Iemand ervaring met groeihormonen of in het traject gezeten de behandeling niet gestart?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zijn hier ook ouders die ervaring hebben met groeihormonen, of die in het voortraject hebben gezeten maar ervoor hebben gekozen de behandeling niet te starten?

Wij staan op het moment voor de keuze om wel of niet met de behandeling te starten en ik ben op zoek naar ervaringsdeskundigen.

Onze zoon, die nu 3 1/2 is, is te klein geboren voor de zwangerschapsduur en heeft die achterstand nooit ingehaald. Sinds hij een maand of 10 is wordt zijn groei al in de gaten gehouden door de kinderarts, en we zijn pas geleden bij een endocrinoloog geweest. Zij wil zodra hij vier jaar is met de behandeling starten, wij twijfelen omdat het best een zware en een heel langdurige behandeling is.
 
Hoi Hoi

ik heb er geen ervaring mee maar kan wel mijn mening geven en die is een kind wordt geboren zoals hij of zij is groot / klein, mooi / lelijk, dik / dun, met haar / zonder haar, jongen /  meisje, met gebreken / zonder gebreken

ik weet ook niet of het medische gevolgen heeft voor later maar waarom een kind injecteren en ziekenhuisbezoeken etc laten ondergaan omdat hij alleen maar klein is....

maar nogmaals ik weet naturlijk niet wat de gevolgen zijn voor later ik ben alleen van mening als een kind echt ziek is waaraan hij/zij aan kan overlijden vind ik het een ander verhaal maar dan nog hoeveel kan je een kind laten "lijden"omdat de wereld vindt dat je mooier groter knapper etc moet zijn en niet je eigen IK

Groetjes Mama van Jade
 
Hoi,

Mijn man is tot zijn 15e jaar heel erg klein geweest, ook bij hem wilde ze groeihormonen geven, maar zijn vader wilde dat toen niet, achteraf een hele goede keuze aangezien de hormonen van toen(30jr geleden) op de lange termijn heel slecht bleken te zijn!
Uiteindelijk is hij met 15 jaar een enorme spurt gaan maken en heeft uiteindelijk toch een lengte van 1.72 gehaald.

Hoe groot is je zoontje dan nu??
Ik ben het wel eens met de vorige schrijfster, als het echt een medische overweging is oke, maar als het puur voor het oog is zou ik het denk ik ook niet doen!
Hoeveel cm kunnen ze er uiteindelijk mee winnen??
Wat voorspellen ze dat ze zijn lengte word als hij geen hormonen krijgt??
Is er kans op een groeispurt later?? ook daar kunnen ze zich in vergissen, ook mijn man heeft toch een gemiddelde lengte nu, terwijl zijn ouders het advies kregen om met groeihormonen te beginnen!

Ik wens jullie in ieder geval veel succes met jullie keuze!
Gr MJ
 
Hoi ik wil ook even reageren.
Heb er niet zo heel veel verstand van maar ze wilden mij vroeger ook groeihormoon geven. Mijn moeder wist toen niet goed wat ze er mee moest en twijfelde heel erg. Haar oma zei toen tegen haar dat het niet nodig was. Ik was weliswaar heel klein maar wel in verhouding. dus ik had niet veel te  korte ledematen of en kort lijfje. Alles was klein. Er werd voorspeld dat ik mijn handjes dicht mocht knijpen als ik de 1.52 cm zou halen maar ze dachten dat ik dat niet zou halen. Verder werd er alleen gekeken naar de lengte van mijn beide ouders. Zij zijn allebij 1.74 cm. Terwijl mijn oma aan vaders kant maar 1.60 was en mijn tante aan vaders kant 1.54. Dus wat verwachtten ze nou? Dat ik een reus zou knnen worden? Mijn moeder heeft uiteindelijk besloten mij geen hormoon te geven en ik ben 1.65 cm geworden.
Verder zijn mijn moeder en ik een keer een meisje tegen gekomen die vroeger wel groeihormoon had gekregen en daarna alsnog een groeispurt heeft gekregen. Zij was 2.13cm!
Er zullen zeker veranderingen zijn gekomen in de hormonen van vroeger en nu en de artsen waar jullie onder behandeling zijn zullen ook vast niet zomaar voorstellen om groeihormoon te geven. Ik kan jullie niet helpen maar wilde mijn 'ervaring' met groeihormoon toch hier even neerzetten.
Succes.

Groetjes, mama1977.
 
Jammer dat er geen reacties komen waar we wat aan hebben. De reacties die er wel staan ga ik niet op in omdat ik me niet wil verdedigen. Dat moeten we ook altijd als we ergens zijn omdat mensen altijd naar ons toe komen om te vragen hoe oud hij is en dan vervolgens tegen hem zeggen dat hij zo klein is. Een kind van 4 is niet gek, en begrijpt donders goed waar het om gaat. Met als gevolg dat gesprekken op de volgende manieren gaan lopen:

Wat wil je later worden? Groot!!

Wat goed van jou, grote jongen! Ik ben niet groot, ik ben klein.

Om nog maar te zwijgen over de lichamelijke beperkingen waar hij tegenaan loopt. Al zijn vriendjes kunnen straks fietsen, hij kan nog lang niet bij de trappers en dus ook niet leren fietsen.

Jammer dat mensen niet eerst nadenken voor ze met dit soort opmerkingen komen.
 
Hoi Jubelteentje,

Vervelend voor je dat er geen reacties tussen staan waar je wat aan hebt. Je moet je ook zeker niet gaan verdedigen hoor. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die er ervaring mee hebben. Is er niet ergens een soort 'lotgenoten-groep' of zo? Of misschien via het ziekenhuis of de arts? Dat hij weet hoe je in contact komt met andere ouders die in deze situatie zitten?

Succes, mama1977.
 
Hoi,

Het spijt me als je niet blij bent met oa mijn reactie, het was niet de bedoeling je het gevoel te geven dat je je moest verdedigen!
Ik probeerde alleen met je mee te denken, door te vragen naar hoe groot hij is en hoeveel ze denken te kunnen winnen met groeihormonen!
Ik wilde met het verhaal aan mijn man alleen aangeven dat ze er ook soms naast zitten en zo dus ook met de persoon die na mij heeft gereageerd!
Maar goed ik wens jullie het beste en veel succes met jullie keus!

Gr MJ
 
Ik wil ook even reageren.
Ik heb een zoon van 9 en hij is  nu 1.29, schoenmaat 31.
Hij is klein dus. Hij wordt al een aantal jaar in de gaten gehouden. Ik ben van menig dat als inderdaad blijkt dat hij echt achterblijft in groei dat we hem gaan behandelen. De negatieve effecten van de behandeling neemt mijn zoon voor lief als hij daarna een normale lengte gaat halen.
Zoals het er nu naar uitziet zal hij ongeveer 1.70 worden. Prima. Maar als blijkt dat het 1.60 of kleiner is? Dan gaan we het traject in.
Hij begint nu (met 9 jaar) er last van te krijgen. Kinderen pesten hem (nog) niet echt maar ze zien hem soms wel als een speelpop. Ik merk dat hij compensatiegedrag gaat vertonen (grote mond, stoer doen).
Ik ben zelf redelijk klein (1.58) en heb het altijd erg vervelend gevonden.
Dat had o.a. tot gevolg dat ik heel erg onzeker ben geweest (nog steeds wel) en vooral mijn middelbare schooltijd minder leuk daardoor. Ik ben nooit gepest gelukkig.

En dan is 1.58 nog niet eens HEEL erg klein......En voor een meisje is het minder vervelend dan voor een jongen lijkt mij.
Ik sta dus positief tegenover behandeling met groeihormonen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan