hormonen

en met zijn alle dus weer terug int zelfde schuitje :"(
jayden doet het super en slaapt (nog) veel maar ik ben een bonk emoties, laag hb ook hier, kraamhulp die afbeld en man ontslagen op de eerste werkdag na ie vader is geworden, das toch ook om te janken!!
 
Tja die hormomen zijn niet zomaar weg en dan de combi met vermoeidheid. gggrrr
zelf ben ik me ervan bewust en heb toch nog steeds het geloof/hoop/ilusie (??) dat het over gaat.
anderen, zoals man moeder etc, zijn zich er geloof ik minder van bewust en denken dat je al weer helemaal de oude bent.
dat vind ik moeilijker.

gister waren we begonnen met infacol. de 3e keer gaf man de fles en vergat t. nou, ik weet niet of t daardoor komt maar Sami was 2 1/2 uur aan het BRUUULLLLEN. niks hielp. toen ben ik in de slaapkamer tv gaan kijken want ik trok het gewoon niet. (nacht ervoor maar 2x 1 uur geslapen dusssszz)
zo van jouw schuld, los t op. achteraf voelde ik me daar wel lullig over.
toen maar weer infacol met kleiner flesje erachter aan en boem, meneer sliep voor het eerst een nacht door?!

maarreeh, dat infacol is dat zo snel verslavend?? hoe krijg jeje baby daar weer vanaf dan?? (mijn man trok al de vergelijking met drugsverslaafden, ahum)
 
Hier ook hoor, maar tis ook erg afhankelijk van hoe Andries z'n dag is.
2 dagen geleden deed hij niets anders dan brullen door krampjes. Op laatst brulde ik ook maar mee.
En dacht: waar ben ik aan begonnen, ben de hele dag thuis in huis, kan niet meer gaan waar ik wil. Mijn kind schreeuwt alleen maar. Wil niet drinken. Waarom dacht ik dat ik dit leuk zou vinden??
En nu al 2 dagen een heerlijk en tevreden mannetje, dat heel goed drinkt. En lekker slaapt.

Maar merk ook wel dat m'n vriend het ook niet altijd snapt. Gebeurd er iets zegt ie: zit je nou alweer te huilen??
JAAAAAA, laat me nou maar even huilen.
 
Terug
Bovenaan