Huilen! Baby naar de opvang! :`(

Oohh ik begrijp jou helemaal!
Aanstaande woensdagochtend mag mijn zoontje gaan wennen. Al weken zie ik er zo erg tegen op.. afgelopen week alvast de intake gehad, en toen ze de opmerking maakte 'dan mag mama ook weer werken', moest ik meteen huilen haha.
ik probeer mezelf steeds maar toe te spreken dat hij het ook daar echt wel leuk gaat krijgen, ze er veel leren en het ook gewoon goed is voor hem! Ik zie het maar als iets positiefs, dat we zo graag bij onze kleine mopjes willen zijn!!
Succes met wennen en afzien :(
 
Heel normaal! Ik voelde me ook echt een slechte moeder! 
Bij ons op de opvang was de eerste wendag eerst een half uurtje samen met je baby op de groep en daarna de baby een uurtje alleen. 
Nu 2jaar later, zie ik nog steeds met hoe veel plezier meneer naar de opvang gaat, dus komt zeker goed! 
 
Ons zoontje om 08:30 uur weggebracht. Hij is heel erg eenkennig, dus op het moment dat hij werd overgedragen aan de babyleidster, begon hij te huilen en reikte zijn armpjes naar mij uit. Na hem direct weer terug en voelde ik mijzelf vollopen. De leidsterd merkte dat wij geen afscheid konden nemen en zeiden: "Ouders, zijn jullie er klaar voor?", in mijn hoofd schreeuwde ik "NEEE!!". Ik droeg Laurens over en hij begon weer te huilen en de leidster probeerde hem af te leiden met speelgoed, maar tot dat wij bij de auto aankwam hoorde ik het huilen. Voelde mij totaal neergeslagen, geamputeerd. Voel mij nu zo onrustig. Sinds wij hem hebben weggedracht ben ik aan het huilen en het nummer van Ali B 'Terwijl jullie nog bij me zijn' op de radio heeft mij helemaal gebroken. Benieuwd hoe lang ik dit ga volhouden. Zit telken op mijn horloge te kijken. Wat gaat de tijd toch langzaam. 
 
Ah lieve mama, het is hartstikke normaal je zo te voelen! Ikzelf moest niet huilen (maar ik ben dan ook een vrij rationeel type van "het moet, want ik moet gewoon weer werken"). Maar die eerste wenochtend vond ik het ook zo enorm onwennig om zonder mijn zoontje de deur van het kdv uit te lopen, samen met mijn partner! 
Ik zou je als tip willen geven er niet een te groot iets van te maken (ook voor je zoontje). Ik geloof er sinds ik moeder ben echt in dat je kindje meer aanvoelt dan je denkt en ik probeer dan ook zoveel mogelijk mijn (negatieve) emoties als die er zijn voor me te houden als ik met hem ben. Hij went er echt wel aan en geloof me, ze vinden het zo leuk uiteindelijk! Mijn zoon is nu 6,5 maand en hij is altijd blij om naar de opvang te gaan (zelfs op deze leeftijd dus al). En we zien echt dat hij steeds nieuwe dingen leert als hij daar geweest is.
Het is even lastig (ik denk uiteindelijk het meest voor de ouders), maar het went vanzelf. En... dit is ook weer een nieuwe fase! 
En daarnaast.. het is zo super leuk hem op te halen aan het einde van de dag!
 
Het is eigenlijk een heel goed teken toch dat je het moeilijk hebt met je zoontje achter te laten. Maar vanaf het begin moet je ook als ouder leren loslaten. Bij de een gaat dat gewoon wat moeilijker dan bij de ander. Bij mijn tweede ging dat zelfs heel makkelijk. Toch houd ik van allebei mijn guppen even veel.
Er zullen nog meer van dat soort momenten komen. Ik vond naar de basisschool gaan ook zo'n moment. Je hebt geen overdracht meer aan het einde van de dag, geen schrifje of app die bijgehouden wordt. Je moet vertrouwen op de 10 minuten gesprekken en hopelijk wil je kindje nog iets vertellen over de dag.
Uiteindelijk moeten het toch zelfstandige volwassenen worden en dit is echt een eerste stap daarin. 
Mijn tip voor nu is hem niet meer over te nemen als je hem hebt overgedragen aan de leidster, dat maakt het afscheid alleen maar moeilijker voor jullie allebei. Het zal beter worden. Mijn dochtertje, nu 20 maanden, rende vanmorgen zo naar haar lievelings leidster, ze vloog in haar armen en had geen aandacht meer voor mij. Dat is goed, maar natuurlijk ook niet vanaf dag 1 het geval (en ook niet iedere dag). 
Kijk uit naar het moment dat je straks weer samen bent. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan