hormonen.

<p>de hormonen spelen een grote rol ik ben nu bijna 5 weken en ik heb er nu veel meer last van als toen voor de miskraam (augustus). ik vind het sneu voor mijn partner.. al om de kleinste dingen kan ik al over de emmer van raken.</p><p>mijn vraag aan jullie is hoe gingen jij en je partner er mee om?</p><p> </p>
 
Oei heel herkenbaar tot de 20 weken last van gehad.  Ik stuurde hem vaak naar zijn vrienden. Ook al vond ik dat niet leuk omdat ik vond dat hij bij mij moest zijn.  Maar ik was zo'n bitch dat ik zoiets had van we kunnen samen mokken of hij gaat lekker naar vrienden en ik kijk tv en ga optijd naar bed.  En we praatte wel veel en af en toe even wat quality time hielp ook. Blijf vooral in gesprek t s voor beide geen pretje
 
Oei heel herkenbaar tot de 20 weken last van gehad.  Ik stuurde hem vaak naar zijn vrienden. Ook al vond ik dat niet leuk omdat ik vond dat hij bij mij moest zijn.  Maar ik was zo'n bitch dat ik zoiets had van we kunnen samen mokken of hij gaat lekker naar vrienden en ik kijk tv en ga optijd naar bed.  En we praatte wel veel en af en toe even wat quality time hielp ook. Blijf vooral in gesprek t s voor beide geen pretje
 
Oei heel herkenbaar tot de 20 weken last van gehad.  Ik stuurde hem vaak naar zijn vrienden. Ook al vond ik dat niet leuk omdat ik vond dat hij bij mij moest zijn.  Maar ik was zo'n bitch dat ik zoiets had van we kunnen samen mokken of hij gaat lekker naar vrienden en ik kijk tv en ga optijd naar bed.  En we praatte wel veel en af en toe even wat quality time hielp ook. Blijf vooral in gesprek t s voor beide geen pretje
 
Door gewoon eerlijk te zijn en excuses te maken. Of als ik het aan voel komen dan zeg ik gelijk al " sorry maar krijg last van mijn hormonen". Bij onzekerheid vraag ik een knuffel of zeg ik wat ik nodig heb. 
Zolang je er open en eerlijk over praat moet het wel goedkomen.  Oja tot 10 tellen helpt ook, hormonen zijn geen excuus voor onredelijk gedrag  
 
Oei heel herkenbaar tot de 20 weken last van gehad. Ik stuurde hem vaak naar zijn vrienden. Ook al vond ik dat niet leuk omdat ik vond dat hij bij mij moest zijn. Maar ik was zo’n bitch dat ik zoiets had van we kunnen samen mokken of hij gaat lekker naar vrienden en ik kijk tv en ga optijd naar bed. En we praatte wel veel en af en toe even wat quality time hielp ook. Blijf vooral in gesprek t s voor beide geen pretje
 
dat samen mokken voor de tv heel herkenbaar, dan zeg ik ook tegen hem ''ik ben een beetje humeurig sorry alvast'' dat gaat hij meestal wel uit zich zelf iets anders doen. maar ik voel me echt af en toe schuldig..daarbij kun je niet aan altijd aan een man zien wat voor emotie hij heeft.. dat heb ik altans met mijn partner.
hopen dat ik de vervelende hormonen snel onder controle krijg haha!
 
 
Ik ben momenteel ook echt net pas zwanger (5 weken nu) en ik raak ook snel al geirriteerd door de kleinste dingen. Maar mijn man weet gelukkig wel dat het komt door de hormonen en komt al snel een knuffel of iets dergelijks brengen als het weer zover is. Vooral je eigen ding doen en je man ook zijn eigen ding laten doen is gok ik het beste.
 
Mijn vriend heeft het boek van Kluun gelezen en snapte mij toen veel beter. Onder het lezen van het boek moest hij elke keer keihard lachen, omdat het zo herkenbaar was. Dan moest ik ook weer 3 regels meelezen en hadden we samen lol.
 
Terug
Bovenaan