Ja, over huilen zijn de meningen toch erg verdeeld he...
Ons eerste zoontje was een huilbaby en een hele slechte slaper.
We hebben de eerste maanden heel wat lopen tobben met hem.
Uiteindelijk bracht inbakeren en het toepassen van regelmaat de oplossing.
Het inslaaphuiltje hoort er voor veel kindjes echt bij. Ze hebben dit nodig om alle indrukken te verwerken. Dit is iets anders als het huilen wanneer ze wakker worden, dan lukt het ze vaak niet om zichzelf weer gerust te stellen. Verwennen kun je ze niet genoeg, vind ik. Wel kun je die kleintjes bepaalde gewoontes aanwennen die soms niet zo handig zijn.
Leggen jullie haar overdag wel eens wakker in bed, of altijd al slapend? Vaak zijn ze in het begin overdag nog wat rustiger en diep in slaap na een voeding. Daardoor kunnen ze eraan wennen dat ze jouw warme armen ervoor nodig hebben om in slaap te vallen. Wanneer ze dan s'nachts wat onrustiger zijn, hebben ze je telkens nodig om verder te kunnen slapen. Bij onze eerste hebben we heel veel gehad aan het inbakeren en het aanbrengen van regelmaat. Alles volgens een vaste volgorde: wakker worden, meteen voeden, even aandacht, even laten kijken in de box en bij de eerste tekenen van vermoeidheid wakker in bed leggen, lekker strak ingebakerd. Deze methode staat heel helder beschreven in het boek : Regelmaat en inbakeren, het voorkomen en verhelpen van huilen geschreven door Ria Blom. Wij hebben hier heel, heel veel aan gehad. Ook omdat zij beschrijft waarom je je kindje een inslaaphuil moet gunnen, en hoelang je dit kunt laten duren. Geen " grenzeloze liefde" maar "liefdevolle grenzen" zo schrijft zij heel mooi. Ik kan het boek echt iedereen aanraden, wij hebben hem inmiddels heel vaak uitgeleend aan andere jonge ouders die er ook heel veel aan hadden.
Inbakeren vind ik ook echt geweldig! Bij de eerste vond ik het in het begin zielig om het te doen. Maar na onze ervaring en er veel over te hebben gelezen vond ik het bij Roef zielig om het niet te doen! Aldus ligt hij al vanaf het begin ingebakerd, en zijn we zeer voorzichtig met teveel prikkels en uitstapjes. Ook de vaste volgorde zit er hier erg ingebakken, en Roef vaart hier wel bij! Het is zoiezo al een rustig ventje, maar door de gewenning van wakker in bedje herkent hij dit plekje echt als zijn slaapplek en wordt daar echt rustig. Overigens vind ik het ook heerlijk om zijn bedje naast me te hebben staan, zo kan ik hem bij onrust gewoon vanuit mijn bed een speentje indoen of even aaien, en dat is een stuk minder frustrerend als heen en weer lopen.
Nou een heel verhaal, maar zoals gezegd, het huilen is zo herkenbaar en ik weet zo goed hoe moeilijk het is. En dat je het dan even niet ziet zitten en niet weet hoe je verder moet. Dus ik hoop dat ik je hiermee verder help, en wie weet ook anderen die het soms moeilijk hebben.
Veel liefs Annemarie
