Ik dacht vanaf het begin dat het een stunt was. Ik kon me niet voorstellen dat er ook maar 1 arts in Nederland hier aan mee zou willen werken (en dat moet natuurlijk wel, want je hebt over een niertransplantatie!!), volgens mij zou die arts dan meteen voor de tuchtrechter gesleept worden want dat is gewoon helemaal in strijd met onze gedragscodes etc! Bovendien was ik erg nieuwsgierig welke ziekte die vrouw dan zou moeten hebben. Er zijn niet veel ongeneeslijke ziekten waarbij je toch je organen mag doneren...
Bovendien komt er heel wat kijken bij een transplantatie, er moeten heel wat testjes gedaan worden om te bepalen of het wel "matcht" tussen donornier en ontvangende patient.
Als arts moet ik bij iedere overleden patient die ik dood verklaar (ik denk zo'n 20 per jaar gemiddeld) nagaan of iemand geschikt is als eventuele donor, of die zijn eigen wensen geregistreerd heeft etc. En uit ervaring weet ik dat de meeste mensen NIET geregistreerd staan en dan moet ik het de familie vragen. En die is vaak zo overmand door verdriet, "onze vader heeft al genoeg geleden...", dat het idee dat er in hun dierbare gesneden wordt onaanvaardbaar is. En dan gaat er weer een donor (die dus soms heel veel organen kan afstaan en dus wel 10 patienten in het land "blij" kan maken!) verloren, denk ik dan. Zo zonde!
Ik zie op mijn werk bijna dagelijks dergelijke nierpatienten, die 3 keer per week gespoeld moeten worden, die hunkerend uitkijken naar een donornier... Maar vaak al voor die tijd overlijden aan beroertes, hartaanvallen, ernstige infecties etc. Een 30-jarige nierpatient heeft dezelfde levensverwachting als een "gezonde" 85-jarige!!!
Maar goed: mijn boodschap, registreer alsjeblieft je voorkeur!!
Groetjes, Karin
Mama van Christian (15 weken)
En ook arts en (bloed)donor sinds mijn 18e
