Ik heb er een beetje moeite mee...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik durf dit eigenlijk niet te schrijven maar ik hoop dat m'n hart luchten helpt...
Ik heb er moeite mee om van deze zwangerschap te genieten. Ik vind het echt heel vervelend omdat ik weet dat er mensen zijn die nooit dit wonder mee mogen maken.
Ik ben nu 14 weken en nog niet helemaal in de wolken enzo. Ik weet ook niet zo goed hoe ik het moet verwoorden maar ik voel nog geen blijdschap, dat is het denk ik. Ik ben alleen nog maar bezig met die stomme antistoffen zijn gevonden en met afwachten hoe nu verder... En ook valt het tegen dat ik zeer waarachijnlijk bij de gyn onder controle moet.
Ik dagdroom ook helemaal niet over hoe het straks zal zijn. Vandaag op n ultrakorte echo bij de gyn klopte het hartje goed maar bewoog de kleine helemaal niet...ze maakte een opmerking van, nou meestal zie je ze druk spartelen...dat bevestigt dan gelijk weer mijn gevoel van zie je...wacht nog maar af met blij zijn want er kan nog van alles misgaan.
Het voelt alsof ik m'n gevoel weg heb gestopt. Ik ben ook gewoon zo moe. Lichamelijk maar ook in m'n hoofd van t vele piekeren wat ik helaas maar niet af kan leren.
Ik merk ook dat er nare dingen terugkomen van m'n vorige bevalling en kraamtijd... dat ik dat niet meer wil meemaken.
Pf sorry meiden voor deze klaagzang....het komt vast omdat ik moe ben. Misschien als ik verder in de zwangerschap kom dat t beter word, als ik de kleine ga voelen enzo. Bedankt voor t lezen iig. ;-)
 
ha,

kom ik ook weer bij jou met reactie. Maar ik ben zwanger van de derde, 2 gezonde jongens. Vanaf het begin heb ik sterk het gevoel dat het niet goed is met het kindjes. Zwangerschap is anders dus iedereen roept gelijk o dan is het een meisje. Terwijl ik meer het gevoel heb, het is niet gezond. Voorop gesteld dat het altijd welkom is.
Met de 12 weken echo lag de kleine ook doodstil, het was dat ze gelijk inzoomde naar het hartje want ik schrok behoorlijk. Heeft ook heel de tijd heel rustig gelegen terwijl de jongens altijd heel druk waren
Nu de 20 wkn echo gehad. Bij de jongens wilde we het geslacht niet weten Nu wel, simpelweg omdat ik zelf het gevoel had dat het een jongen word en het niet gezond is, dat ik met daarom helemaal anders voel.
Ze heeft alles bekeken en ik moest voor zover je het zelf kan volgen ook echt toegeven dat alles er goed uit ziet, is geen 100% garantie maar geeft toch een positief gevoel. Daarna pas het geslacht gezegd, het wordt een meisje.
Nu besloten toch echt te gaan genieten, iets wat ik tot nu toe nog niet echt aangedurfd heb. Terwijl ik me hele zwangerschap juist geweldig voelt.
Bij mij is het nu ook nog afwachten met de irr bloedgroep maar ga nu eerst even genieten en voorlopig nog niet aan de bevalling denken.

Geef de tijd aan je eigen en rust lekker uit, wie weet krijg je straks meer energie en als je leven gaat voelen wordt het ook alweer anders
 
Hoi M88,
Herken je gevoel.
ik ben nu zwanger van de 3e na 2 gezonde meiden, Ben 12 weken.
We wilden het ontzettend graag maar toen ik eenmaal zwanger was kon ik ook nog niet genieten, Ik had vanalles aan mijn hoofd, bleef maar piekeren, was bang voor de reacties van iedereen op een 3e....
De echo vandaag was wel weer bijzonder maar anders als bij de 1e. De baby lag stil, maar nadat ik me een paar keer heb moeten draaien werd hij wel wakker. Dus weet niet of je dat hebt geprobeerd?
Het genieten begint nu sinds deze week toch wel wat te komen... maar was er ook erg bang voor. Maar gevoel is nog niet optimaal, hoop dat het iedere week toeneemt! En hoop bij jou uiteindelijk ook!
1 tip als het lang aanhoud bespreek dit dan aub met je verloskundige.... je kunt namelijk ook een prenatale depressie krijgen....
Heel veel sterkte en hoop dat met jou en jullie kindje alles goed blijft!
 
Je gevoel is niet raar hoor, de zorgen overheersen nu waardoor het ook wel erg eng is om blijdschap te voelen, de angst dat het misgaat of er iets mis is zit steeds in je hoofd... Maar ook wanneer dat niet het geval is: niet iedereen zit meteen op een roze wolk hoor, er zijn ook mensen die erg aan t idee moeten wennen bijvoorbeeld..

Maak je gevoel wel bespreekbaar en houd het niet alleen voor jezelf, het is niet niks die spanning om die bloeduitslagen.. Vergeet niet dat je lijf ook vol hormonen zit en anders reageert dan je misschien normaal zou doen. Misschien heel overdreven gedacht maar je zou een post partum depressie kunnen ontwikkelen bijvoorbeeld...

Maar da's wel erg ver vooruit gedacht hoor, wat ik vooral wil zeggen is dat je gevoel mi niet vreemd is, dus praat erover en ik hoop dat je gauw meer kunt genieten van jullie kleine wonder!!
 
Bedankt allemaal!
Het zijn denk ik vooral de zorgen om t bloed nu. Ik schuif het genieten nog even voor me uit denk ik tot ik zeker weet dat alles goed is.
Ik praat er wel over met mijn man. En als ik de zorgen even vergeet heb ik er ook wel erg zin in. Dan kan ik wel de leuke dingen zien gelukkig.
Wij gaan volgens weekend een weekendje weg met z'n 2tjes zonder kids. Denk dat dat me ook wel goed zal doen. Even bijtanken.

 
Heftig, dat je zo al weken rondloopt is al heel zwaar!! Het is zo logische dat je, je zorgen maakt.. Aan de andere kant is het zoiets moois waar je optimaal van zou willen genieten.

Sterkte en hopelijk komt het genieten van de zwangerschap snel om de hoek kijken!
 
Hey,

Ik begrijp heel goed dat je moeite hebt met het blijzijn en genieten van je zwangerschap op dit moment.
Zelf kon ik pas echt van mijn zwangerschap genieten toen de 20 weken echo goed was. Al kwam dit door een miskraam en niet iets dat 'mis' was met mijn bloed.
Ik zou me ook heel veel zorgen maken dus dat je erover piekert vind ik helemaal niet vreemd. Ik hoop dat je genoeg steun kan vinden in je omgeving (natuurlijk voornamelijk van je partner) en dat het aankomende weekendje weg je een beetje van de zorgen weg kan halen.

Heel veel succes en sterkte!

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan