Hoop gebeurd... van buisjes tot einde relatie...

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden

Hier is Daan weer eens...
Veel gelezen over jullie avonturen, niet geschreven.
Is een hoop gebeurd in Evi en mijn leven...

Sinds een paar weken wonen Evi en ik met zijn tweetjes.

Erg heftige en verdrietige tijd achter de rug en uiteindelijk dus de stap genomen om met zijn 2tjes verder te gaan... Misschien dat het in de toekomst nog goed komt maar daar ziet het niet naar uit.

Wat ik erg moeilijk vind en cru op dit moment is dat ik juist nu, en ook juist nu met de kleine uk, zo de behoefte nu heb aan een arm om me heen, iemand die zegt... leun jij maar even achterover.. komt allemaal wel goed.... een lieve partner met wie je dingen kan delen. Jammer genoeg lukte dit dus niet met haar papa.
Wat me soms ook wel lonely maakt is dat ik geen ouders meer heb om op terug te vallen... maar komt allemaal wel op zijn pootjes alles.

Ik zal er wel alles aan doen om de kleine om mijn manier gelukkig te maken en te zorgen dat ze een goede en liefdevolle band houdt en opbouwt met papa...
Maar ben er wel superverdrietig van.
Eerst maar eens tot rust komen van alle spanningen...

Tussen al die narigheid fietste Evi ook nog eens met haar oortjes...
Vanaf dat ze nog geen 3 maanden was heeft ze tot vorige week aan toe (10,5 maand) 5 keer ontstekingen gehad, kuren die niet mochten baten en erg erg spoken 's nachts...
Vorige week was de maat vol en zaten we binnen no-time in het ziekenhuis en 2 dagen later ging ze onder het mes. Ze deed het super... alleen een beetje heeeeel erg woest was ze toen ze de narcose kreeg... haha... is nog al een pittig wijffie.

Al met al, gebeurt hier een hoop.

Ik schrijf het een beetje kort en bondig op, het blijft toch internet...
Maar denk dat ik mijn verhaal nu wel even kwijt ben.

Hoop weer meer mee te krabbelen...
(maar internet nog niet aangesloten, dus pik af en toe een verbindingetje van de buren... hihi... in een ongelukkige houding in de hoek van de huiskamer ergens...)

Hopelijk met al jullie ukkies alles goed

Liefs

Daan mama van Evi









 
Hallo Daan,
Tjonge, heftig hoor alleen met je kleine meid verder te gaan. Wel heel dapper van je!  Je weet dat er hier  op het forum meer meiden alleenstaande moeders zijn, ik hoop dat je daar wat steun aan kunt hebben.
Wat je schrijft over geen ouders meer hebben en mede daardoor een geruststellende arm om je heen missen, dat herken ik wel. Mijn vader leeft nog wel, maar eigenlijk heeft hij nooit zo'n belangrijke rol in mijn leven gespeeld. Ik zie hem maar weinig en hij is voor mij niet de veilige thuishaven, de basis waar ik op terug zou kunnen vallen of iets dergelijks. Heb jij wel broers of zussen waar je goed contact mee hebt? En waar je dus een gemeenschappelijk verleden mee hebt?
Hier zal altijd een luisterend oor (lezend oog) voor je zijn. Maar wat je al schrijft, het blijft internet.
Wat een lekker ding is Evi (nog steeds)! Echt een mooi meisje! Hoop dat het met haar oortjes helemaal goed komt.
Ik zou zeggen: welkom terug en een (internet)hug voor jou:

Groetjes,
Ellen mv Julian

 
Wat vervelend om te horen. Juist nu met zo''n kleintje erbij. Ik hoop dat je alles goed op de rit krijgt en dat er een tijd komt dat je weer goed in je vel zit. Veel sterkte.

Annemieke
 
He joh, wat een rotsituatie. Heel veel sterkte met alles!
Je bent een sterk mens, dus je gaat er helemaal bovenop komen!
Liefs Nelleke
 
Hoi Meis,

Als eerste, wat een onzettend lekker moppie heb je daar!

Als tweede, je gaat het redden, ja ik mis die arm ook wel eens, en vooral het feit dat iemand zegt joh je doet het prima als moeder. Maar je krijgt ook heel veel van je kindje terug, dat is waar ik voor op sta iedere morgen (of nacht), iedere dag ishet weer mooier en fijner met haar. Ik moet zeggen dat ik de vader van Tess echt niet meer mis, hij is voor mij nu meer een last. Jij kan iig je dochter een goede relatie laten op bouwen met haar vader, ik hoop dat het lukt, voor ons zit dat er niet in... dat is jammer, maar ook dat overkomen we wel.

Ik wens je heel veel sterkte en we zijn hier voor je.

Groetjes Nanda, alleenstaande moeder van Tess (11mnd)
 
wow meid, heftig! maar hopelijk geeft het rust. hoop dat het voor jou en je kleine meid weer zonnig gaat worden op korte termijn!

liefs Jenneke mv Ivar
 
Hartstikke fijn dat je er weer bent!
Je doet het heel knap, helemaal alleen, petje af hoor.
Laten wij (forummers) die arm om je schouder een beetje zijn voor je!

Liefs
 
Hi Daan, ik hoop dat alles op zijn pootjes terecht komt.... het zal best niet snel genoeg gaan en er zullen nog best veel verdrietige momenten zijn.... de tijd zal het leren.

Veel sterkte en veel genietmomentjes met Evi.
Liefs Renske mv Meike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan