hai meiden,
nou de titel zegt het al. maar ik wil ff mijn verhaal kwijt.
ik heb niet zo leuke avond gehad en begon met zo'n leuk voorstel...
mijn zus belde me op of ik zin had in een barbeque, we wonen zo'n 50 km bij elkaar vandaan maar ach waarom ook niet weer eens toch?
mijn ouders gingen ook mee. hartstikke gezellig.
we hebben eerst lekker gegeten en er zouden nog meer mensen komen wat later op de avond. ik ken ze allemaal maar tja de klik was er niet zo. kan wel een beetje praten met ze maar hou ze liever gewoon op afstand.
een meisje van 16 die er net was en ik wel ken maar niet zo mag en die alana nog nooit gezien had liep naar boven waar alana lag en haalde haar uit het bedje. Michel is onmiddelijk naar boven gegaan en heeft haar weg gestuurd. ze zat met Alana al op bed.
dat kreng haalt mijn kind gewoon ongevraagd uit bed!! het lef!
maar rond 21.00 begon echt de ellende.
alana moest een flesje hebben en begon te huilen. dus wij snel wat water koken en dat moest ff afkoelen. mijn zus heeft altijd al zoiets van dat ze geen rekening wil houden met anderen dus rookte en blowde ze met harde muziek lekker door. Alana heb ik dus de hele tijd boven gehouden met de deuren dicht. daar viel het geluid gelukkig wel mee. op een gegeven moment ben ik ff beneden met het flesje bezig en ik had Alana even boven in het bedje gelegd.
en ze was aan het huilen. nou huilt ze praktsich nooit dus even huilen kan in mijn ogen geen kwaad. ik wist tenslotte waarom en ik was er druk mee bezig.
mijn zus had zoiets va, ik kan niet tegen gehuil dus die loopt naar boven en haalt haar uit bed.
zonder mij iets te vragen, ik heb liever dat mensen ff vragen of ze dat mogen, ik ben heel voorzichtig daarmee.
geen eens handen wassen, van die rook kleren en ze nam de kleine gewoon mee naar beneden, toen liep ze gewoon naar buiten.
ik vond het te koud en had dit al eerder gezegd maar daar trok ze zich niks van aan.
zonder jas, geen dekentje om haar heen en in die kou.
vervolgens begon ze heel hard tegen haar te praten. Alana begon weer te huilen en iedereen lachen die erom zat, ( owww ik word weer laaiend als ik er aan denk)
vervolgens hield ze haar in de lucht en riep wie wil haar nu?
en zo ging ze van hand tot hand!
allemaal vieze handen van rook en wiet aan haar gezicht!
ik wou geen scene trappen dus ik hield me ff in maar toen ben ik heel hard naar hun toegerend en heb haar terug gepakt.
ik ben toen met de fles snel naar boven gelopen en heb de fles gegeven en haar gezicht schoon gemaakt.
ik was zo laaiend! ik kookte zowat over.
iop trap met de kleine op mijn arm riep ik nog naar beneden, geef hun maar een bal, kunnen ze daarmee spelen!!!!! alana is verd*mme geen speelbal!!
mijn moeder was even weg en had niks gezien en liep naar boven en heb ik haar alles verteld. ik had zoiets van, ik zag mezelf gewoon rustig houden tenzij ze er zelf over beginnen.
maar hier kom ik niet meer!
na een tijdje hoorde ik dat een van die vrouwen die met Alana solde dacht dat ik boos was. ik sprak haar ff apart en zei dat ik niet erg boos meer was maar dat je zo niet met een baby omgaat en dat ik dat niet wil hebben, ik heb heel vriendelijk gevraagd of ze het voortaan gewoon aan mij of Michel wou vragen als ze haar vast wou houden.
nou, ik was dus echt vriendelijk te4gen der en ik krijg me toch een kritiek en gemene dingen naar me hoofd toe...
ten eerste was ik net moeder dus wat weet ik nou? zij had 3 kinderen opgevoed en wist het wel beter. ik moest alles nog leren. een baby is toch leuk om vast te houden, en het kan toch geen kwaad, ik moest me niet zo aanstellen, en mijn zus ziet haar niet vaak dus ik moest me niet aanstellen, dat bepaalden ze zelf wel wat ze doen met haar.
nou ik wist echt niet wat me overkwam, en ik pakte gelijk mijn spullen, ik had het wel gezien.
dat mens moest zelf eens goed na gaan denken, de jongste is weglopen van huis op der 12de en net pas terug, die is dus 16, ja uit eerder dit verhaal.
de middelste zit in een tehuis, kan ze niet verzorgen, en de oudste is erg geweldadig en ronduit een kreng eigenlijk.
en ik mag dan net sinds 5 maanden moeder zijn, toch weet ik als geen ander wat mijn kind nodig heeft en wanneer! niemand kent haar beter dan ik!
en dat mijn zus haar niet vaak ziet is haar eigen schuld, ik stel mijn dochter niet bloot aan dit soort dingen.
ik had echt ziets van, jullie bepalen wat er met mijn kind gebeurt? dat dacht ik niet en ik kom hier echt niet meer.
contact verbreken met mijn zus doe ik maar niet maar dan komt ze maar hierheen. en dan gelden mijn regels! en houdt ze zich er niet aan dan zet ik haar zo op de stoep en mag ze naar amsterdam lopen voor mijn part!
ik heb in de auto weer naar huis mijn tranen de vrije loop gegeven, ik heb me al die tijd in gehouden maar het kwam er in 1 keer uit, ik heb zeker een uur non stop gehuild.
mijn vader gaat een excuses van haar eisen, maar voor mij maakt dat niet uit, ik kom daar echt niet meer.
want ik heb er echt geen problemen mee als ze haar ff vast willen houden, mijn zus dan, maar handen wassen en eerst vragen is toch niet teveel moeite?
zo ik ben het weer kwijt. thanx meiden voor het lezen.
groetjes Miranda
nou de titel zegt het al. maar ik wil ff mijn verhaal kwijt.
ik heb niet zo leuke avond gehad en begon met zo'n leuk voorstel...
mijn zus belde me op of ik zin had in een barbeque, we wonen zo'n 50 km bij elkaar vandaan maar ach waarom ook niet weer eens toch?
mijn ouders gingen ook mee. hartstikke gezellig.
we hebben eerst lekker gegeten en er zouden nog meer mensen komen wat later op de avond. ik ken ze allemaal maar tja de klik was er niet zo. kan wel een beetje praten met ze maar hou ze liever gewoon op afstand.
een meisje van 16 die er net was en ik wel ken maar niet zo mag en die alana nog nooit gezien had liep naar boven waar alana lag en haalde haar uit het bedje. Michel is onmiddelijk naar boven gegaan en heeft haar weg gestuurd. ze zat met Alana al op bed.
dat kreng haalt mijn kind gewoon ongevraagd uit bed!! het lef!
maar rond 21.00 begon echt de ellende.
alana moest een flesje hebben en begon te huilen. dus wij snel wat water koken en dat moest ff afkoelen. mijn zus heeft altijd al zoiets van dat ze geen rekening wil houden met anderen dus rookte en blowde ze met harde muziek lekker door. Alana heb ik dus de hele tijd boven gehouden met de deuren dicht. daar viel het geluid gelukkig wel mee. op een gegeven moment ben ik ff beneden met het flesje bezig en ik had Alana even boven in het bedje gelegd.
en ze was aan het huilen. nou huilt ze praktsich nooit dus even huilen kan in mijn ogen geen kwaad. ik wist tenslotte waarom en ik was er druk mee bezig.
mijn zus had zoiets va, ik kan niet tegen gehuil dus die loopt naar boven en haalt haar uit bed.
zonder mij iets te vragen, ik heb liever dat mensen ff vragen of ze dat mogen, ik ben heel voorzichtig daarmee.
geen eens handen wassen, van die rook kleren en ze nam de kleine gewoon mee naar beneden, toen liep ze gewoon naar buiten.
ik vond het te koud en had dit al eerder gezegd maar daar trok ze zich niks van aan.
zonder jas, geen dekentje om haar heen en in die kou.
vervolgens begon ze heel hard tegen haar te praten. Alana begon weer te huilen en iedereen lachen die erom zat, ( owww ik word weer laaiend als ik er aan denk)
vervolgens hield ze haar in de lucht en riep wie wil haar nu?
en zo ging ze van hand tot hand!
allemaal vieze handen van rook en wiet aan haar gezicht!
ik wou geen scene trappen dus ik hield me ff in maar toen ben ik heel hard naar hun toegerend en heb haar terug gepakt.
ik ben toen met de fles snel naar boven gelopen en heb de fles gegeven en haar gezicht schoon gemaakt.
ik was zo laaiend! ik kookte zowat over.
iop trap met de kleine op mijn arm riep ik nog naar beneden, geef hun maar een bal, kunnen ze daarmee spelen!!!!! alana is verd*mme geen speelbal!!
mijn moeder was even weg en had niks gezien en liep naar boven en heb ik haar alles verteld. ik had zoiets van, ik zag mezelf gewoon rustig houden tenzij ze er zelf over beginnen.
maar hier kom ik niet meer!
na een tijdje hoorde ik dat een van die vrouwen die met Alana solde dacht dat ik boos was. ik sprak haar ff apart en zei dat ik niet erg boos meer was maar dat je zo niet met een baby omgaat en dat ik dat niet wil hebben, ik heb heel vriendelijk gevraagd of ze het voortaan gewoon aan mij of Michel wou vragen als ze haar vast wou houden.
nou, ik was dus echt vriendelijk te4gen der en ik krijg me toch een kritiek en gemene dingen naar me hoofd toe...
ten eerste was ik net moeder dus wat weet ik nou? zij had 3 kinderen opgevoed en wist het wel beter. ik moest alles nog leren. een baby is toch leuk om vast te houden, en het kan toch geen kwaad, ik moest me niet zo aanstellen, en mijn zus ziet haar niet vaak dus ik moest me niet aanstellen, dat bepaalden ze zelf wel wat ze doen met haar.
nou ik wist echt niet wat me overkwam, en ik pakte gelijk mijn spullen, ik had het wel gezien.
dat mens moest zelf eens goed na gaan denken, de jongste is weglopen van huis op der 12de en net pas terug, die is dus 16, ja uit eerder dit verhaal.
de middelste zit in een tehuis, kan ze niet verzorgen, en de oudste is erg geweldadig en ronduit een kreng eigenlijk.
en ik mag dan net sinds 5 maanden moeder zijn, toch weet ik als geen ander wat mijn kind nodig heeft en wanneer! niemand kent haar beter dan ik!
en dat mijn zus haar niet vaak ziet is haar eigen schuld, ik stel mijn dochter niet bloot aan dit soort dingen.
ik had echt ziets van, jullie bepalen wat er met mijn kind gebeurt? dat dacht ik niet en ik kom hier echt niet meer.
contact verbreken met mijn zus doe ik maar niet maar dan komt ze maar hierheen. en dan gelden mijn regels! en houdt ze zich er niet aan dan zet ik haar zo op de stoep en mag ze naar amsterdam lopen voor mijn part!
ik heb in de auto weer naar huis mijn tranen de vrije loop gegeven, ik heb me al die tijd in gehouden maar het kwam er in 1 keer uit, ik heb zeker een uur non stop gehuild.
mijn vader gaat een excuses van haar eisen, maar voor mij maakt dat niet uit, ik kom daar echt niet meer.
want ik heb er echt geen problemen mee als ze haar ff vast willen houden, mijn zus dan, maar handen wassen en eerst vragen is toch niet teveel moeite?
zo ik ben het weer kwijt. thanx meiden voor het lezen.
groetjes Miranda