Hey Daan,
Ik had in het weekend al vernomen van jouw situatie. Steeds als ik weer over 'zo'n geval' hoor, word ik er toch wel een beetje verdrietig van. Temeer omdat ik als geen ander weet hoe het is om in je uppie twee kindjes (in mijn geval) op te moeten voeden.
Je staat nu aan het begin van een heel moeilijke periode, want je zult nog heel veel moeilijke momenten gaan krijgen. Dat zit hem vaak in heel kleine dingen. Nog steeds heb ik die momenten. Ik kan zomaar met heel goede zin op staan 's ochtends en als ik dan b.v. een vader, moeder met hun kindjes zie lopen en gezellig zie doen, kan dat ineens omslaan. Ik probeer het natuurlijk wel in de hand te houden, want het heeft geen zin om je altijd 'zielig' te vinden, maar soms valt het gewoon niet mee.
Ik ben gelukkig nu zover in het proces (zeg maar gerust rouwproces,want dat is het echt, alle fases van een rouwproces worden doorgemaakt,althans door mij!) dat ik mijn ex als persoon ook echt niet meer mis en hem ook meer als een last zie. Ik ben aardig gewend aan het feit dat ik de verzorging en opvoeding van de kids alleen op mijn rug draag, maar ook dat was in het begin erg zwaar en moeilijk. Ondanks dat ik al veel zelf deed, valt het toch tegen om op sommige momenten niet even de zorg over te kunnen dragen aan je partner wanneer je er even doorheen zit. Inderdaad b.v. nadat je een aantal nachten slecht hebt geslapen. Ik sta er nog steeds verbaasd van dat ik met zo weinig slaap (nog steeds) zo goed kan functioneren. Ik moet wel zeggen dat ik 's avonds vaak wel op tijd naar bed ga om als het ware vast 'voor te slapen'.
Momenteel ben ik eigenlijk alleen nog maar heel vaak kwaad op mijn ex. Met name als de dingen niet lopen zoals ik ze graag wil zien, of tijdens nachten zoals op vakantie, waarin we alledrie moeten spugen en ik er echt zwaar doorheen zit, of b.v. op dagen zoals afgelopen zondag, de 1ste verjaardag van Siebe. Vooral dan komen de gevoelens van onmacht en kwaadheid weer boven. Maar als de dag dan toch weer goed verlopen is, is dat ook zo weer voorbij. En ben ik trots op mezelf omdat ik het toch maar in mijn uppie allemaal voor elkaar krijg!!
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe de komende tijd. En je weet het: Als je er behoefte aan hebt om te praten weet je me te vinden.
Groetjes Fonske.
