Hey zwangere dames,
Momenteel ben ik 37,3 weken zwanger, doodop en straks trouwfeest van onze beste vrienden. Wordt zeker en vast een prachtig en leuk feest, vandaar mijn angst naar die avond toe.
Ik sprak deze avond nog eens uit dat ik wel schrik heb dat mijn man net strontzat zou zijn, dat ik hoop dat hij er wat aan denkt. Ps ik zou liever vragen wil je echt niet teveel drinken maar dingen vragen zal hij direct als eisen opvatten en valt zeker in de verkeerde aarde.
Met als gevolg dat ik zeer veel verwijten heb gekregen.... :
Ik moet dringend stoppen met me altijd te bemoeien, triestig dat ik zo weinig vertrouwen heb. Hij zal drinken en veel drinken, ik ken hem helemaam niet, zelfs als hij veel drinkt is hij in staat op naast me te staan. Verder sprak hij uit dat hij wel eens zin had in coke morgen, waarop mijn reactie dat ik vind dat dit nu echt niet kan. Tegenreactie was dat hij door coke beter tegen alcohol kan en 'nuchterder' blijft. Ik moet ook gaan oppassen met al mijn commentaar of ik zal m kwijtspelen. Plus de kans dat het die avond is ... is ook maar zeer klein.
Het enige waar ik naar op zoek was was een sprankeltje erkenning dat hij er natuurlijk rekening mee zal houden dat ik hoogzwanger ben. Ik hoor dit ook overal rond me dat dit gebeurd en dat dit ook eens besproken wordt. Vorige bevalling die best zwaar was zoveel aan hem gehad, wil dit zo graag terug... ook al uitgesproken maar heeft ook geen positief effect. Tuurlijk weet ik dat de kans 'klein' is w maar ze is er echt wel, en een bevalling is nu niet zomaar een moment in je leven...
Voel me enorm slecht, soms begin ik te twijfelen aan mezelf of ik dan zo een hoge 'eisen' stel. Ergens ben ik overtuigd van niet want ik spreek enkel mijn angst uit plus wat ik hoop... maar weet dus wel totaal geen raad meer. keek er zo naar uit en dit gevoel is al volledig verdwenen..
Momenteel ben ik 37,3 weken zwanger, doodop en straks trouwfeest van onze beste vrienden. Wordt zeker en vast een prachtig en leuk feest, vandaar mijn angst naar die avond toe.
Ik sprak deze avond nog eens uit dat ik wel schrik heb dat mijn man net strontzat zou zijn, dat ik hoop dat hij er wat aan denkt. Ps ik zou liever vragen wil je echt niet teveel drinken maar dingen vragen zal hij direct als eisen opvatten en valt zeker in de verkeerde aarde.
Met als gevolg dat ik zeer veel verwijten heb gekregen.... :
Ik moet dringend stoppen met me altijd te bemoeien, triestig dat ik zo weinig vertrouwen heb. Hij zal drinken en veel drinken, ik ken hem helemaam niet, zelfs als hij veel drinkt is hij in staat op naast me te staan. Verder sprak hij uit dat hij wel eens zin had in coke morgen, waarop mijn reactie dat ik vind dat dit nu echt niet kan. Tegenreactie was dat hij door coke beter tegen alcohol kan en 'nuchterder' blijft. Ik moet ook gaan oppassen met al mijn commentaar of ik zal m kwijtspelen. Plus de kans dat het die avond is ... is ook maar zeer klein.
Het enige waar ik naar op zoek was was een sprankeltje erkenning dat hij er natuurlijk rekening mee zal houden dat ik hoogzwanger ben. Ik hoor dit ook overal rond me dat dit gebeurd en dat dit ook eens besproken wordt. Vorige bevalling die best zwaar was zoveel aan hem gehad, wil dit zo graag terug... ook al uitgesproken maar heeft ook geen positief effect. Tuurlijk weet ik dat de kans 'klein' is w maar ze is er echt wel, en een bevalling is nu niet zomaar een moment in je leven...
Voel me enorm slecht, soms begin ik te twijfelen aan mezelf of ik dan zo een hoge 'eisen' stel. Ergens ben ik overtuigd van niet want ik spreek enkel mijn angst uit plus wat ik hoop... maar weet dus wel totaal geen raad meer. keek er zo naar uit en dit gevoel is al volledig verdwenen..