A
Anoniem
Guest
Hoi hoi,
Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb een tijdje geleden hier een topic geplaatst over het feit dat ik zo onzeker wordt van het feit dat Sven nog niet zoveel kan in vergelijking tot andere kindjes. Sven is van 28 juli 2007 en tot voor kort kon hij alleen maar tijgeren. Hij kon niet zelf gaan zitten, dat moest ik voor hem doen, hij kon zich niet optrekken, niet uit een tuitbeker drinken, niet kruipen en ga zo maar door.
Het maakte mij erg onzeker omdat ik het gevoel had dat IK iets fout deed waardoor zijn ontwikkeling stil stond. Misschien dat dat bij jou ook het geval is? En dat je die onzekerheid uit door irritatie?
Nog steeds is Sven niet de snelste qua motoriek. Maar hij kan wel sinds een paar dagen uit een tuitbeker drinken! Wauw, wat was ik trots. Weet je, soms lijkt het net of je kindje even stilstaat in de ontwikkeling, dat er niets gebeurd. En dan ineens kunnen ze weer iets, zomaar uit het niets. Ik heb me er ook maar bij neergelegd dat Sven niet zo'n snelle is. En tja, soms word ik er ook wel moedeloos van want tussen verstand en gevoel zit een groot verschil. Met mijn verstand weet ik wel dat ik er niets aan kan doen maar mijn gevoel zegt nog wel eens anders.
Accepteer je gevoelens en geef je er soms maar aan over. Maar probeer dat dan te doen als Vera er niet bij is. Laat je even gaan en focus je dan weer op je kindje. Zo doe ik dat ook. En ik probeer ook maar te kijken naar wat hij allemaal al wel kan: kletsen als de beste, tijgeren als de snelste, lachen als de liefste, eten als een olifant, knuffelen als een teddybeer en zo kan ik nog wel even doorgaan.......
Liefs,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb een tijdje geleden hier een topic geplaatst over het feit dat ik zo onzeker wordt van het feit dat Sven nog niet zoveel kan in vergelijking tot andere kindjes. Sven is van 28 juli 2007 en tot voor kort kon hij alleen maar tijgeren. Hij kon niet zelf gaan zitten, dat moest ik voor hem doen, hij kon zich niet optrekken, niet uit een tuitbeker drinken, niet kruipen en ga zo maar door.
Het maakte mij erg onzeker omdat ik het gevoel had dat IK iets fout deed waardoor zijn ontwikkeling stil stond. Misschien dat dat bij jou ook het geval is? En dat je die onzekerheid uit door irritatie?
Nog steeds is Sven niet de snelste qua motoriek. Maar hij kan wel sinds een paar dagen uit een tuitbeker drinken! Wauw, wat was ik trots. Weet je, soms lijkt het net of je kindje even stilstaat in de ontwikkeling, dat er niets gebeurd. En dan ineens kunnen ze weer iets, zomaar uit het niets. Ik heb me er ook maar bij neergelegd dat Sven niet zo'n snelle is. En tja, soms word ik er ook wel moedeloos van want tussen verstand en gevoel zit een groot verschil. Met mijn verstand weet ik wel dat ik er niets aan kan doen maar mijn gevoel zegt nog wel eens anders.
Accepteer je gevoelens en geef je er soms maar aan over. Maar probeer dat dan te doen als Vera er niet bij is. Laat je even gaan en focus je dan weer op je kindje. Zo doe ik dat ook. En ik probeer ook maar te kijken naar wat hij allemaal al wel kan: kletsen als de beste, tijgeren als de snelste, lachen als de liefste, eten als een olifant, knuffelen als een teddybeer en zo kan ik nog wel even doorgaan.......
Liefs,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007