rustig aan doen. Ik zit nu op bed met mijn laptop, mannetje is thuis om me te verzorgen en ik voel me vrij goed, geen buikpijn en ook niet al te verdrietig. Over 2 weken terug naar de gyn.
Helaas is dit wel de 2de miskraam en elke keer gaat het op hetzelfde moment fout. Ze zeggen wel "botte pech" maar aangezien ik een bloedziekte gehad heb, vraag ik me af of dit mee speelt.
Hoe gaat het trouwens met jouw?
Liefs
Lydia
