hond bij de bevalling

Oei Brenda! Viel ik je prersoonlijk aan? Ik hoop van niet.
 Dan zijn goldenretrievers dus ook honden die in het rijtje dobermans en rotweilers thuishoren hahaha. Ik ben bang van alle honden dus het maakt mij geen zak uit, alleen bij dergelijke rassen maak ik liever een blokje om dan dat ik er langs moet, mijn broer is als kind door een doberman gebeten. En ik denk dat ik voor velen me angst voor honden spreek dat ze liever met een franse buldog in een ruimte zitten dan met een grote enge hond, waardoor jezelf alleen maar nerveuzer raakt en daardoor het dier ook.
 Maar je kunt er niet om heen sommige rassen zijn van nature wat sneller op hun teentjes getrapt dan anderen (ik gaf die 2 rassen slechts als voorbeeld ;)). En ik zou het van weinig respect tegenover een verloskundige getuigen dat als zij of hij bang is voor het beest je hem niet ergens anders onderbrengt. Hetzelfde geldt voor een kat.
Maar goed ik denk dat het handigst is als iedereen dit gewoon zelf met haar vk overlegt, anders ga je misschien in moeilijke bochten wringen terwijl zij of hij dat absoluut niet noodzakelijk vind of juist zelfs belangrijk dat het bees in ieder geval in huis aanwezig is zodat er tot een snelle kennismaking kan worden over gegaan (zo zei mijn vk het tenminste).

groetjes,
Wietske
 
he hallo,
nee hoor ik voel me zeker niet aangespoken of gevallen
ik heb zelf niet een s een hond(helaas)
maar ik vindt het alleen heel erg als juist die honden terwijl die zo'n lief karakter hebben wordenafgeschilderd als gemeen terwijl de baasjes gewoon laten we zeggen "vreemd' zijn....
die kleine hondjes zijn veeeel aggressiever van nature.... terwijl ze zo lief zijn
maar idd iedereen moet t zeker zelf weten, als t risico voor jou opweegt tegenover de baten moet je t zeker niet laten! en je kunt een die ook altijd even in een andere kamer zetten

gr brenda
 
Hallo,

Ik moest hier even op reageren. Het was onze bedoeling om de hond zelfs naar mijn ouders te brengen (die wonden 2 blokken verder) als ik zou gaan bevallen en hem direct na de bevalling weer op te halen. Dit alles omdat de hond die mijn ouders hadden toen ik werd geboren nogal vals op mannen is geworden na de bevalling. Hij heeft doorgehad dat mijn moeder nogal veel pijn had en heeft dat gecombineerd met de (mannelijke) dokter die toen de bevalling deed. Vanaf dat moment kon er geen man meer binnen komen voordat de hond was opgesloten.

Helaas heb ik zelf een keizersnede gehad en was de hond ook niet direct na de bevalling in de buurt. Toen ik eenmaal thuis was met mijn zoontje hebben we de hond zijn poepluier gegeven, dit was een advies van een kraamverzorgster omdat honden in het wild ook de poep van pups opruimen. Ze gaf aan dat dit kan helpen met het accepteren van kinderen door een hond. Nou moet ik zeggen dat onze hond nogal jaloers is aangelegd, maar daar heeft hij bij onze zoon helemaal geen last van. Die 2 zijn echt dikke maatjes!

Ik hoop dat je er uit komt wat je met de hond gaat doen!
Succes!

liefs Linda
 
Hallo,

Ik moest hier even op reageren. Het was onze bedoeling om de hond zelfs naar mijn ouders te brengen (die wonden 2 blokken verder) als ik zou gaan bevallen en hem direct na de bevalling weer op te halen. Dit alles omdat de hond die mijn ouders hadden toen ik werd geboren nogal vals op mannen is geworden na de bevalling. Hij heeft doorgehad dat mijn moeder nogal veel pijn had en heeft dat gecombineerd met de (mannelijke) dokter die toen de bevalling deed. Vanaf dat moment kon er geen man meer binnen komen voordat de hond was opgesloten.

Helaas heb ik zelf een keizersnede gehad en was de hond ook niet direct na de bevalling in de buurt. Toen ik eenmaal thuis was met mijn zoontje hebben we de hond zijn poepluier gegeven, dit was een advies van een kraamverzorgster omdat honden in het wild ook de poep van pups opruimen. Ze gaf aan dat dit kan helpen met het accepteren van kinderen door een hond. Nou moet ik zeggen dat onze hond nogal jaloers is aangelegd, maar daar heeft hij bij onze zoon helemaal geen last van. Die 2 zijn echt dikke maatjes!

Ik hoop dat je er uit komt wat je met de hond gaat doen!
Succes!

liefs Linda
http://www.dylanomarvin.web-log.nl
 
Hallo,

Ik moest hier even op reageren. Het was onze bedoeling om de hond zelfs naar mijn ouders te brengen (die wonden 2 blokken verder) als ik zou gaan bevallen en hem direct na de bevalling weer op te halen. Dit alles omdat de hond die mijn ouders hadden toen ik werd geboren nogal vals op mannen is geworden na de bevalling. Hij heeft doorgehad dat mijn moeder nogal veel pijn had en heeft dat gecombineerd met de (mannelijke) dokter die toen de bevalling deed. Vanaf dat moment kon er geen man meer binnen komen voordat de hond was opgesloten.

Helaas heb ik zelf een keizersnede gehad en was de hond ook niet direct na de bevalling in de buurt. Toen ik eenmaal thuis was met mijn zoontje hebben we de hond zijn poepluier gegeven, dit was een advies van een kraamverzorgster omdat honden in het wild ook de poep van pups opruimen. Ze gaf aan dat dit kan helpen met het accepteren van kinderen door een hond. Nou moet ik zeggen dat onze hond nogal jaloers is aangelegd, maar daar heeft hij bij onze zoon helemaal geen last van. Die 2 zijn echt dikke maatjes!

Ik hoop dat je er uit komt wat je met de hond gaat doen!
Succes!

liefs Linda
 
Hoi allemaal,

Ik heb echt een schat van een hond. Een erg druk, alert manneke maar het is er ook een die ontzettend zijn best doet zich zo goed mogelijk in te houden en te luisteren. Met kleine kindjes gaat het gelukkig al prima, hij is super nieuwsgierig en zoekt ze op om ze vervolgens helemaal onder te likken. Hierbij gaat hij uit zichzelf op zijn rug liggen om zich zo klein mogelijk te maken... ach en dat die dan in zijn lompigheid wel eens vergeet dat zijn poten erg pijnlijk zijn, tja.. dat zien we dan maar even door de vingers.

Toch zou ik er nooit aan moeten denken hem bij de bevalling te laten. Ik ben momenteel 27 weken zwanger en 1 van de redenen dat ik in het ziekenhuis wil bevallen is dat ik niet wil dat mijn hond erbij is en zo min mogelijk merkt van het gebeuren. Het zou mij namelijk niet verbazen dat die in de stress schiet als die merkt dat het vrouwtje pijn heeft. Mijn hond is namelijk als mijn schaduw, overal waar ik ga en sta is hij ook te vinden en ik kan mij dus indenken dat die op het moment van de bevalling erg beschermend wordt.  Ik wil hem, mijzelf en de verloskundige deze "stress" besparen en zal hem dus niet bij de bevalling laten zijn. Daarna geef ik hem overigens wel ruim de tijd kennis te laten maken met de kleine hoor!

Groetjes,
Brigitte
 
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, dus daar was de hond niet bij. Maar voordat ik naar het ziekenhuis ging, deed onze hond heel lelijk omdat ik weeen had en zij wel doorhad dat dat pijn deed. Iedereen die in mijn buurt kwam (zelfs mijn vriend) kon een knauw verwachten van de hond.
Ook toen de we weer terug waren uit het ziekenhuis deed onze hond lelijk tegen de kraamhulp zodra de baby begon te huilen. Gelukkig bleef het bij grommen, maar je kunt beter het zekere voor het onzekere nemen.

 
Dag!
Ik wil aansluiten bij het berichtje van een hand meteen aan een poepluier laten ruiken!
Zelf hebben wij geen hond, maar toen ik zelf geboren ben (1977, is alweer ff geleden!) heeft mijn vader toen ze uit het ziekenhuis kwamen met mij meteen de hond erbij betrokken. Ze hebben hem aan mij laten ruiken (onder toezicht hoor!!!) en een poepluier gegeven (met z''n neus erin..! hihi).
Het heeft inderdaad te maken met roedelgedrag uit het wild. Als je dat niet doet kan de hond zz 'hoger'in de roedel (rangorde) voelen dan de baby omdat hij al langer in het gezin is. Ddoor zo'n luier leert hij het kind accepteren.
Bij ons heeft het goed gewerkt. Sindsdien was de hond onafscheidelijk van mij en hij was heel lief voor me. Zelfs zo lief dat ik hem als peuter een keer in z'n oor gebeten heb (hij wilde mijn speelgoed niet teruggeven...) en hij deed niets terug (Hoezo geluk gehad!?).
Bewaren dus die poepluier!!!

Rita, mama van Senn (15-09-05)
 
Terug
Bovenaan