Ik geniet van mijn dochter maar soms is alles zo zwaar..

Ik herken het ook hoor. Zeker in de babyfase en ze je voor alles nodig hebben, nog veel huilen, niet praten, niet lopen.. ik was zo blij toen ik na 3 maanden verlof weer mocht gaan werken 3 dagen per week. Ik hou echt van mijn dochter (nr 2 onderweg) maar die babyfase is gewoon niet echt mn ding. Kan je niet wat meer werken en je kindje naar de opvang doen? Daar knapte ik echt van op, ipv alleen maar babydingen weer wat voor mezelf, plus lekker sporten enzo, niks om je schuldig over te voelen en dan geniet je weer extra (ik wel iig). Zelfs met de gebroken nachten!
 
Lieve mama,

Het is ook zwaar een kindje opvoeden. Leuk absoluut maar zeker ook zwaar. Je moet nadat je altijd alleen voor je zelf hebt gezorgd nu ineens voor nog een mensje zorgen. Ik heb gelukkig een kindje die al snel doorliep en een partner die vaste uren werkt en me nog veel helpt. Ook zit ik gelukkig niet helemaal thuis door corona. Maar ik ken zeker struggels van hoe het allemaal moet en het oh zo vermoeid zijn. En dan inderdaad nog steeds het poets en opruimwerk doen terwijl de dag erna er niks meer van te zien is. Ondertussen loopt mijn dochter al en wilt graag overal mee helpen en naar buiten, ik verveel me nooit met haar maar nu ik weer zwanger ben kan het me ook echt even opbreken. Wat voor mij dan werkt is ook even lekker slapen als de kleine slaapt.

Je mag altijd hulp zoeken als je daar behoefte aan hebt. Ik zit zelf ook bij een psycholoog en dat doet voor mij heel veel. Iemand die naar je luistert van een andere kant. Je kunt de huisarts hier gewoon voor bellen. Vaak kun je met hun een gesprek krijgen en mag je ook wat vaker komen. En als ze merken dat het goed voor je is mischien door sturen naar een pshygoloog. Voor hetzelfde vind jij het na 1 gesprek al goed. Ik zou de huisarts eens bellen en uitleg vragen of een afspraak maken.

Succes mama, Je doet het goed!
 
Oh wat herkenbaar! Ik heb dit ook heel lang gehad. Na 1,5 jaar was de maat vol en heb ik ervoor gekozen om haar ipv 1 dag per week (de dag dat ik altijd werk) ook een tweede dag naar de opvang te doen. Ze vind het daar hartstikke leuk en als ik die dag niet hoef te werken heb ik even tijd voor mezelf, het huishouden, de tuin etc. 
Nu bijna een half jaar verder en terug kijkend had ik dit misschien eerder moeten beslissen maar het voelde toch ook wel eens als falen. Nu weet ik dat ik een veel leukere moeder ben nu ik vaak 1 dan in de week voor mezelf heb en in kan plannen zoals ik dat wil zonder rekening te hoeven houden met wat zij nodig heeft. 
Je staat hierin echt niet alleen maar zoek wel voor jezelf een balans, als je meer tijd voor jezelf nodig hebt ga die dan regelen dat is voor jullie beiden dan een must!
 
Fijn dat ook jij herkenning ziet en dat jullie nu een mooie balans gevonden hebben. Ik merk dat het ook een stukje acceptatie is voor mezelf dat het nu even zo is en dat gaat ook beter.
 
Ik herken het ook wel (zoontje nu 8 mnd) van de weken dat ik geen hulp heb en niet werk. 
Mijn moeder past 2 dagen per week op en helpt dan ook wat in huis (was opvouwen, even stofzuiger/vaatwaser uitruimen) en dan werk ik (eigen bedrijf). Ook werk ik in zijn dutjes. Hij slaapt super goed sinds een half jaar (slaapt door) nadat ik slaaptraining heb gedaan met hem. Daarna werd het echt zó veel makkelijker! Ik zelf minder moe! Zelf goed slapen is ook key! 
Maar door die onderbreking van oppassen is het juist weer super leuk als ik met hem ben, en daardoor vind ik het dus continu leuk. Toen mijn moeder een keer verkouden was en ik dus een hele week alleen met hem was vond ik het super zwaar en echt meteen een sleur. Zo belangrijk is die onderbreking dus!
Misschien een tip om standaard iets te regelen zodat je elke keer een vast moment hebt voor jezelf/werk, dan blijft het in balans. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan