Hoi allemaal,
Het is me niet meegevallen, precies zoals ik al dacht. Eerst 's middags met m'n vriendin en d'r kindje van nu 9 weken naar allerlei babyspullen gekeken. Ik heb van haar ook een cadeautje voor ons kindje als dat er ooit komt gekregen. Zo lief, dat deed me zo goed, dat iemand wel zo om me kan geven.
's Avonds bij m'n schoonzusje en d'r man langs. Gelijk over de bevalling natuurlijk. Gelukkig zei ze niks over pijn ofzo, anders was ik er wel op in gegaan. Ze moest in het ziekenhuis bevallen op het laatste moment, de zelfde gyn. als ik na m'n eerste miskraam. Ik vond het echt een heel aardige man en m'n vriend ook. Als wij iets mooi of leuk vinden, dan vindt zei het al stom. Dus die man vond ze eng. Verder heeft ze het alleen over alle andere dingen gehad die wij niet hebben en zij wel (stoef, stoef, stoef). Ze moest natuurlijk ook vertellen over de 2 nieuwe auto's die ze hebben gekocht. Tsja dat wij een 2e autootje hebben is compleet anders dan voor hun (dus niet, maar goed, we houden het er maar op dat ze zo dom is dat ze dat wil denken).
Mijn schoonouders hebben na de eerste miskraam schijnbaar ook nooit meer gesproken over mijn vriend en mij tegen haar, want ze keek nog al verbaasd toen ik over de 2e miskraam had. Haar man vroeg (na 4 maanden) eindelijk eens iets over de eerste miskraam.
Het kindje is voor mij gewoon een kind zoals er 1000-en zijn, ik had niet zo iets van o, wat lief, of o wat wil ik er ook graag 1. Ik denk dat ik me er toen even voor afgesloten had. Ik heb thuis ook bijna niet gehuild. Alleen toen het geboortekaartje binnen kwam wel, 's avonds heeft m'n vriend het gelijk weggegooid. Het was niet eens een kaartje waar uit blijkt dat ze blij zijn met hun kindje of dat het bijzonder is, nee echt de mededeling.
Maar goed, de volgende keer dat ik dat kind en m'n schoonzusje zie is op de verjaardag van m'n schoonvader, precies een week na dat ik uitgerekend was de eerste keer. Komt ook wel weer goed, maar ik ga niet expres aardig doen of vrolijk zijn als het me niet lukt.
Bedankt voor jullie reacties,
Shanaz
Het is me niet meegevallen, precies zoals ik al dacht. Eerst 's middags met m'n vriendin en d'r kindje van nu 9 weken naar allerlei babyspullen gekeken. Ik heb van haar ook een cadeautje voor ons kindje als dat er ooit komt gekregen. Zo lief, dat deed me zo goed, dat iemand wel zo om me kan geven.
's Avonds bij m'n schoonzusje en d'r man langs. Gelijk over de bevalling natuurlijk. Gelukkig zei ze niks over pijn ofzo, anders was ik er wel op in gegaan. Ze moest in het ziekenhuis bevallen op het laatste moment, de zelfde gyn. als ik na m'n eerste miskraam. Ik vond het echt een heel aardige man en m'n vriend ook. Als wij iets mooi of leuk vinden, dan vindt zei het al stom. Dus die man vond ze eng. Verder heeft ze het alleen over alle andere dingen gehad die wij niet hebben en zij wel (stoef, stoef, stoef). Ze moest natuurlijk ook vertellen over de 2 nieuwe auto's die ze hebben gekocht. Tsja dat wij een 2e autootje hebben is compleet anders dan voor hun (dus niet, maar goed, we houden het er maar op dat ze zo dom is dat ze dat wil denken).
Mijn schoonouders hebben na de eerste miskraam schijnbaar ook nooit meer gesproken over mijn vriend en mij tegen haar, want ze keek nog al verbaasd toen ik over de 2e miskraam had. Haar man vroeg (na 4 maanden) eindelijk eens iets over de eerste miskraam.
Het kindje is voor mij gewoon een kind zoals er 1000-en zijn, ik had niet zo iets van o, wat lief, of o wat wil ik er ook graag 1. Ik denk dat ik me er toen even voor afgesloten had. Ik heb thuis ook bijna niet gehuild. Alleen toen het geboortekaartje binnen kwam wel, 's avonds heeft m'n vriend het gelijk weggegooid. Het was niet eens een kaartje waar uit blijkt dat ze blij zijn met hun kindje of dat het bijzonder is, nee echt de mededeling.
Maar goed, de volgende keer dat ik dat kind en m'n schoonzusje zie is op de verjaardag van m'n schoonvader, precies een week na dat ik uitgerekend was de eerste keer. Komt ook wel weer goed, maar ik ga niet expres aardig doen of vrolijk zijn als het me niet lukt.
Bedankt voor jullie reacties,
Shanaz