Hey meiden,
Ik moet dit even kwijt, want het doet me erg veel pijn!
meeste weten dat ik postnatale depressie heb gehad na de geboorte van mijn zoontje inmiddels nu 5 jaar.
1 week na de bevalling moest ik 2x perdag antideprasiva slikken(cymbalta)
paar maanden later 4x perdag.
de bijwerkingen waren gewichts toename, dit is wat bij mijn een hele grote rol heeft gespeld.
ben daardoor 35 kg aan gekomen ben 1m79, hierdoor ging ik me zelf hate en raakte in een andere zware depressie, waaronder zelfmoord gedachte, het werd zo erg dat ik een weekend tot rust moest komen in een soort zieken huis, 1 jaar na dat, mocht ik afbouwen, want me erg beviel, eindelijk van die midicijnen af!
maar het stof heeft schijnbaar 4 jaar nodig voor dat het helemaal uit je lichaam is verdwenen. en nu eindelijk ging het in dec 2011 wat er af en in februari 2012 was er totaal 15 kg eraf, maar omdat ik een enorm kinder wens heb en niet langer kon wachten en mijn vriend ook al 39 is, eind december 40, wilde we er aan beginnen, me vriend zijn eigen er anders er te oud voor vind om nog vader te worden. wat dan ook te begrijpen is, hij ook nog een zoon heeft uit zijn vorrig relatie, die hij niet meer ziet. en het nog zeker jaren duurt voor dat ik op me eigen gewicht terug ben, en dan als ik tot tijd zou wachte, ik zeker weet dat me vriend geen kinderen meer wil. dus had voor mijn gevoel geen ander keus. maar gister ging ik op de weeg schaal staat en zag dat ik weer 4 kg aan gekomen was, waardoor ik moest huilen.
ik zit echt erg mee, en het doet me enorm veel pijn, een pijn die niet te omschrijven is!
ik zie er dan ook enorm tegen op om naar verloskundige tegaan en op de weegschaal te gaan staat!
ik moest dit echt kwijt, omdat ik het van me af moest typen!
liefss suzanne
Ik moet dit even kwijt, want het doet me erg veel pijn!
meeste weten dat ik postnatale depressie heb gehad na de geboorte van mijn zoontje inmiddels nu 5 jaar.
1 week na de bevalling moest ik 2x perdag antideprasiva slikken(cymbalta)
paar maanden later 4x perdag.
de bijwerkingen waren gewichts toename, dit is wat bij mijn een hele grote rol heeft gespeld.
ben daardoor 35 kg aan gekomen ben 1m79, hierdoor ging ik me zelf hate en raakte in een andere zware depressie, waaronder zelfmoord gedachte, het werd zo erg dat ik een weekend tot rust moest komen in een soort zieken huis, 1 jaar na dat, mocht ik afbouwen, want me erg beviel, eindelijk van die midicijnen af!
maar het stof heeft schijnbaar 4 jaar nodig voor dat het helemaal uit je lichaam is verdwenen. en nu eindelijk ging het in dec 2011 wat er af en in februari 2012 was er totaal 15 kg eraf, maar omdat ik een enorm kinder wens heb en niet langer kon wachten en mijn vriend ook al 39 is, eind december 40, wilde we er aan beginnen, me vriend zijn eigen er anders er te oud voor vind om nog vader te worden. wat dan ook te begrijpen is, hij ook nog een zoon heeft uit zijn vorrig relatie, die hij niet meer ziet. en het nog zeker jaren duurt voor dat ik op me eigen gewicht terug ben, en dan als ik tot tijd zou wachte, ik zeker weet dat me vriend geen kinderen meer wil. dus had voor mijn gevoel geen ander keus. maar gister ging ik op de weeg schaal staat en zag dat ik weer 4 kg aan gekomen was, waardoor ik moest huilen.
ik zit echt erg mee, en het doet me enorm veel pijn, een pijn die niet te omschrijven is!
ik zie er dan ook enorm tegen op om naar verloskundige tegaan en op de weegschaal te gaan staat!
ik moest dit echt kwijt, omdat ik het van me af moest typen!
liefss suzanne
