Ik ben doodongelukkig...

Ja maar het schelden is zo goed als over. Behalve als hij echt heel boos is. En ja in het verleden is dat ook wel gebeurd waar de kids bij waren....
Maar ik durf niet. Ik ben zo absurd gevoelig. Als hij dan weer zo gaat huilen enzo dan vind ik het toch weer zielig. Daarbij ben ik ook weer als de dood over wat andere ervan denken.... 
Ik Heb zelf flink last gehad van paniek aanvallen/ depressie en hij heeft me daarin wel gesteund. Dus dat zegt hij dan ook dan denk ik weer Ja niet eerlijk hem te verlaten....
Ik word gek van mezelf!
 
Als ik je berichten lees, zie ik veel herkenning. Het lijkt dat je een man hebt met een antisociale of narcistische persoonlijkheid en uit eigen ervaring weet ik wat dit met je doet. 
Hij wringt zich in bochten om jou bij hem te houden, door je eigenwaarde kapot te maken, zodat je niet assertief bent om weg te gaan.
Als je dan toch de moed hebt verzameld komen de tranen, want "hij is nu het slachtoffer die spijt heeft van alles wat er is gebeurd".
Ik wil je zeggen dat je in een onhoudbare situatie zit. De tranen zijn niet om jou, maar om zichzelf, want hij manipuleert je om zich bij je te houden en dat gaat in de essentie niet om jou, maar om het gat waar hij anders in belandt. Hij heeft jou als enige in zijn macht en dat dreigt hij kwijt te raken.
Geloof me, als je bevrijd bent dan valt er snel een last van je schouders. Ga je weer inzien dat je er best mag zijn en dat je ook nog eens een betere situatie verdient dan dit.
Ik spreek uit ervaring en ik snap heel goed dat het onwijs moeilijk is om deze stap te zetten. Ik had ook nog weinig vrienden, maar toen ik voor hem de deur dichtgooide gingen er een hoop deuren weer open! 
Ik wens je onwijs veel sterkte en moed!
 
Hey marjoww 
Bedankt voor je reactie. Misschien een gekke vraag en wil je het helemaal niet maar zou ik in contact met jou kunnen komen om erover te praten?
 
 
 
Goed om hierover te praten. Als ik je een tip mag geven. Je kunt, als je dat wil anoniem , chatten op www.fier.nl 
Expertise hebben ze op gebied van afhankelijk zijn in relaties en geweld
 
Wat @Marjooww ook zegt.. Ik kan uit een paar berichten geen volledige conclusies trekken over wat er mogelijk met je man aan de hand is, maar ik kan wel zien dat jullie in een onhoudbare situatie zitten. Volgens mij legt Marjooww de vinger daar precies op de zere plek. Ik kan me goed voorstellen dat je het heel fijn vindt om het er met iemand over te hebben en kan me tegelijkertijd de drempel voorstellen die je ervaart om iemand op te zoeken, wellicht ook uit angst voor wat je man daarvan vindt. Tegelijkertijd gaat door die angst die je voelt ten opzichte van je man bij mij een alarm af. Ik hoop dat je toch iemand kunt vinden die in je vertrouwen kunt nemen, als je hulp nodig hebt bij het zetten van stappen om hier uit te komen. Wat @Jilda ook al zegt, Fier heeft inderdaad goede mogelijkheden om anoniem te chatten. Zij kunnen zich denk ik goed inleven in welke situatie jij je bevindt en wellicht kunnen ze je ook wel verwijzen naar andere instanties bij jou in de buurt. 
Knap dat je hier om hulp vraagt en hopelijk geeft het je een duwtje in de richting van een oplossing. Veel sterkte en kracht gewenst. Je bent het waard hoor! ?
 
Herken veel dingen van mijn ex. 
gelukkig waren daar geen kinderen bij in het spel Maar ik wil je 1 tip geven. 


Kies voor jezelf, wegwezen daar.
Hij gaat niet veranderen, hoe lief jij ook bent. Dit zit in zijn persoonlijkheid, in zijn lijf. Zie het als een chronische ziekte. Medicijnen helpen en verlichten maar het zal nooit over gaan. Hij zal goede momenten hebben waardoor je twijfelt. Dat zijn de momenten waarop je bent gevallen. Maar je grens is al tig keer overschreden en je bent nu gewend aan dit "nieuwe normaal". Maar dat is het niet. Je partner hoort je een veilig gevoel te geven, iemand die je helpt ontwikkelen in het leven en je aanvult.  Je kinderen hebben ook geen goed voorbeeld nu, die voelen elk moment van stress. 



Waarom heb je bijv geen vriendinnen? Ik had die niet meer door mijn ex, die wist me zo te kneden dat ik niemand meer wilde zien. Terwijl ze machteloos van een afstand moesten toekijken, mijn ouders idem dito.
Kies ook voor je kinderen. 
 
Ga inderdaad alsjeblieft chatten of ga naar de huisarts/maatschappelijk werk oid. Al is het om je verhaal te doen en advies te vragen over welke paden je via hun zou kunnen belopen. Zij kunnen je helpen met wat je juist wel kunt doen je in je in te laten zien in welke vicieuze cirkel je zit.
Het is moeilijke om die te breken, maar wel héél belangrijk. Niet alleen voor jezelf maar ook voor de kinderen. Het is belangrijk om je veilig te voelen, zonder veiligheid kun je niet ten volle jezelf zijn en in je kracht staan.

Hoop dat je snel weer in je kracht bent!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan