Dapper dat je open durft te zijn.
Mijn mening is dat je nog niet open genoeg bent naar jezelf. Je drinkt steeds eerder en meer. En er gaat een glaasje wijn mee in een drinkflesje naar de speeltuin inmiddels. Drinken waar de kinderen bij zijn.... Je weet denk ik wel dat het niet oke is. Je erkent het in je verhaal alleen nog niet echt. Veel excuses: ik weet mijn grens, voel me niet laveloos, ik heb niet echt een avond dus het "moet" overdag. Ik denk niet dat je zonder kunt, en dat heet alcoholisme.
Zolang je dat erkent en ermee aan de slag gaat, en er dus eerlijk in gaat zijn bij de huisarts en de ggz, is er geen schaamte. Het is juist ontzettend sterk om dat te erkennen en er wat aan te doen. Dat kost ontzettend veel moeite. Verslaving is een ziekte, en vaak liggen mentale problemen daar ten grondslag aan, waar je ook nog mee aan de slag moet. Maar ik zou zeker niet een half jaar wachten tot je hier wat mee gaat doen. Ook dat is weer een excuus. Hulp is er als je het vraagt.
Ik ben een kind van een moeder die een alcoholprobleem heeft. Ze verwerkte het overlijden van haar moeder, mijn oma, slecht. Het begon ook met alleen avonden. En ze deed vrijwilligerswerk in een wijkcentrum. Ach als er ouderensoos is kan ik ook wel een borreltje meedrinken toch? Oh deze keer zijn de kids mee, ach ik ben toch op de fiets. Etc. Etc. Tot ze ook gewoon overdag dronk waar we bij waren. Maar ze was nooit dronken. Nou vooruit, tegenwoordig een beetje teut... Zie je waar dit heen gaat? Je raakt meer en meer verslaafd. Ik heb heel wat keren mijn moeder een middag moeten missen omdat ze "migraine" had. Of met haar op de fiets gezeten en dat ik vroeg waarom ze zo over de auto!weg slingerde, oh ze was een beetje teut hahahaha! Grappig hoor.
Gelukkig is dit in onze kindertijd altijd goed afgelopen voor ons en heeft ze er na 3 jaar hard aan gewerkt om er weer vanaf te komen. Maar ze claimt nog steeds maat te kunnen houden. En drinkt op gelegenheden dus wel gerust een fles wijn leeg. Feestjes ofzo. Niemand kijkt daar raar naar, want als je geen verslaving hebt, er zijn er wel meer die dat doen. Maar als het te gezellig wordt, gaat ze thuis ook weer drinken. Eerst een glas en een maand later een fles en nog een paar whiskey. Het eindigt altijd met maagklachten of schaamtevolle situaties. En mijn broer en ik kijken toe tot ze voor rede vatbaar is en het probleem weer wil erkennen. En dan gaat het weer een jaartje goed.
Ik vind het totaal niet prettig dat mijn moeder zo "geniet" van alcohol en heb me er vaak genoeg kapot voor geschaamd. En tegenwoordig maak ik me in die periodes flink zorgen, dank ik de hemel dat het al die tijd in onze jeugd geen ongelukken opgeleverd heeft of gedachtes over dat het erger had kunnen worden en wij daar weg hadden gemoeten. Mijn moeder is mijn alles. Nog steeds.
Erken het voor het echt een groot probleem wordt!
Mijn mening is dat je nog niet open genoeg bent naar jezelf. Je drinkt steeds eerder en meer. En er gaat een glaasje wijn mee in een drinkflesje naar de speeltuin inmiddels. Drinken waar de kinderen bij zijn.... Je weet denk ik wel dat het niet oke is. Je erkent het in je verhaal alleen nog niet echt. Veel excuses: ik weet mijn grens, voel me niet laveloos, ik heb niet echt een avond dus het "moet" overdag. Ik denk niet dat je zonder kunt, en dat heet alcoholisme.
Zolang je dat erkent en ermee aan de slag gaat, en er dus eerlijk in gaat zijn bij de huisarts en de ggz, is er geen schaamte. Het is juist ontzettend sterk om dat te erkennen en er wat aan te doen. Dat kost ontzettend veel moeite. Verslaving is een ziekte, en vaak liggen mentale problemen daar ten grondslag aan, waar je ook nog mee aan de slag moet. Maar ik zou zeker niet een half jaar wachten tot je hier wat mee gaat doen. Ook dat is weer een excuus. Hulp is er als je het vraagt.
Ik ben een kind van een moeder die een alcoholprobleem heeft. Ze verwerkte het overlijden van haar moeder, mijn oma, slecht. Het begon ook met alleen avonden. En ze deed vrijwilligerswerk in een wijkcentrum. Ach als er ouderensoos is kan ik ook wel een borreltje meedrinken toch? Oh deze keer zijn de kids mee, ach ik ben toch op de fiets. Etc. Etc. Tot ze ook gewoon overdag dronk waar we bij waren. Maar ze was nooit dronken. Nou vooruit, tegenwoordig een beetje teut... Zie je waar dit heen gaat? Je raakt meer en meer verslaafd. Ik heb heel wat keren mijn moeder een middag moeten missen omdat ze "migraine" had. Of met haar op de fiets gezeten en dat ik vroeg waarom ze zo over de auto!weg slingerde, oh ze was een beetje teut hahahaha! Grappig hoor.
Gelukkig is dit in onze kindertijd altijd goed afgelopen voor ons en heeft ze er na 3 jaar hard aan gewerkt om er weer vanaf te komen. Maar ze claimt nog steeds maat te kunnen houden. En drinkt op gelegenheden dus wel gerust een fles wijn leeg. Feestjes ofzo. Niemand kijkt daar raar naar, want als je geen verslaving hebt, er zijn er wel meer die dat doen. Maar als het te gezellig wordt, gaat ze thuis ook weer drinken. Eerst een glas en een maand later een fles en nog een paar whiskey. Het eindigt altijd met maagklachten of schaamtevolle situaties. En mijn broer en ik kijken toe tot ze voor rede vatbaar is en het probleem weer wil erkennen. En dan gaat het weer een jaartje goed.
Ik vind het totaal niet prettig dat mijn moeder zo "geniet" van alcohol en heb me er vaak genoeg kapot voor geschaamd. En tegenwoordig maak ik me in die periodes flink zorgen, dank ik de hemel dat het al die tijd in onze jeugd geen ongelukken opgeleverd heeft of gedachtes over dat het erger had kunnen worden en wij daar weg hadden gemoeten. Mijn moeder is mijn alles. Nog steeds.
Erken het voor het echt een groot probleem wordt!