Hallo allemaal,
Ik ben bijna 10 maanden geleden bevallen door middel van een keizersnee.
Ik vond dit heel erg tegenvallen en heb er best nog een tijd last van gehouden zowel lichaamlijk als geestelijk.
De bedoeling was eigelijk om thuis te bevallen maar nadat ik 24uur met gebroken vliesen thuis had gezeten kwam de eerste terleurstelling dat ik in het ziekenhuis zou moeten gaan bevallen!
Aan de andere kant maakte me het op dat moment niet zo heel erg veel uit want had al 24uur pijn en had geen oog dichtgedaan.
Om een heeeeeel lang verhaal kort te maken had ik na 40uur weeen nog maar 7cm ontstuiting en was ik helemaal uitgeput had inmiddels al 2 nachten niet geslapen.
Toen de gyn zei dat ik een keizersnee ging krijgen vond ik dat heel erg jammer, ik had nu voor mijn idee 40uur voor niks zo m'n best gedaan en wou het afmaken ook.
Toen ik uiteindelijk m'n ruggenprik had gehad viel er wel een rust over me heen ik kon eindelijk even ontspannen.
Als ik nu teug denk aan die dagen kan ik nog steeds heel erg van ballen dat het zo gelopen is.
Het had me zo mooi geleken om m'n zoontje zelf op de wereld te zetten en gelijk op m'n borst te krijgen ipv even snel in de lucht.
Ik heb echt heel erg het gevoel dat ik iets gemist heb.
Dat je nog zolang last houd van je wond is eigelijk logische maar denk je niet zo bijna als je het zelf niet meegemaakt heb.
Ik gaf borstvoeding maar voor ik m'n bed uit was om m'n zoontje te pakken en een goede houding te vinden om te gaan zitten was ik een half uur verder.
Gelukkig heb ik een geweldige vriend die alles deed wat hij kon.
Je bent net moeder en je wilt je kind in bad doen en lekker met hem wandelen maar de eerste 2 weken kwam ik de deur niet uit.
En toch heb ik vriendinnen die zeggen; wees blij dat je het er niet heb hoeven uitpersen!!!
Ik geloof ook best dat het verschrikkelijk veel pijn doet maar toch weten mensen denk ik niet wat ze zeggen dan.
Nu ik weer zwanger ben hoop ik ook echt heel erg dat ik nu op een "normale" manier mag gaan bevallen.
Ik heb volgende week m'n eerste afspraak bij de verloskundige en wil haar dan ook echt duidelijk maken dat ik het nu iig weer wil proberen (geen 40uur hoor!)
want de gyn had het erover om de volgende keer een geplande keizersnee te doen maar de wil ik echt niet.
Als het een keizersnee wordt dan is het niet anders maar geen geplande.
Zijn er meerdere vrouwen die ook een keizersnee hebben gehad en nu hopen op een gewone bevalling???
Liefs Bianca.
Ik ben bijna 10 maanden geleden bevallen door middel van een keizersnee.
Ik vond dit heel erg tegenvallen en heb er best nog een tijd last van gehouden zowel lichaamlijk als geestelijk.
De bedoeling was eigelijk om thuis te bevallen maar nadat ik 24uur met gebroken vliesen thuis had gezeten kwam de eerste terleurstelling dat ik in het ziekenhuis zou moeten gaan bevallen!
Aan de andere kant maakte me het op dat moment niet zo heel erg veel uit want had al 24uur pijn en had geen oog dichtgedaan.
Om een heeeeeel lang verhaal kort te maken had ik na 40uur weeen nog maar 7cm ontstuiting en was ik helemaal uitgeput had inmiddels al 2 nachten niet geslapen.
Toen de gyn zei dat ik een keizersnee ging krijgen vond ik dat heel erg jammer, ik had nu voor mijn idee 40uur voor niks zo m'n best gedaan en wou het afmaken ook.
Toen ik uiteindelijk m'n ruggenprik had gehad viel er wel een rust over me heen ik kon eindelijk even ontspannen.
Als ik nu teug denk aan die dagen kan ik nog steeds heel erg van ballen dat het zo gelopen is.
Het had me zo mooi geleken om m'n zoontje zelf op de wereld te zetten en gelijk op m'n borst te krijgen ipv even snel in de lucht.
Ik heb echt heel erg het gevoel dat ik iets gemist heb.
Dat je nog zolang last houd van je wond is eigelijk logische maar denk je niet zo bijna als je het zelf niet meegemaakt heb.
Ik gaf borstvoeding maar voor ik m'n bed uit was om m'n zoontje te pakken en een goede houding te vinden om te gaan zitten was ik een half uur verder.
Gelukkig heb ik een geweldige vriend die alles deed wat hij kon.
Je bent net moeder en je wilt je kind in bad doen en lekker met hem wandelen maar de eerste 2 weken kwam ik de deur niet uit.
En toch heb ik vriendinnen die zeggen; wees blij dat je het er niet heb hoeven uitpersen!!!
Ik geloof ook best dat het verschrikkelijk veel pijn doet maar toch weten mensen denk ik niet wat ze zeggen dan.
Nu ik weer zwanger ben hoop ik ook echt heel erg dat ik nu op een "normale" manier mag gaan bevallen.
Ik heb volgende week m'n eerste afspraak bij de verloskundige en wil haar dan ook echt duidelijk maken dat ik het nu iig weer wil proberen (geen 40uur hoor!)
want de gyn had het erover om de volgende keer een geplande keizersnee te doen maar de wil ik echt niet.
Als het een keizersnee wordt dan is het niet anders maar geen geplande.
Zijn er meerdere vrouwen die ook een keizersnee hebben gehad en nu hopen op een gewone bevalling???
Liefs Bianca.