Onze dochter heeft de eerste 8 weken heel veel gehuild, op een gegeven moment huilde ik zelf iedere keer als zij huilde. Ik heb lang geperst bij de bevalling, het was heel heet toen ze geboren werd en ze heeft de eerste dagen niet gedronken, we zijn terug moeten gaan naar het ziekenhuis en het duurde 5 weken voordat ze zonder hulpmiddelen aan de borst dronk. Een heleboel onrust dus. Je krijgt van iedereen adviezen ('je verwent haar' was veel gehoord..., 'je moet haar inbakeren', enz.) en hebt het gevoel dat je je eigen gevoel en instinct helemaal kwijt bent. Maar 2 goede raden heb ik onthouden en breng ik nog steeds (ze is nu 16 weken) in de praktijk. Een oppasoma die heel veel kindjes onder haar hoede heeft gehad, zei dat ik de belangrijkste was voor mijn dochter en dat als ze huilde, ze mij gewoon nodig had. En is het niet geweldig dat je kindje in de gaten krijgt dat jij er voor haar bent als ze je nodig heeft? Een ander advies kreeg ik van een mevrouw via internet, die ik verder nooit gezien heb. Ze raadde me aan met de stroom van mijn dochter mee te gaan in plaats van er tegen te vechten. In de praktijk betekent dat dat ik gewoon kijk naar mijn kleindje om te weten wat ze op dat moment nodig heeft. De eerste 2 maanden hebben we elke avond met haar op de arm gezeten tot diep in de nacht. Overdag sliep ze alleen als ze in ons bed mocht liggen. Sommige dagen voedde ik wel 10 tot 12 keer. Op een bepaald moment voelde ze zich veilig genoeg en nu speelt ze het liefst alleen in de box en kraait van plezier. Ze zit nu ontzettend goed in haar vel doordat ze zelf steeds aan kan geven waar ze aan toe is. 's Morgens wordt ze met een big smile wakker. Ze slaapt door vanaf 12 weken en zit nu op 5 voedingen. Ik ben heel blij dat mijn kleintje zich niet alleen heeft gevoelt en zich niet in slaap hoefde te huilen, hoe stressvol en onpraktisch die eerste tijd ook was. Mijn lactatiekundige zegt steeds dat alle energie die je er in het begin in stopt, zich dubbel en dwars terug betaalt. Daarbij ben ik wel 3 keer naar de osteopaat geweest en bijna niet van huis geweest in die tijd, omdat ik denk dat het al moeilijk genoeg is om te wennen aan die grote wereld. Probeer je kind te geven wat hij of zij nodig heeft, ze weten zelf heel goed wat ze willen. Sterkte en succes, alles komt goed.