Ik ben er even een paar dagen niet....

ahhh Esmé, ben ontroerd hoor...

Enne...pootje....sja.....wat zal ik zeggen....
Vrijdag is mijn moeder komen helpen omdat ik niet de hele dag met Stef durfde te slepen omdat het lopen nog steeds slecht ging. Vrijdagavond ging ik naar het koor, en ineens in de pauze, toen ik opstond, was het weg! Spoorloos verdwenen. Ik kon wel voelen dat er iets met die spier was, maar de pijn was weg! Ik helemaal dolblij natuurlijk! En heerlijk geslapen, maar wat het nou was???

Iig, ik loop weer....hihi en kan er weer even tegenaan.

Liefs Annet
 
Waar tegen aan????
AHAHAHHA, flauw hé? Maar ik ben blij voor je dat het weg/over is hoor! Kun je in ieder geval weer lekker zelf met je mannetje zeulen.... zal je moeder vast niet missen met dit weer!

Gr. Marieke
 
Terug
Bovenaan