Hoi allemaal,
Ik voel me altijd aangetrokken tot verhalen die over inbakeren gaan. Mijn zoontje is inmiddels al 13 maanden, dus eigenlijk hoor ik hier niet meer, maar ik zou echt iedereen met een huilbaby/onrustige baby het inbakeren warm aanbevelen! Voor ons was het echt een redmiddel! Doodmoe waren we van al dat gehuil, waarvan we eerst niet wisten waarom... Mijn zoontje was vanaf de geboorte erg onrustig en huilde driekwart van de dag. Hij sliep nauwelijks. De bv liep totaal niet en hij lag helemaal stijf gespannen achterover in zijn bedje. Na een paar weken werd al het kiss-syndroom vastgesteld, waar hij een tijdlang voor behandeld is. Het werd daardoor beter, hij was niet meer zo gespannen, maar het huilen en de onrust bleef. Toen ben ik daarnaast gaan inbakeren. Wat een verademing! Hij sliep overdag! Een openbaring voor ons. Ik heb hem ingebakerd tot hij ruim 9 maanden was. Toen ging hij zichzelf loswurmen, dus hij was er aan toe om er mee te stoppen. Dat ging ook best snel goed, na even een periode van wennen. Overigens is later ook nog vastgesteld dat hij in behoorlijk ernstige mate allergisch is, o.a. voor koemelk en diverse eiwitten. Ook ontwikkelde zich een heftig eczeem, waar hij natuurlijk door de jeuk ook veel last van had. De onrust heeft bij hem dus meerdere oorzaken gehad. Het kind zat niet lekker in z'n vel (en wij dus ook helemaal niet, dat zullen alle ouders van huilbaby's herkennen!). Toch zorgde het inbakeren voor rustmomenten op de dag (hij kon weer slapen!) en voor een goede nachtrust, waardoor ook wij beter uitgerust waren en dus overdag weer meer konden verdragen. Ik ben tot op de dag van vandaag overtuigd van het nut van inbakeren. Het geeft écht rust in het gezin!
Overigens merk ik dat ik ook nu -zonder inbakeren- nog steeds de structuur van de inbakerperiode aanhoud in het gezinsleven. Wakker wegleggen, zelf laten inslapen in zijn eigen bedje, bij het wakker worden ook een vaste volgorde van spelen/verzorgen/verschonen/eten en drinken en wat je al niet meer doet met je kind. Structuur is en blijft voor mijn kindje hét sleutelwoord! Een nette, opgeruimde kamer, een overzichtelijke box of speelkamer, vaste tijden, vaste rituelen, en daarmee gaat het voortreffelijk. Maar o wee als een dag eens anders loopt... Dan zie ik diezelfde onrust weer boven komen! En dan hebben we 's avonds voor het slapen gaan weer een heus 'feestuurtje'!
Misschien heb je niet veel aan mijn verhaal, maar ik bedoel het eigenlijk vooral als illustratie van hoe het inbakeren en het aanbieden van structuur in onze situatie geholpen heeft! Echt een aanrader! Natuurlijk loopt het ook hier soms nog gigantisch in de soep, maar ik heb in elk geval wat handvaten om mijn kind weer veiligheid en zekerheid aan te bieden, waardoor hij weer beter in zijn vel zit.
Ik leef écht mee met alle ouders van huilbaby's. Het is een onderschat probleem,("Alle baby's huilen wel eens, hoor", die opmerking kennen jullie vast wel!) het kan écht een lijdensweg zijn. Heel veel sterkte, veel geluk met je kindje, probeer er ook van te genieten. (En schaam je niet als je huishouden - net als bij mij - een chaos is soms! Soms ben je doodop, al doe je de hele dag niets... Het vreet je aan, zo'n huilbaby.)
Sorry voor dit lange verhaal.
Heel veel succes!
Gr. Lies
Ik voel me altijd aangetrokken tot verhalen die over inbakeren gaan. Mijn zoontje is inmiddels al 13 maanden, dus eigenlijk hoor ik hier niet meer, maar ik zou echt iedereen met een huilbaby/onrustige baby het inbakeren warm aanbevelen! Voor ons was het echt een redmiddel! Doodmoe waren we van al dat gehuil, waarvan we eerst niet wisten waarom... Mijn zoontje was vanaf de geboorte erg onrustig en huilde driekwart van de dag. Hij sliep nauwelijks. De bv liep totaal niet en hij lag helemaal stijf gespannen achterover in zijn bedje. Na een paar weken werd al het kiss-syndroom vastgesteld, waar hij een tijdlang voor behandeld is. Het werd daardoor beter, hij was niet meer zo gespannen, maar het huilen en de onrust bleef. Toen ben ik daarnaast gaan inbakeren. Wat een verademing! Hij sliep overdag! Een openbaring voor ons. Ik heb hem ingebakerd tot hij ruim 9 maanden was. Toen ging hij zichzelf loswurmen, dus hij was er aan toe om er mee te stoppen. Dat ging ook best snel goed, na even een periode van wennen. Overigens is later ook nog vastgesteld dat hij in behoorlijk ernstige mate allergisch is, o.a. voor koemelk en diverse eiwitten. Ook ontwikkelde zich een heftig eczeem, waar hij natuurlijk door de jeuk ook veel last van had. De onrust heeft bij hem dus meerdere oorzaken gehad. Het kind zat niet lekker in z'n vel (en wij dus ook helemaal niet, dat zullen alle ouders van huilbaby's herkennen!). Toch zorgde het inbakeren voor rustmomenten op de dag (hij kon weer slapen!) en voor een goede nachtrust, waardoor ook wij beter uitgerust waren en dus overdag weer meer konden verdragen. Ik ben tot op de dag van vandaag overtuigd van het nut van inbakeren. Het geeft écht rust in het gezin!
Overigens merk ik dat ik ook nu -zonder inbakeren- nog steeds de structuur van de inbakerperiode aanhoud in het gezinsleven. Wakker wegleggen, zelf laten inslapen in zijn eigen bedje, bij het wakker worden ook een vaste volgorde van spelen/verzorgen/verschonen/eten en drinken en wat je al niet meer doet met je kind. Structuur is en blijft voor mijn kindje hét sleutelwoord! Een nette, opgeruimde kamer, een overzichtelijke box of speelkamer, vaste tijden, vaste rituelen, en daarmee gaat het voortreffelijk. Maar o wee als een dag eens anders loopt... Dan zie ik diezelfde onrust weer boven komen! En dan hebben we 's avonds voor het slapen gaan weer een heus 'feestuurtje'!
Misschien heb je niet veel aan mijn verhaal, maar ik bedoel het eigenlijk vooral als illustratie van hoe het inbakeren en het aanbieden van structuur in onze situatie geholpen heeft! Echt een aanrader! Natuurlijk loopt het ook hier soms nog gigantisch in de soep, maar ik heb in elk geval wat handvaten om mijn kind weer veiligheid en zekerheid aan te bieden, waardoor hij weer beter in zijn vel zit.
Ik leef écht mee met alle ouders van huilbaby's. Het is een onderschat probleem,("Alle baby's huilen wel eens, hoor", die opmerking kennen jullie vast wel!) het kan écht een lijdensweg zijn. Heel veel sterkte, veel geluk met je kindje, probeer er ook van te genieten. (En schaam je niet als je huishouden - net als bij mij - een chaos is soms! Soms ben je doodop, al doe je de hele dag niets... Het vreet je aan, zo'n huilbaby.)
Sorry voor dit lange verhaal.
Heel veel succes!
Gr. Lies