Ik raak geïrriteerd

A

Anoniem

Guest
Hoi Allemaal,

Vera is nu 1 jaar en twee weken bijna en nadat we bij de chiropractor zijn geweest kan ze nu omrollen. Ze maakt er een heel feest van, ze kan het zo een half uur achter mekaar doen. Hardstikke fijn dat ze dat nu ineens kan!
Maar nu moeten we ook oefeningen doen voor haar balans op een skippybal.
Ik merk gewoon dat als ik die oefeningen met haar doe (en ook andere oefeningen) dat ik geirriteerd raak omdat ze het niet kan of niet doet.
Ik merk dat ik me erger aan het feit dat ze gewoon nog steeds niet doet, vanmorgen was er een vriendin van mij wie haar kindje 5 maand is en die al meer doet dan Vera.
Ik wordt er verdrietig van dat ik me daaraan erger, want ze is verder een hardstikke lief meisje!!  
Ik weet dat niet alle kindjes even snel zijn, maar ook ik wil graag een tweede kindje maar niet als Vera geen vooruitgang boekt. Als ik haar de hele dag moet tillen als ik zwanger ben weet ik nu al dat dat niet goed gaat.
Ik vind het gewoon lullig van mezelf dat ik soms zo denk...........

Wat vinden jullie?

Groetjes karin

 
Hoi Karin,

Natuurlijk is het logisch dat je er af en toe moe van wordt. Maar je moet wel bedenken dat je kleine meid er nix aan kan doen. En kinderen merken nu eenmaal wel als je geirriteerd bent... dus misschien is dat niet echt bevordelijk voor het oefenen.

Je moet proberen (en dat is makkelijker gezegd dan gedaan, weet ik!!!) je er bij neer te leggen dat het bij jouw meid nu eenmaal wat langzamer gaat dan bij een andere. En dat is ook helemaal niet erg!! Je zegt het zelf al: ieder kind is anders en heeft zijn eigen tempo!!!
Maar maak het voor jezelf makkelijker door het te accepteren!!!
Lukt dit niet dan moet je het op iets anders af reageren....met sporten misschien!!!

Heel veel sterkte meid!!!
Groetjes Ilone
 
Hoi,

Vanwege een geboorteaandoenng heeft mijn oudste zoon vanaf dag 1 meerdere malen in de week fysiotherapie gehad en ook wij als ouders moesten elke dag   bepaalde oefeningen doen met zijn armpje. De eerste paar maanden raakte ik ook zeer gefrustreerd als het lang duurde voordat je resultaat zag. Ik had ook soms een dag helemaal geen zin om met hem te oefenen en wilde gewoon dat het over ging en hij alles kon doen wat andere kindjes/baby's konden doen. Maar er breekt echt een punt aan dat je van de ene op de andere dag ziet dat je samen vooruitgang boekt en begin je ook het nut en het plezier van de oefeningen in te zien.

Blijf vooral zelf rustig en pushen heeft geen zin op die leeftijd want als ze niet willen dan willen ze niet..En accepteer voor jezelf dat je dochter het gewoon in haar eigen tempo doet en juich bij alle vooruitgangen die ze boekt zodat ze merkt dat ze iets doet wat goed is.

Veel succes, groetjes Inge
 
in deze situatie lijkt gezelligheid mij van ondergeschikt belang aan je eigen rust. dus toch 's avonds lekker op tijd naar bed.
en als het 's avonds zo lang duurt voordat je kleintje slaapt, doe het kleintje dan een uur later naar bed. als mijn jongste zoon laat heeft geslapen, hoef ik het 's avons niet vroeg te proberen. hetzelfde geldt als  hij twee keer per dag slaapt.hoe laat is je kleine wakker 's morgens?  Die van  mij  is nu dan 1 jaar en 3 mnd, maar ik laat hem geen twee keer meer slapen overdag, omdat het dan 's nachts ook hommeles is. dat betekent wel, dat ik van 11.00 tot 12.00 een huilerig kind heb, en zo net rond etenstijd is h het ook een monster, maar ja, dat is nog wel vol te houden.
 's avonds om 23.00 uur geef ik hem nog een papfles zodat zijn buik goed vol is.
succces en lekker vroeg naar bed!

 
Hai,

Probeer het een beetje los te laten. Mijn dochter is 14 maanden en ik ben op de helft van mijn 2e zwangerschap. Dochterlief weegt 9,5 kilo en loopt nog niet. Ook hier sjouwen dus en weet je wat? Dat is prima te doen! Niet teveel zorgen maken want dat voelt je kleine meisje ook. Geef haar de tijd om het op haar eigen tempo te doen en die andere kindjes...tja die zijn mss sneller SO WHAT!?? Jouw Vera loopt straks ook echt wel de marathon hoor!

x ing
 
eerst dit.............mijn dochter heet ook vera!!!
ik snap je frustatie...je kan behoorlijk kriegelig worden als het niet zo gaat als je soms wilt. als je dat op dat moment voelt als je oefeningen doet met haar stop er mee!! dat werkt niet. zij voelt dat en gaat misschien alleen maar meer tegenwerken. ga verder oefenen als je weer rustiger bent....neem ook tijd voor je zelf om even weg te gaan op zijn tijd. ff ontspanning voor je is ook goed.
en ja wat de andere meiden ook al zeggen.....ze doet het op haar eigen tempo....het komt allemaal wel goed....ze gaat ook wel lopen en dan moet je nog vaak genoeg achter haar aanrennen.
is er ook een reden waarom ze wat later is???misschien heb je het wel ergens verteld hoor maar ben een poosje weg geweest
 
Onze dochter kon wel omrollen maar deed het bijna nooit. Ze vond er niks aan en het kostte haar veel moeite. Ze zat alleen rechtop als ik haar rechtop zette en was min of meer "te lui" om een speelgoedje proberen te pakken. Ze wees er dan naar en ik moest het voor haar pakken (best slim!). Dat was rond haar eerste verjaardag. Op het consultatiebureau zeiden ze dat als ze geen vooruitgang boekte, ze naar fysio zou moeten. Dat zag ik echt niet zitten. Ik hoorde al verhalen van leeftijdgenoten die al begonnen met lopen. En nu 5 maanden laten kruipt en loopt ons kindje vrolijk door de kamer. Opeens is ze er helemaal doorgevallen. Ik wil zeggen: opeens kunnen kinderen grote sprongen in hun ontwikkeling maken. Geef niet op! En probeer je niet te irriteren, want je kindje is super bijzonder en knap! Bij mij was het zo dat mijn omgeving zich juist irriteerde (dat merkte ik dan) van kan ze nu nog niet kruipen enzo? Maar je ziet het komt echt goed. En gelukkig heb je hulp en weet je welke oefeningen je kan doen. Lekker samen bezig zijn met je kindje en ontspannen. Je kindje voelt dat jij geirriteerd bent. Probeer te relaxen. En een tweede kindje kun je toch ook over een half jaartje aan beginnen? Het geeft toch niet dat je er nog niet echt aan toe bent. Ik hoop dat het binnenkort beter gaat. Gelukkig kun je het hier kwijt!
 
Hoi Karin,

Ik irriteer me ook wel eens aan de kids. Zelf ook al aan Bas die nu net een jaar is.
De redenen waarom ik me kan irriteren kunnen zijn verschillend. Soms kleine dingen, soms grote dingen.
Ik heb me er in het verleden ook wel een heel schuldig over gevoeld.
Maar het gebeurd gewoon af en toe. Ik blijf ook maar een mens.

Over het algemeen ben ik superblij met de kids en vind ik ze het einde. Als er een tijdje is waarin dat niet zo is, probeer ik mijn schuldgevoel los te laten en wat meer tijd voor mezelf te maken. Meestal gaat het gevoel dan snel weer over.

Groetjes, Karin
mama van Eva en Bas
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan