Ik doe alles!! En ik word knettergek!

[Gebruiker10227332]

<p>Ik wil graag mijn ei kwijt. </p><p>Ik ben kapot kapot moe. Ik heb 2 jonge kinderen, 2 jaar en 7 maanden en het grootste kind, mijn man.. </p><p>Ik ben echt op</p><p>Ik huil ik schreeuw </p><p>Ik doe alles</p><p>Ik ruim iedereens zooi op, maak andermans zooi schoon</p><p>Mijn man doet niks in het huishouden. Met de kinderen brengt hij ze naar bed, flesje, en that's it. Verder zit hij aan die rot telefoon. </p><p>Vaak zit hij op zijn reet</p><p>Terwijl ik aan t boenen poetsen kinderen bezig ben</p><p> </p><p>Niemand helpt mij</p><p>Ik heb geen familie. Ook geen vrienden. Ik breek zo op. Net stond zijn la open en alle boxers die ik altijd netjes vouw lagen nu door elkaar. Respectloos. Ik breek door mn knieën, ik heb 0 voor mezelf, amper energie over voor mezelf en ook 0 voor de kinderen, zoals iets leuks doen. Elke dag ben ik een zombie die heen en weer loopt de hele dag. Tijd heeft voor 1 glas drinken in de ochtend (iedereen wilt eten, vaat opruimen)</p><p>Ik heb geen eetlust meer.</p><p>Mijn borstvoeding is afgenomen door ziek zijn. Ik wil graag weer borst geven want die flesjes vind ik maar ellendige dingen.</p><p> </p><p>Ik ben ongelukkig </p><p>Ik leef voor anderen</p><p>En wordt uitgeleefd</p><p>Ik besef hoe klagend dit bericht is</p><p>Maar ik heb niets</p><p>Niemand</p><p>Die mij helpt. </p><p>En ik smijt plastice flesjes tegen de muur om mijn agressie kwijt te kunnen.</p><p>Vorig jaar had ik nog engelengeduld. Velen zeiden steeds hoe geduldig ik ben (zoals met de kinderen).</p><p>Ik ben gebroken. Ik ben doorgeslagen. Mijn man helpt me niet, hij maakter een stom spelletje van als ik vraag of hij iets wil doen</p><p> </p><p>Zelfs als ik kook </p><p>Was ik af</p><p>Ik maak de badkamer schoon</p><p>Van zijn haren</p><p>Zelf heb ik amper tijd voor verzorging</p><p>Ik kom daardoor amper buiten</p><p>Ik draag 0 make up</p><p> </p><p>2 weken terug is hij gestopt met werken</p><p>En nu doe ik nog meer</p><p>Hij nog steeds niks</p><p> </p><p> </p>

 

[Gebruiker10227332]

En toen ik zwanger was van de tweede
Deed hij ook niks
Ik deed het hele huishouden
Wassen dweilen
Ook kotsen deed ik alleen
Ik kon hem zo vaak vragen of vertellen
Maar ik heb dus geen rust gehad
 In mijn zwangerschap
 
En mijn man heeft nu een burn out
Het blijkt dat hij al ruim 4 jaar geleden tegen aan zat
En ik heb een burn out
Van zijn burn out

 

[Marliene]

Sterkte! Vannacht, als iedereen (even) slaapt. Misschien je gedachten op een rij zetten? Kijken wat je aan wilt/kunt pakken? Waar je hulp bij nodig hebt en hoe je die wellicht kunt krijgen? (Schoonfamilie, huisarts?) Zet m op!

 

[gebruiker111771]

Bel even met je huisarts en lucht daar je hart. 
Doe even een stapje terug en kies wat nu belangrijk is. Boxers opvouwen van mijn man zou niet mijn prioriteit hebben. Opgefrommelde boxers in de la, daar gaat niemand dood van. 
Rommel ligt er 's avonds ook nog wel, dweilen kun je misschien best een dagje (of 2 of 3 of 4) overslaan. Een huis met kleine kinderen ziet er echt niet altijd piekfijn uit (in mijn geval eigenlijk nooit) en dat is oké. 
Tijd voor jezelf is heel belangrijk en dat mag soms best even ten koste gaan van iets anders. Misschien krijg je juist energie van een rondje buiten wandelen, met make up op je snoet, met de kindjes naar een park. Pak zonnestralen op. De stof blijft wel liggen. 
Sterkte.

 

[Gebruiker10132945]

Het zit je echt hoog!
Vraag alsjeblieft om hulp!!! Niet alleen van je man maar ook hulp voor jezelf bij de huisarts. Gun jezelf dat. Als je zo ongelukkig ben kan je ook moeilijk een gelukkige moeder zijn voor je kinderen. Veel sterkte

 

[HasiE]

Probeer het te bespreken met je partner en eventueel een derde (professional). Dit kan er jarenlang langzaam insluipen en is niet zomaar op te lossen. Het zijn bepaalde gewoontes die veranderd moeten worden. Veel sterkte gewenst en hopelijk krijg je snel de hulp die je nodig hebt!!

 

[Essil]

Probeer te bedenken wat belangrijk is. Doe een stapje terug. Waarom laat je je man zijn eigen zooi niet opruimen? Zolang het jouw niet in de weg ligt, doen of je het niet ziet. En anders even aan de kant smijten.
Of ga met of zonder de kinderen naar een hotel, even de situatie uit. Dan wordt er voor je schoongemaakt. ?
Geeft ook een duidelijk signaal af, dat je het zo niet zitten met hem!

 

[LennyvO]

Ik had ook bijna een burn-out gekregen door mijn mans burn-out. Ik werd er net als jij zo kwaad om. Het is machteloosheid in een situatie waar jij niets aan kan doen. Dus stop! De lat moet omlaag want die leg je zelf hoog. Huur een huishoudster. Vraag een vriendin om op te passen. Laat een andere ouder van de opvang je kind mee eten. Je moet hulp zoeken! Zowel praktisch als geestelijk. Je kan het niet alléén! Je man is ziek. Jij bent mantelzorger. Je hebt het zwaarder dan een alleenstaande moeder. Die weet waar ze aan toe is… jij niet… Zoek hulp! Je verdient het, je kinderen verdienen het… wordt weer die vrolijke, lieve mama. Dat kan alleen als je nu eerst voor je zelf zorgt. Liefs en heel veel sterkte!!!