ik ben nu mama geniet maar van je kindje maar hoe doe je dat?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,
als kerverse mama (ik ben op 19 dec.2010 bevallen)
krijg je het niet makkelijk. Na dat de kraamzorghulp weg is kom je er achter dat het alleen niet zo makkelijk is om voor zo n klein hoopje mens te zorgen.nee dat valt me tegen zeker wel.kijk de baby kan er niks aan doen. en me dochtertje is ook een schatje.alleen hoe ga je et het huilgedrag van je baby om ?ik kon geen borstvoeding geven. en geef dus de fles.ze krijgt schone luier om van me ik knuffel met haar en geef haar de fles.en nog huilt ze daarna.kan of iemand hierook ervaring mee?goeie raad en advies is welkom.en oh ja me dochter heet alison.
groetjes s.c.
 
Ik ben nog geen mama, maar 1 in wording...
Zou ze eventueel ook last van krampjes kunnen hebben?
Je leven verandert toch heel erg als je eenmaal mama bent. en je moet er een patroon in vinden. ik vind het heel moeilijk...

Er zijn hier gelukkig heel veel ervaren mama's op de site.. hoop dat ze je kunnen helpen
 
Allereerst...gefeliciteerd met je dochter!!
Uit mijn directe omgeving weet ik dat zeker niet iedere moeder direct dolgelukkig is. Soms voelt de baby zich soms ook gewoon niet direct thuis op de wereld en soms had een moeder eerst gewoon zo'n andere leeftijdstijl. Maar ook bij hen is het uiteindelijk gewend voor iedereen. Mijn dochter was gelukkig erg makkelijk in het begin. Huilde nooit extreem veel overdag, maar begon wel te huilen als haar vader bij haar bleef en ik even alleen de deur uit wilde. ( wat ik dan gewoon deed). Met mijn dochter heb ik gewoon mijn gevoel gevolgt en haar de hele tijd dicht bij me gehouden. Dus lekker met haar op de bank blijven zitten. Eindeloos wandelen. Wieg in de buurt houden etc. Als ik jou was zou ik ook gewoon naar je gevoel luisteren, proberen niet direct te denken dat je iets verkeerd doet. Met het bureau of huisarts kijken of er iets is wat je dochter scheef zit ( inderdaad bijv. krampjes, venkel thee helpt, buikje maseren) of misschien heeft ze gewoon meer honger dan voorgeschreven is? Gebruikt ze een tutje, baby's hebben een natuurlijke orale behoefte.
Maar vooral niet alleen blijven zitten met je gevoelens! Praat met anderen en vertel gewoon dat niet alles leuk is voor je.
Je kan ook naar het forum "baby". daar vind je vast een berg aan moeders die met zelfde dingen stoeien.
 
Kijk naar het huilgedrag doet ze dat veel na een voeding dan zijn het waarschijnlijk krampjes..hier kun je ook infacol tegen geven..Maar het kan ook gewoon de behoefte aan mama zijn! Misschien kan je haar in een draagdoek lekker bij je houden..de eerste tijd is ook heel zwaar..Je kunt in het nekje voelen of ze het te koud of te warm heeft..voeding, schone luier en veel knuffelen dat zijn de eerste behoefte..En je moet natuurlijk ook heel erg aan elkaar wennen! Ik denk dat het moedergevoel elke dag een beetje meer komt ook al voel je dat nog niet zo..Over een aantal weekjes ga je de huiltjes echt herkennen..nu heeft ze honger, nu moet ze slapen..MIsschien een keer extra badderen ook al is het s'nachts daar worden ze ook heel ontspannen van.
 
Gefeliciteerd met jullie dochter!

Dat kleine mensje huilt ook gewoon omdat ze niets anders kan en ze toch haar indrukken moet en wil verwerken. Ook hebben die hele kleintjes is het begin vaak last van hun buikje. Kroel lekker met haar en probeer daar een beetje van te genieten. Voor hun is er veel veranderd, maar ook voor jouw!! Ga bij het bedje kijken als ze slaapt en kijk naar dat gezichtje wat vredig in dat bedje ligt, bedenk dat dat jullie wondertje is. Zelf kon ik uren naast het bedje zitten! Heerlijk en wonderlijk!
Het genieten komt vanzelf, echt waar, laat het eerst allemaal zijn weg/plekje vinden in je leven en probeer een ritme te vinden waarin je je lekker voelt. Dan komt het allemaal!
Je kan niet op commando genieten!!

Succes met alles!!
 
Die eerste periode vond ik ook best moeilijk, terwijl ik hartstikke blij was met mijn zoontje. Ik genoot enorm, maar was ook wel onzeker over het huilen (en de mijne huilde echt niet zoveel). Ik vind laten huilen moeilijk. Sommige kindjes hebben gewoon een tijd op de dag (meestal rond etenstijd) dat ze veel huilen. Dan is niets goed. Vraag er maar naar op je consultatiebureau. Je doet het goed, je kijkt of ze honger heeft en of haar luier niet vol zit. Buiten dat kan je weinig doen, misschien haar buikje masseren als je denkt dat ht krampjes zijn. Het wordt vanzelf beter. Probeer zelf ook rustig te zijn, daar wordt je baby ook rustig van (blije mama = blije baby) en hou haar gewoon in de buurt. Probeer te zorgen voor rust en regelmaat, door dingen in een voorspelbaar ritme te doen en laat haar regelmatig slapen. Je zal zien dat het over een paar weken alweer stukken beter gaat. Mijn zoontje is nu 7 maanden en nu is die onzekerheid helemaal weg, want ik weet nu wat hij wil.
Succes!
Esk
 
Hoi,
Geef jezelf de tijd om aan je kindje en het moederschap te wennen, dat kost even tijd!!
Veel knuffelen vasthouden en tegen haar praten, gewoon zoals je tegen je man praat maar wat zachter/liever,,haha,, dit stelt gerust aangezien ze je stem graag hoort en de goede woorden gebruiken helpt in de toekomst meteen om haar woorden te leren!
Ze heeft 9mnd in jou buik gezeten, waar alles 100% op haar was afgesteld, nu komt ze in een grote wereld waar ze niks van kent, alleen haar mama en papa zijn stem, dus ze wil graag bij je zijn, neem die tijd voor haar, je bent thuis en het huishouden wacht wel, zoals eerder gezegd, ze voelt jou stemming ook aan, dus probeer gewoon rustig te blijven, soms krijg je ze niet stil, willen ze gewoon even huilen, als je daar gestresst van raakt, doe dan wat watjes in je oren als je haar wiegt en knuffelt, dan klinkt het niet zo hard in je vermoeide oren en is rustig blijven gemakkelijker!
Komt echt goed, het is niet alleen maar roze die wolk en dat valt soms rauw op je dak, maar je mag je zo voelen!

Liefs MJ
 
Je zou bijvoorbeeld ook kunnen proberen om haar als ze huilt bij je te dragen in een draagdoek/draagzak.
Met haar hoofdje tegen jouw borst, dan hoort ze je hartslag, net als in de buik.
Ieder mens is uniek en het kost tijd om je kindje te leren kennen en een band op te bouwen.
Mensen zeggen ook dat je van je zwangerschap moet genieten, nou.. de eerste 20 weken vond ik er weinig aan en ik had geen idee waar ik dan van moest genieten.

Neem rustig de tijd voor alles.. alle baby's huilen en alle moeders zijn onzeker. Probeer niet 'bewust' te genieten, maar zorg dat je het fijn hebt samen, praat veel tegen haar, knuffel, masseer (schrijf je in voor een cursus babymassage bijvoorbeeld) Dans met haar op muziek die je mooi vindt. En probeer vooral als je met haar bezig bent haar je volle aandacht te geven!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan