Iedereen om me heen blijft maar alle katten wegjagen, hahaha

A

Anoniem

Guest
Hey mensen,

Ik ben een echte dierenvriend, en hou ontzettend veel van honden en katten. Ook hou ik van een lekkere salade, hahaha, je ziet me al komen he.
Dus ik moest dadelijk weten of ik immuun was voor toxoplasmose, of niet.
En ik was in de wolken toen ik immuun bleek te zijn. Ik had al die hoop, omdat ik toen ik begin twintig was, een cattery heb gehad. Wij kweekten maine coons, dit zijn amerikaanse boskatten. Heel groot, sterk, met grote tanden en klauwen, maar zo'n schatjes; Maar ja, dan wordt je met het spelen wel eens geraakt he. Dus ik heb genoeg kattekrabben gehad in mijn leven. Met als gevolg dat ik nu geen toxoplasmose meer kan krijgen.
Maar hier in Griekenland wil niemand me geloven. En elke keer dat ik een poesje streel dan slaat iedereen volledig in paniek. Het poesje wordt terstond weggejaagd, ik wordt meegetroond naar een wasbak en moet mijn handen wassen. En ze worden boos op me als ik daarmee moet lachen. Want een kat aanraken als je zwanger bent, mag NIET!!!
Ook mag ik geen hond meer strelen, en kijken ze boos als ik zomaar in een restaurant een salade bestel.

Maar de dokter zei dat het allemaal geen kwaas kon. Ik moet nog wel oppassen voor CMV en voor de listeria-bacterie, maar dus niet voor toxoplasmose.

Hoe leg ik dit nou weer uit, denk ik telkens, hahaha.

Heeft er hier nog iemand grappige anekdotes?

knuffels, sita 18w3d
 
ja wat doe je daarmee? ik heb eerlijk gezegd geen idee, ze  bemoeien zich daar wel flink mee met je of niet? In Nederland zijn ze niet zo heb ik het idee (tenminste nog nooit commentaar gehad over onze katten of een salade)  

Maar daarentegen in ons huis in spanje bemoeide ook niemand zich ermee.

Het is lief dat ze zo bezorgd om je zijn maar wel beetje irritant, maar wat je er tegen kan doen? geen idee, succes ermee!
 
Hey ponyville,

Voor mij vind ik het niet zo erg hoor, ik weet dat het goed bedoeld is. Ik schiet meestal heel hard in de lach, en ren gewoon op het volgende poesje af. Doe toch uiteindelijk wat ik zelf wil. Maar die arme poesjes he. Zitten die lekker te genieten en dan worden ze weggejaagd. hahaha.
Nu moet ik wel zeggen dat ik ze wel zorgvuldig uitkies nu hoor; Hebben ze ontsoken oogjes, dan weet ik dat ze waarschijnlijk wormpjes hebben en dan streel ik ze echt niet. Hebben ze een schilferige huid, dan kunnen ze schurft hebben en dan blijf ik er ook af.
Ik ga echt mijn kleintje niet in gevaar brengen.
Maar een gezond poesje, met een glanzende zachte pels, en mooie heldere oogjes, daar kan ik niet aan weerstaan. hahaha.

Wat mooi van jou dat jij een mishandelde hond hebt opgevangen.
Dat vind ik heel lief van je dat je zo iets doet. (Heb ik gelezen in een andere topic)
Mijn vader heeft altijd professioneel honden getraind voor de federale politie.
Ik wil later een huisje met een tuintje (we hebben nu geen tuintje) en dan liefst een hond en enkele poezen, die lekker gezellig allemaal bij elkaar slapen. Zo was het vroeger altijd bij mijn ouders thuis.
Maar mag ik wel een ongevraagd advies meegeven. Ik wil me echt niet onnodig bemoeien, maar je zal het waarschijnlijk zelf al wel heel goed weten, en je zal ook wel de nodige maatregelen nemen, want je bent meestal vrij goed op de hoogte van alles;
maar hier komt het toch. Je weet vaak niet wat die honden hebben meegemaakt, dus laat je hem niet alleen met je kindje. Het is vaak helemaal niet de schuld van de hond, maar sommige honden met een verleden kunnen raar reageren op kinderen, en zelfs op het gehuil van babietjes.

Kijk, ik bemoei me dus wel.
Hopelijk snap je dat ik dit niet slecht bedoel he

Heel veel knuffels, sita
 
Ja een hond blijft een hond he dus kan altijd anders reageren als jij zou willen dus daarom zal ik ze nooit alleen laten met onze dean, alhoewel je soms wel eens vergeet dat het een hond is (geloof me ze zijn door en door verwend namelijk)

Ja het was niet makkelijk zeker niet met onze kleinste hond daar heb ik heel wat maanden in moeten stoppen voordat ie normaal kon reageren hij heeft het nog steeds niet op vreemden en sinds de kleine er is al helemaal niet meer (ze zijn heel erg beschermend!)
Onze Golden Retriever heb ik ook al pup gekregen maar was niet zozeer mishandeld geweest alleen het gevolg van onverantwoorde hondeigenaars (niet laten castreren of sterriliseren dus oeps nestje, toen hadden ze 3 nestjes tegelijk en 1 moeder liet het afweten dus kregen ze allemaal net te weinig melk en deze het minst, helemaal onder de parasieten kreeg ik hem en ondanks dat zijn darmen nooit meer goed komen is het qua opvoeding een stuk makkelijk geweest. De andere heb ik ook al pup gekregen maar had wekenlang zonder moeder in een schuurtje gezeten (ze hadden zijn moeder verkocht met 4 weken) en hem opgesloten met een handje voer per dag, ik dacht dat ie geen witte vlekken had totdat ik hem ging wassen...dat zegt wel iets over hoe vies die was.

Ik ben wel vrij makkelijk met de hondjes en de kleine ze mogen hem best besnuffelen en likken (uiteraard was ik hem daarna wel even haha) we liggen hier regelmatig met zijn allen op de bank en dan ligt de baby op mijn schoot aan de ene kant en rex (de sheltie/jack russel kruising) aan de andere kant) heel erg gezellig als je in je eentje thuiszit met de baby.

Mijn   vriend werkt meestal van 5 uur sochtends tot een uur of 7-10 savonds dus voel ik me veilig als ik ze bij me heb!

Ik zou ook   niet zonder dieren kunnen leven, dat zijn echte vrienden voor het leven!

Maine Coons zijn trouwens ook schitterende beesten, ik wist helemaal niet dat je kon laten testen of je immuun was by the way, weer wat geleerd is wel zo handig met al die beesten hier op het erf, nu heb ik ze niet ontweken hoor maar kattenbakken wel overgelaten aan andere mensen :)
 
bemoeien of welbedoeld advies ? ik zie het trouwens als laatste je kan niet voorzichtig genoeg zijn met je kleintje...
 
Hey meid

Wat lief dat jij die beestjes in huis genomen hebt.
Erg he, hoe sommige mensen dieren behandelen. Alsof die dieren geen gevoel hebben, en niet belangrijk zijn.

Ik ben altijd opgegroeid met dieren. Ik kende niet anders. Toen ik net kon lopen hadden wij een duitse scheper, die voor zijn werk aanvals- en verdedigingswerk deed. Die was dus getraind om te bijten. Maar die hond was zo lief, ik viel altijd bovenop hem in slaap. En ik kroop letterlijk heel de tijd over dat beest, en die heeft nooit iets gedaan. Was superbeschermend ten opzichte van mij. Ik zag hem ook niet echt als hond. Ik trok hem toen ik wat ouder was, als kleuter, ook sokken en schoentjes aan, en windelde hem helemaal in, en hij moest in de zomer zonnebrillen dragen, vond ik. En een hoed. Nou, die hond kon dat allemaal super verdragen hoor. Die lag daar gewoon lekker te genieten van dat kleine wicht dat hem de hele tijd zat lastig te vallen.
En wat heb ik gehuild toen die stierf. Mijn beste vriend, mijn speelkameraadje.
Het rare is wel dat je bij ons nooit de dieren rook.
Ik denk dat ze zo proper werden gehouden, en zo goed werden verzorgd dat je ze gewoon niet rook.
Want ik krijg echt de gruwel van mensen die stinken naar natte honden, of naar hondenpoep.
En huizen die echt net op een hondenhok lijken. Dat zijn toch geen dierenvrienden. Die willen wel de leut, maar niet het werk.
Nou, ik ben blij dat je het als goedbedoeld zag, want zo was het ook bedoeld.

Heel veel knuffels, en geniet met je kleine jongen he
Trouwens, mooie naam heeft je zoontje
 
Hoi,

Hier nog een dierenvriend alleen zonder eigen dieren (als je de wandelendetakken en hamstertjes van mn zoontje niet meerekend), woon nu nog op een flatje en ben erg druk met mn studie dus voor meer bewerkelijke dieren is er nu geen ruimte/tijd...
Gelukkig hebben mijn ouders wel twee honden en ben ik daar vaak met mn zoontje, want ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen, net als ikzelf, met dieren opgroeien.

Toen ik zwanger was van mijn zoontje en het eerste half jaar van zijn leven heb ik bij mijn ouders ingewoond en ik wil graag wat over die speciale relatie met de honden vertellen:
Toen ik zwanger was kwam de Dalmatier van mijn ouders elke ochtend heel lief bij me, dan legde hij zijn poten elk aan een kant van mijn buik op de bank en legde zijn hoofd bovenop die dikke buik. Echt heel lief en hij heeft nooit een poot op mn buik gelegd of een por met z'n hoofd gegeven; net of ie het wist...

Toen mijn zoontje net geboren was en we thuiskwamen van het ziekenhuis heb ik de  honden meteen aan hem laten ruiken en kreeg hij likjes over zijn bolletje (zat nog bloed aan en dat wilden ze denk ik schoonmaken...). Sinds die tijd zijn zij zijn vrienden en bewakers! Als hij huild staan meteen die twee grote honden bij  hem; toen hij leerde zitten kon hij tegen ze aan zitten terwijl ze op de grond lagen; wanneer  hij spuugde wilden ze hem schoonmaken enz enz.

Nu is mijn zoontje drie jaar en de honden zijn nog steeds zijn grote vrienden. Als ik de honden uitlaat kan hij de bruine mixmax (herder/wijmaranen/windhond) vasthouden, terwijl deze hond normaal trekt en achter elke kat aanwild is hij dan de braafheid zelf, ziet ie een kat dan kijkt hij ernaar, maar zou nooit trekken wanneer zijn kleine vriend hem vast heeft (das wel anders wanneer ik hem vast heb).

Vind het heerlijk dat mijn zoontje van die hondenvrienden mag hebben; toen ik zo oud was had ik dat ook: een grote lobbes van een Sint Bernard genaamd Elsa...

Zodra ik een tuintje heb wil ik in ieder geval twee katten en wanneer ik meer tijd heb wil ik graag een hond, maar tot die tijd hebben we in ieder geval de honden van mn ouders!

Beetje lang verhaal geworden, maar je vroeg naar annecdotes.....

Liefs Nika
 
hahaha, meid

Dat is geen lang verhaal hoor, dat is gewoon een heel leuk verhaal. Wat kunnen honden toch lief zijn he. En nog een goeie tip voor de dierenvrienden onder ons, is om de eerste luier van de baby, met meconium bij de hond in de mand te leggen. Dan schrikken ze achteraf niet van de geur van de baby als die er de eerste keer bijkomt, want dan heeft de baby iets vertrouwd. Dan is de kans nog groter dat je hond(en) de allerliefste vrienden worden die je kleintje kan krijgen.

Maar zelfs bij de allerliefste hond moet gezegd, laat je kind er nooit alleen mee.
Maar gelukkig, als je het verstandig doet, dan hebben kinderen er een rijker leven door.

Nog meer leuke verhalen zijn welkom hoor.

knuffels, sita
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan