Hoogzwanger en peuterpuberteit

<p>Opvoedtips gezocht! </p><p>Hoi dames, </p><p>Ik ben nu 32 weken zwanger van de 2e en heb bekkenpijn. Daarbij ben ik deze zwangerschap veel emotioneler dan de vorige. Mijn dochter is 21 maanden oud en heeft inmiddels goed door hoe ze me dwars kan zitten. Niet komen als we naar boven gaan voor een slaapje, steeds de andere kant op rennen, niet mee naar beneden willen of alleen als ze de trap af getilt wordt, op de grond gaan zitten als ik haar probeer de goede richting in te leiden. </p><p>Het is zo vermoeiend, ik heb te veel klachten om haar steeds te tillen, en moet alles verbaal oplossen. Dan probeer ik haar met een spelletje te lokken, of door haar iets leuks voor te houden zoals een boekje lezen boven, of de was doen(ja dat vind zij heel leuk haha). </p><p>Maar het is zo vermoeiend! En ik merk dat ik steeds vaker mn geduld verlies en dan boos op haar word. Maar zelfs dat maakt geen indruk! Dan gaat ze me gewoon na doen, en dat is nogal confronterend om dan je eigen gedrag gekopieerd te zien worden. </p><p>Het wordt me met de week zwaarder en elke dag dat ik haar in mijn eentje heb ben ik helemaal gesloopt + emotioneel en kan ik voornamelijk nog huilen aan het eind. </p><p>Wie heeft een tip voor mij? </p>
 
Hier in een soortgelijke situatie. 30 wkn zwanger met de bijbehorende fysieke kwaaltjes en heb een peuterpuber van ruim 2 jaar rondlopen. Wat bij ons helpt in een situatie dat hij bijvoorbeeld niet mee naar boven komt ofzo, dan zeg ik: oké dan gaat mama wel alleen naar boven. Werkt tot nu toe in 90% van de gevallen. Verder kan ik je alleen adviseren: pick your battles. Dus moet er per see dan echt iets gebeuren, of kan het ook later? Je eigen rust en lichaam is erg belangrijk. Heel veel succes en onthoud: het is ook allemaal een fase. Hoe minder aandacht jij besteed aan dit “moeilijke” gedrag, hoe sneller je dochter zal denken ach laat maar zitten ik werk wel mee
 
[quote quote=10514763]Hier in een soortgelijke situatie. 30 wkn zwanger met de bijbehorende fysieke kwaaltjes en heb een peuterpuber van ruim 2 jaar rondlopen. Wat bij ons helpt in een situatie dat hij bijvoorbeeld niet mee naar boven komt ofzo, dan zeg ik: oké dan gaat mama wel alleen naar boven. Werkt tot nu toe in 90% van de gevallen. Verder kan ik je alleen adviseren: pick your battles. Dus moet er per see dan echt iets gebeuren, of kan het ook later? Je eigen rust en lichaam is erg belangrijk. Heel veel succes en onthoud: het is ook allemaal een fase. Hoe minder aandacht jij besteed aan dit “moeilijke” gedrag, hoe sneller je dochter zal denken ach laat maar zitten ik werk wel mee[/quote]
Heey, ja die tactiek heeft hier ook een tijdje heel goed geholpen, dat was echt mn wapen waarmee ik haar toch zo ver kon krijgen. Helaas is de effectiviteit weer afgenomen en kan ik soms wachten tot ik eens ons weeg ? 
Het is inderdaad belangrijk dat ik probeer er weinig aandacht aan te besteden. En dat probeer ik in de meeste gevallen ook. Alleen als je ergens naartoe moet, bijvoorbeeld naar boven of beneden, dan kan ik haar gewoon niet alleen daar laten, of heel lang gaan wachten..... 
 
 
Pffff super herkenbaar!


Ik ben 38 weken zwanger en heb 2 zoons van 2.5 en 16 maanden. Bij de oudste is alles een strijd, de jongste doet alles na. Ik heb ook erg bekkenpijn, heel snel harde buiken en gewoon super vermoeid. Moet zeggen dat mijn lontje steeds korter wordt. Heb einde van de dag soms ook echt het gevoel dat ik alleen gemopperd heb die dag.


Maar als ik je een tip mag geven... Dan zou ik haar niet belonen voor dwars gedrag. Zo leer je haar dat als ze niet meewerkt ze wat leuks mag doen. Ik koop ze ook heus wel eens om hoor. Maar als ik zeg dat de jas aan moet omdat we weg gaan, dan gaat die jas ook gewoon aan. Of als ik de trap op/af wil en ze gaan niet mee. Dan zeg ik oké dan ga ik alleen en loop weg. Dat wordt 1 groot tranendal, maar dan lopen ze de volgende keer wel mee zonder gezeur.


Nou klink ik misschien als een heks, maar dit is wel de leeftijd waar ze grenzen opzoeken en waar je die grenzen ook moet stellen. (verder ben ik echt wel gezellig hoor, haha)
 
[quote quote=10514780]Pffff super herkenbaar! Ik ben 38 weken zwanger en heb 2 zoons van 2.5 en 16 maanden. Bij de oudste is alles een strijd, de jongste doet alles na. Ik heb ook erg bekkenpijn, heel snel harde buiken en gewoon super vermoeid. Moet zeggen dat mijn lontje steeds korter wordt. Heb einde van de dag soms ook echt het gevoel dat ik alleen gemopperd heb die dag. Maar als ik je een tip mag geven… Dan zou ik haar niet belonen voor dwars gedrag. Zo leer je haar dat als ze niet meewerkt ze wat leuks mag doen. Ik koop ze ook heus wel eens om hoor. Maar als ik zeg dat de jas aan moet omdat we weg gaan, dan gaat die jas ook gewoon aan. Of als ik de trap op/af wil en ze gaan niet mee. Dan zeg ik oké dan ga ik alleen en loop weg. Dat wordt 1 groot tranendal, maar dan lopen ze de volgende keer wel mee zonder gezeur. Nou klink ik misschien als een heks, maar dit is wel de leeftijd waar ze grenzen opzoeken en waar je die grenzen ook moet stellen. (verder ben ik echt wel gezellig hoor, haha)[/quote]
En ben je dan niet bang dat er boven of beneden iets gebeurd wat gevaarlijk is voor ze? 
Dat lokken is inderdaad ook niet goed, i know. Je gaat gewoon alles proberen om het voor elkaar te krijgen ?
 
Oh wat zwaar! Ik heb in precies die situatie gezeten. Mijn tweede werd geboren toen de oudste bijna 24 maanden was. Een ding moet je weten: het gaat voorbij! Mijn dochter is nu ruim drie en echt niet meer de feeks die ze toen was ? Ze is nu heel zachtaardig, deelt veel, denkt na over oplossingen, kortom: ook een heks van een kind wordt weer leuk, hahaha!
Voor nu de tip: volg Dr. Siggie op instagram. Zij is echt fantastisch! Geeft zoveel nuttige tips over hoe om te gaan met peuter puberteit. Je moet wel wat Engels begrijpen. Haar methode is gebaseerd op rustig, maar duidelijk ouderschap. 


Veel succes!
 
Superherkenbaar. 25 weken zwanger en een dochter van 19 mnd die al heel goed nee kan roepen de hele dag. Het gaat dus alleen nog maar zwaarder worden. Niet echt tips maar vooral herkenning. Gister had ze ook weer een dag.... Beetje moe door een verkoudheidje. Dan is bij alles boos tegen mamma schoppen ineens leuk. Doet ze op andere dagen niet. Maar dat niet mee de trap op en af willen.... Pffff! Niet mee willen lopen, dan maakt ze een slappe vaatdoek van zichzelf. Driftbuien als je nee zegt tegen het slopen van de afstandsbediening of een koekje 10 min na het ontbijt. Ze is echt een heel lieve meid hoor, en echt niet zo pittig. Maar grenzen opzoeken doet ze sinds een paar maanden zeker weten! En ik mag nu al weinig fysiek meer doen. Hoe dan?
Wij brengen het wel direct al meer in de richting van haar belevingswereld. Ze is helemaal into helpen nu. En rollenspelletjes. Dus als ik vraag of ze me helpt de vaatwasser leegruimen, dan gaat dat beter dan mee nemen naar de keuken. Of ik ga eerst met haar knuffeltje over poepen op het potje praten. En dan vraag ik of zij gepoept heeft. Wat doen we dan? Jaaaaa naar boven! Het werkt niet altijd. Maar maakt het soms wat makkelijker. Ook dingen duidelijk van tevoren aankondigen. Dit is de laatste keer he? Hierna gaan we een jas aan doen. Paar keer herhalen. 
 
 
Ik laat mijn zoontje wel eens een paar minuutjes alleen beneden hoor. Boven niet omdat ik dat te gevaarlijk vind met het traphekje open (die van ons kan je moeilijk open en dicht doen vanaf de trap gezien). Maar beneden als hij lekker tv aan het kijken is, loop ik wel eens naar boven om een wasje erin te doen ofzo. Gaat hier prima en hij roept me vanzelf als hij ziet dat ik niet beneden ben. Dan kom ik er gewoon meteen aan.
 
Terug
Bovenaan