bedankt voor jullie reacties!!
Bij Lior begon het met diaree, dat was gelukkig al snel over. Toen begon ze over te geven..... en ze is al zo'n dun meisje... we keken het even aan maar zeker in een warm land als dit moet je natuurlijk oppassen voor uitdroging. Haar huid was nog steeds ok, geen teken van uitdroging, maar ze plaste niet meer. Meteen naar de kinderarts dus!!! Ze stuurde ons direct door naar het kinderziekenhuis (brrrrr.... vreselijk, zoveel zieke kinderen.... heel eng om over na te denken). Onze arts dacht dat ze zich veel beter zou voelen na 20 minuten infuus. Die zou ze dan moeten afmaken en dan zouden we vast weer naar huis kunnen. Nou niet dus. Inmiddels een paar uur met infuus later ligt ze nog steeds als een vaatdoek op ons en op het bedje..... doktoren snapten er niets van (alarmbellen bij mijn man en mij natuurlijk...), ze werd door allerlei specialisten onderzocht de ene arts na de andere, ze moest een x-ray van haar buik. Niks gevonden. Weer een andere specialist en imiddels een tweede infuus. Niks. De echoscopiste wordt speciaal van haar huis gebeld om voor ons te komen. Niks. Wel tekenen van eerdere diaree en veel lucht in haar darmen. We weten nog niets meer dan 8 uur daarvoor (want zolang waren we daar inmiddels al). Nadat de echoscopiste alles nog even hel secuur had onderzocht werd ons verteld dat ze een soort propje in haar darmen had dat wees op een virus. Omdat er dus verder helemaal niets gevonden was houden ze het dus op een virus (Lior wordt altijd flink ziek helaas). Ze moest nog een nachtje aan het infuus blijven. Ik ging naar huis naar Milo en mijn man bleef met haar.... ze werden verplaatst (we kwamen aan op de EHBO en gingen nu naar de kinderafdeling) en de volgende ochten toen ik daar weer aan kwam was ze al zonder infuus. Even aankijken hoe het met haar gaat. Het ging op zich wel redelijk en in de loop van de middag begon ze gelukkig weer te dansen en te zingen! En dan gaat het dus inderdaad zoals Nelleke al zei: wachten op de arts en dan mag je pas naar huis. Alleen bij ons duurde dat veel langer... hij zou 's morgens beginnen met zijn ronde en om 5 uur mochten we eindelijk weg! Kinderziekenhuis= ver weg en ook nog spitsuur en een man die denkt dat hij de weg weet en het was kwart voor 8 voor we eindelijk thuis waren.... Gelukkig is ze nu weer helemaal zichzelf en hopelijk hoeven we de komende tidj niet weer naar het ziekenhuis!!!!
