Hierbij dan mijn verhaal:
Mijn zwangerschap is ook goed verlopen. Toen mijn verlof begon zaten we midden in die lange hittegolf van 2006. Ik heb overdag veel tijd doorgebracht binnen voor de tv met dichte gordijnen, omdat het anders niet te doen was. Dus ik hoop dat ons dat nu bespaart blijft. Het mag best heel mooi weer worden hoor, maar aub niet zo heet als 2 jaar geleden. Ik zei ook tegen m'n kleine uk dat ie maar lekker moest blijven zitten tot het weer minder heet zou zijn. Dat heeft ie gelukkig gedaan. Op dinsdag bij de vk geweest, ik was toen precies 39 weken, het weer was net omgeslagen. Alles was goed, wel was m'n bloeddruk wat hoger en had ik olifantenpootjes, maar dat was nog te wijten aan het hete weer.
Woensdagochtend om 5.15 uur wordt ik wakker van iets wat lijkt op een wee. Ze komen meteen om de 4 a 5 minuten. Ik vraag me af of het nu gaat beginnen. Ik laat mijn man nog maar even lekker slapen, de weeën voelen nu als menstruatiepijn en zijn nog niet echt pijnlijk. Om 7.00 uur loopt de wekker van mijn man af en ik deel hem mede dat de bevalling wel eens begonnen zou kunnen zijn.De weeën bleven om de 5 minuten komen, maar waren nog steeds heel mild. Ik wist niet of mijn man thuis moest blijven, ik dacht nog steeds dat het ook nog zo weer kon stoppen en dat het loos alarm zou zijn. Maar om 8.00 uur begonnen de weeën wat heftiger te worden. Mijn man bleef dus thuis. Om 8.45 uur de vk gebeld. Ik had dan wel geen heel heftige weeën, maar ze kwamen wel om de 4 a 5 minuten. De vk kwam om 9.15 uur kijken. Ik had pas 1 cm ontsluiting, pffff, dat kon dus nog wel even gaan duren. Maar ze verzekerde ons wel dat het nu echt was begonnen en dat ons kindje waarschijnlijk vandaag zou worden geboren. Zonder tegen bericht van ons zou ze rond 13.00 uur terug komen. Tussendoor probeerde ik wel wat te eten en te drinken, maar dat viel niet mee door de korte rustpauzes. Ik had lichte buikweeën en flinke rug- en beenweeën. Door me goed op mijn ademhaling te concentreren kon ik ze heel goed opvangen en vond ik het goed te doen.
Om 11.45 uur voelde ik een harde knap onder in mijn buik, gevolgd door heel wilde bewegingen van onze uk. Het was allemaal even zoveel dat ik ervan moest overgeven. Op dat moment werden de weeën meteen een heel stuk heftiger. Mijn man heeft meteen de vk gebeld, deze was om 12.15 uur weer bij ons. Ondanks de knap kwam er nog geen vruchtwater. De weeën kwamen inmiddels om de 3 minuten, helaas had ik pas 3 cm ontsluiting. De vk wilde de vliezen breken, maar toen ze me dat wilde gaan doen kwam het vruchtwater er aan, dus was dat niet meer nodig. Om 12.45 uur ging ze weer. Ze keek eerst nog even naar de ontsluiting, ik had in een kwartier tijd 2 cm erbij, dus zat nu op 5 cm. Ze ging weer weg en zou een uurtje later weer terugkomen. Om 14.00 uur was ze terug. Ik had inmiddels 7.5 cm en kreeg al wat persdrang. Ik hoefde ze niet tegen te houden, maar mocht ook nog niet meepersen, daarvoor was de ontsluiting nog niet ver genoeg. Ze ging ook niet meer weg. Het was wel erg fijn dat ik de persweeën niet tegen hoefde te houden. Om 15.00 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Helaas heeft niemand eraan gedacht om mijn bed omhoog te zetten, hierdoor heb ik dus helemaal plat gelegen met persen. Dan moet je kindje dus nog over het schaambeen heen. Mijn man kon ook niet achter mij gaan zitten, want die moest mijn benen mee ondersteunen, dat kon ik zelf niet. Het ene been werd tijdens de persweeën door de kraamhulp vastgehouden en het andere door mijn man. Na iedere perwee voelde ik ons kindje weer terugzakken en dat was wel heel pijnlijk. Na een uur en een kwartier persen is ons zoontje Tijs geboren. Hij woog 3360 cm, lengte ongeveer 50 cm. Hier meten ze de baby's niet op.
Achteraf vertelde de vk dat ze getwijfeld had of ik wel thuis kon bevallen, omdat Tijs een sterrekijkertje was. Maar toen de vliezen braken heeft hij zich dus de goede kant op gedraaid, vandaar die drukte in mijn buik. Ook had hij een heel klein beetje in het vruchtwater gepoept, maar de vk vond het niet nodig om naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben op 3 plaatsen ingescheurd, aan de zijkanten helemaal tot aan de baarmoeder en naar achter tot aan de anus, dat was alleen het bovenliggende weefsel, dus gelukkig geen totaalruptuur. De vk heeft alles kunnen hechten. Het klinkt erger dan het is, want ik heb totaal geen last gehad van de hechtingen. Je hebt er zowiezo minder last van als je inscheurt dan wanneer je een knip krijgt. Alles was verder goed. Wel moesten we Tijs in de gaten houden. Als hij zou gaan kreunen, dan moesten we meteen bellen, dan kon hij een infectie opgelopen hebben. Op dat moment was ik daar heel nuchter onder.
Mijn kraamtijd was helaas minder fijn. Tijs heeft de eerste 2 dagen nauwelijks geslapen, hooguit een half uur tot een uur per keer en verder huilde hij veel. Na 2 dagen was ik aardig oververmoeid. Hij wilde niet aan de borst drinken en na 2 dagen kreeg hij dan de eerste bijvoeding. Blijkbaar had hij dat nodig, want toen is hij als een blok in slaap gevallen. Hij was toen zo stil, dat ik niet durfde te gaan slapen. Ik heb wederom 2 nachten nauwelijks geslapen en heb ook paniekaanvallen gehad. Bang dat hij alsnog zou gaan kreunen en dat ik hem dan niet zou horen. Gelukkig was de vk een goede steun en heb ik uiteindelijk de nacht van zondag op maandag beter geslapen. Ik voelde me maandag ook weer wat beter. Helaas was dat van korte duur, maandagavond voelde ik me heel belabberd. Dinsdag werd het niet veel beter en moest ik overgeven en diarree. Ik had een buikgriep te pakken. Gelukkig ging het met Tijs wel heel goed! Een week na de bevalling was ik 14 kg lichter dan de dag voor de bevalling. Ik was wel al mijn kg's kwijt en zelfs een aantal meer, maar het is zeker geen aanrader om het zo te doen. Ik was zo slap als een vaatdoek en het heeft ook lang geduurd voordat ik me echt beter ging voelen. Mijn bevalling is dus gewoon heel goed verlopen, ik hoop dat dat nu ook weer het geval zal zijn. Gewoon weer fijn thuis. De pijn vond ik goed te doen en tegen de tijd dat ik het gevoel had dat ik het niet lang meer zou volhouden, werd Tijs geboren. Wel hoop ik dat ik nu wel zal kunnen genieten van de kraamtijd.
Een paar tips: zorg dat je makkelijk eten in huis hebt b.v. sultana's, hier zitten veel suikers in en probeer ook voldoende te drinken tussendoor. En zorg dat je (indien mogelijk) niet helemaal plat ligt bij het persen. Kan je bed niet omhoog, zorg dan voor kussens die je zo kunt leggen dat je niet plat ligt. Als je in het ziekenhuis bevalt is het zeker geen probleem, daar zijn de bedden elektrisch verstelbaar en kun je altijd omhoog.
Groetjes,
Susan
