Ik moet me ff uiten :(

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ook al zijn we vandaag 6 jaar getrouwd hangt er een zware donderwolk boven ons hoofd. (op dit moment ook letterlijk) Het gaat niet goed met Zifjon en dus ook niet met mij. We hebben een grote verbouwing achter de rug(kids hebben nu ieder eigen kamer) en hij is daarvoor een weekend uit logeren geweest. Resultaat is een totaal onhandelbaar en agresief kind. Ook de thuishulp moet alle zeilen bij zetten om hem te begeleiden. De lijst van telefoontjes en papierwerk voor medische hulp voor Zifjon groeit me boven het hoofd en de wachtlijsten zijn enorm. Voor Medische kinderdagverblijf min. 6 maanden. Omdat hij bij de psz niet meer terecht kan heb ik hem weer 24 uur per dag in huis elke dag. Bij een normaal kindje geen probleem maar bij Zifjon wel.

Ik heb op dit moment en zware burn out en zit aan de Valium om nog een beetje te kunnen functioneren. Zilvian slaapt slecht en huilt veel omdat het lijkt alsof er 4 tanden tegelijk doorkomen. Ik zie geen einde meer en voel me vaak dagen gesloopt en zeer verdrietig. Waarom heb ik zo een kind en kan ik weinig van hem genieten. Ik moet echt de mini moment van de dag zoeken en daar aan vast houden anders wordt ik echt depresief. Het is niet voor te stellen hoe zwaar het is als je kindje anders dan anders is. En agresief gillend zich zelf slaan knijpen bijtend hoofdbonkend door het leven gaat. Ook voel ik me enorm schuldig richting Zilvian ik heb hem maar momenten vast tijdens voeden en verschonene omdat Zifjon al mijn aandacht en energie opijst.

Echt meiden ik loop nu te janken en weet het gewoon niet meer. We zijn druk bezig met bureau jeugdzorg om te kijken voor een spoed plaatsing, maar ook daar zijn ze erg zuinig mee. Ik klam me vast aan mijn thuishulp die gelukkig nog wel 2x per week komt. Maar deze week wil ik snel vergeten. Ik weet dat het zonnetje wel weer gaat schijnen als het ritme terug is. Maar mijn energie is niet zo snel terug. Vrijdag heb ik een hele dag alleen met me zusje en ga echt relaxen.

bedankt voor jullie luisterend oor.

Liefs van Mariska
 
Heerlijk, vrijdag een dag met je zusje, dat heb je ook echt verdiend.
Ontzettend naar dat het zo zwaar gaat op dit moment!! Het sloopt je. Heel goed dat je het bij jezelf ziet en het aangeeft.
Hopelijk komt er een spoedplaatsing, via BJZ. Een andere optie is, hoewel enorm zwaar, een tijdelijke uithuisplaatsing. Om jezelf weer te hervinden, je gezin weer in balans te krijgen.... Het klinkt enorm heftig, maar ik ken inmiddels veel ouders die het hebben moeten doen en er allemaal positief over zijn. Maar natuurlijk is het fijner als er iets structureels kan worden gedaan. Trek flink aan de bel bij BJZ en laat zien dat je draagkracht helemaal op is en de draaglast veel te hoog!
Ik wou dat ik meer voor je kon doen, maar zou niet weten wat!
Hoe is het voor je man? En waar is Zifjon uit logeren geweest? En wat doet jullie thuishulp?
Nou, meid, nog morgen een moeilijke dag en dan heerlijk opladen vrijdag!! Sterkte, Hannah
 
Begrijpelijk dat je het erg moeilijk hebt!
Vind door je verhalen te lezen dat je het supergoed doet!

Mn complimenten hoe je, het iedere dag weer red, en met alles omgaat.

Sterkte met alles,
Liefs Marina
 
Oh Mariska, het lijkt me zo zwaar. Ik kan het me niet eens voorstellen, dag in, dag uit. En het is je kind, waar je het beste voor wil.
Wachtlijsten voor dit soort zorg zijn verschrikkelijk. Jullie hebben snel de juiste hulp nodig, zodat alles weer een beetje tot rust komt.
Denk aan vrijdag!!! Een dag voor jezelf. Het is heel belangrijk om voor jezelf te blijven zorgen, anders kan je er nooit zijn voor je gezin. Meer dan een luisterend oor kan ik je niet bieden, maar als het helpt kan je hier altijd je verhaal kwijt.
En natuurlijk wil je ook feliciteren met jullie trouwdag!
 
Gefeliciteerd met je trouwdag! Ik ben zelf een enorme positivo, maar waar jij je doorheen moet slaan, daar zou ik gek van worden. Ik maak een hele diepe buiging voor jou! Ik mis wel je man in dit verhaal, moet hij veel werken? Hoe gaat hij er mee om, praten jullie er wel over samen? Toen wij door een moeilijke periode heen gingen vroegen wij af en toe aan elkaar: "Hoe gaat het met jou?" en dan ook echt naar elkaar luisteren.

Nu de praktische kant:
-is er geen andere psz waar ze hem wel willen hebben
-kan hij niet een keer naar moeder/buurvrouw/iemand anders die hij goed kent, als is het maar een uurtje naar de eendjes ofzo
-hoe ver zit je in het medische traject, kan je daar nog wat druk uitoefenen? Zijn er misschien medicijnen waar hij rustiger van wordt? Hij hoeft niet de hele dag suf op de bank te liggen, maar de scherpe kantjes eraf zou denk ik al fijn zijn.

Ik wens je heel veel KRACHT!!!
 
Hoi Mariska,

heel heftig!! De combinatie van burn-out en een kind met een enorme problematiek! De gedachte alleen al, geeft mij het idee dat het een onmogelijke tijd is (geweest) voor jou en je gezin.
Ik denk, dat het belangrijk is dat je structurele momenten(familie/gastouder/weekendpleegzorg/buurvrouw/vriendin) hebt, dat je je handen vrij hebt (of aandacht aan Zilvian kan besteden). Vanuit eigen ervaring (burn-out) wil ik jou (of je man/thuishulp) dit meegeven. Voor een kind ga je heel ver, maar uiteindelijk kan je lichaam een grens duidelijk maken op een manier die niemand wenst. Dus in het belang van iedereen moet er NU iets gebeuren. Geef dat maar aan naar BJZ. Als je dat lastig vind, schrijf je het desnoods in een mail/brief.

Probeer vrijdag ruimte in je hoofd te krijgen. (Ga geen druk programma plannen....). Wat mij heeft geholpen was te gaan sporten (pilates/zwemmen). Ik zag er werkelijk niet doorheen, maar moest ook wel boosheid kwijt doordat ik teleurgesteld in het leven was. En gesprekken bij de psycholoog hebben mij ook mijn grenzen leren zien. (Okay, vind het nog weleens lastig, maar ben er zeker in gegroeid!).

De weg is lang, maar hoop dat je er kracht voor krijgt en later kan zeggen dat er weer licht in je leven is.

Een dikke knuffel!
Jannetje
 
Je hebt er zelf niet zoveel aan maar wil je toch even vertellen dat je verhaal voor mij veel doet.Ik heb 4 'makkelijke' kindjes, sliepen allemaal meteen door, geen obstakels op de weg, helemaal niks.Het zorgt ervoor dat bij mij, als het hier een dagje even niet loopt omdat het zo heet is bijv ik goed kan realiseren dat het verwaarloosbaar is.
Heb veel respect voor je, en inderdaad, probeer je te focussen op vrijdag.En dacht nog, kan je in het weekend als je man evt vrij is eens een dagje/middagje eropuit kunt gaan met Zilvian.Zodat je die mooie momenten met hem kunt pakken....
Succes nog, en geniet ze, vrijdag!
Groetjes Roos.
 
Lieve Mariska,

ik kan alleen maar zeggen dat ik aan jullie denk en dat ik hoop dat er heel snel hulp voor jullie gaat komen. Zodat de rust terug gaat komen en je weer kunt gaan genieten van alles in het leven, maar vooral ook van je kindjes!
Succes met alles en ga vooral heel erg genieten morgen!

Liefs Danielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan