ik had het me anders voorgesteld

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

toen ik zwanger was kon ik echt genieten bij het idee dat we met zijn drietjes een gezinnetje gingen vormen. maar nu de kleine er is en weer een ebetje een ritme krijgen is daar niet veel van te merken.
of ik ben thuis bij de kleine, zo ongeveer alitjd dus, en mijn vriend is werken of voetballen of in de kroeg(tot 2 uur op dinsdag avond!!!)  of bij vrienden.
of ik ben even weg, boodschappen doen, even bij iemand op visite. en jaja we zijn met koningendag even met zijn tweeen weg geweest.

Maar het valt me zo tegen. dat mijn vriend en ik zo langs elkaar heen leven. en als we elkaar zien dat gaat het alleen maar over zijn werk of de kleine. tja ik kom niet verder dan de omo is in de reclame.

Hoe gaat dat bij jullie??? ik weet wel dat het erbij hoort maar toch!
 
je  probleem komt me bekend voor.

Het zag er ook even naar uit dat mijn man en ik gingen scheiden.

Ik zit altijd thuis met Arjun en mijn man werkt de hele week. En 's avonds en in het weekend doet hij het huishouden. (kan ik niet ivm handicap), maar dat gaat veranderen zodra we een geschikte woning hebben.

Mijn man en ik maken gewoon tijd vrij. We gaan een dvd'tje kijken of we gaan met Arjun eventjes weg...

Ook doen we Arjun altijd samen in het badje , een heel intiem moment zo met z'n drietjes en omdat ik dat niet alleen kan.   en verdelen we de verzorging.

We wonen bij zijn ouders in dus dat is de privacy ver te zoeken, dus dan is het heel belangrijk om tijd voor elkaar vrij te maken.

Ik wil niet oordelen over je vriend hoor!!! Maar is het niet fijner voor jou en je baby dat je vriend vaker bij jullie is ipvzo vaak bij  zijn vrienden en in de kroeg??

Als mijn man dat zou doen... dan zouden we een heel groot probleem hebben.
 
Sinds mijn zwangerschap ging het eigenlijk al beter dan ooit daarvoor wat betreft de betrokkenheid en zorgzaamheid van mijn man en dat is ook na de bevalling zo gebleven... Hij voelt zich veel meer verantwoordelijk en helpt veel meer in het huishouden en is minder vaak weg. Doordat Esther er nu is, kunnen we veel minder afspraken maken en zijn we vaker samen thuis, dus spreken we elkaar veel vaker. We gaan dan bijv. wandelen met zijn drieën. Esther is dan altijd rustig en wij kunnen weer lekker bijpraten. En als ze 's avonds slaapt, kijken we lekker tegen elkaar aan op de bank een DVD'tje. Ik heb mijn man nog nooit zoveel gesproken als in het afgelopen jaar..!
Ik hoop maar dat dat ook zo blijft als ik volgende week weer ga werken!

Heb je je vriend al gevraagd of hij wat vaker thuis wil blijven? Of zelf voorgesteld om samen of met zijn drietjes op stap te gaan? Misschien heeft hij er gewoon niet zo bij nagedacht dat dingen nu anders gaan dan vroeger.

Groetjes,

Eveline
 
Hmm, persoonlijk vind ik niet dat het "er nu eenmaal bijhoort"....
Tuurlijk verandert je leven enorm met zo'n kleine, maar het blijft toch een kwestie van keuzes...
Mijn man is (gelukkig!) een erg zorgzaam type, hij vindt het erg leuk om dingen samen te doen (ook voordat Christian er was). Ik was juist diegene die het meest dingen alleen deed, meiden onder elkaar, collega's onder elkaar... Nu is dat natuurlijk niet heel anders. De meeste visites/bezoekjes die we nu afleggen doen we lekker met z'n drieen. Wandelen ook vaak. In de stad shoppen, terrasje pikken, Christian gaat gewoon lekker mee, hoor! Dat zijn familie en vrienden nu ook gewend.
Het is heel goed om een eigen leven te hebben, je eigen dingen te doen, maar als je het gevoel krijgt dat je langs elkaar heen leeft en het alleen nog maar over de kleine gaat, dan is dat geen goed teken, denk ik! Je bent tenslotte nog meer dan een mama...
Misschien proberen vaker tijd samen te plannen? Desnoods met een oppas, zodat je lekker met z'n tweetjes bent?
Toch herken ik het ook wel een beetje, hoor, praten over de omo... Je praat tenslotte over dingen die je bezighouden, waar je de hele dag mee bezig bent en dat is zeker in het begin alleen maar luiers, voedingen, huishouden...

Veel succes!

Groetjes, Karin
Mama van Christian (10 weken)
 
Hallo,

ja, ik herken het wel, het is in het begin zo druk. Je bent eigenlijk alleen maar met de baby bezig. Maar toch vind ik dat er iets niet klopt. Wel dat er dingen veranderen na de geboorte van een kind,maar ook de man kan zich wat aanpassen. Naar de kroeg, sporten, weg met vrienden, werken etc etc. Jij bent er ook nog! Het kan best wat minder. Niet dat je man alles moet opgeven ofzo, maar een beetje minder kan wel. Jij wilt op een gegeven moment ook wel weer eens tijd voor jezelf (en daar bedoel ik dus niet de boodschappen mee!). Ik zou hier over proberen te praten, soms moeten mannen even 'teruggefloten' worden. Misschien heeft hij er niet over nagedacht dat dit eigenlijk niet leuk is voor jou. Tijd voor elkaar kun je een beetje inplannen.
Nou ja, misschien is dit gewoon het begin maar ik zou het er wel over hebben met je vriend, want je hebt samen een kind, en het moet wel leuk blijven.
Succes! Fleur
 
hallo,

Bedankt voor jullie reacties. ik dacht echt dat het aan mij lag, maar dat valt dus wel mee.
Vanavond moet hij eigenlijk voetballen, maar ik heb gewoon met mijn moeder afgesproken dat ik daar op de koffie ga, ALLEEN!!! haha, dus nou kan hij niet weg!!! haha!!!  ik vond het wel een beetje gemeen vanmezelf, maar ja! zal wel komen omdat ik het zoooo moeilijk vind om mezelf niet achter te stellen aan iemand anders.

Ik weet ook wel dat ik er over moet praten met hem, en dat ga ik ook wel doen. maar eigenijk ben ik gewoon erg boos en kan hij wat mij betreft de boom in, als hij mij/ons niet belangrijk vind, dan niet! ik zou het fijner vinden als het gewoon uit zich zelf kwam in plaats van dat ik er om moet vragen!

groetjes Anneke
 
Hallo,

Ik heb ook zoiets van je hebt samen een baby, dan moet je er ook samen voor zijn.
Mijn vriend werkt ook maar zodra hij thuis is dan zijn wij een gezinnetje en dan moet je dingen ook plannen, als het even meezit dan gaan wij 's avonds altijd even een wandelingetje maken met zijn drietjes, eten koken, de afwas doen en verder zijn we met Danaë bezig totdat zij haar laatste flesje krijgt en naar bed gaat. Daarna is het lekker tijd voor ons zelf en kunnen we dingen doen waar we zin in hebben.
Tijd alleen met zijn twee vind ik af en toe ook heel belangrijk, dus soms slaapt Danaë bij mijn ouders en hebben we even een avondje alleen en kunnen we een keertje lekker doorslapen.. even bijtanken hihi

Ik vind communicatie en afspraken dus heel belangrijk want je hebt de baby met zijn twee en niet alleen

Groetjes sabrien
 
hoi hoi,

hier gaat het anders.. mijn vriend werkt nl thuis en is zelfstandig ondernemer. hij is best druk (in z'n eentje), maar heeft veel tijd over voor "ons". erg handig. ik ben van mening dat je kinderen met z'n tweeen opvoed. maar als hij met vrienden wil stappen vind ik dat prima. dat is toch 's avonds en dan slapen de monstertjes. blijf met elkaar praten!

liefs van SOPHIE
mama van Quinty 4-10-2004 en Naima 24-11-2006, 32 wkn 1530 gram
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan