A
Anoniem
Guest
Momenteel gaat het helemaal niet goed met mij. Ik denk dus ook steeds: waar zijn we aan begonnen en dat we het hiervoor zo ontzettend leuk samen hadden.
Ruben heeft nooit goed geslapen en sinds een paar dagen lukt het hem helemaal niet om in slaap te vallen. Het is 's avonds 1 groot drama.
Vorige week was hij ziek en had ik vakantie, maar ik heb toen alleen maar kleertjes gewassen en luiers verschoond.
Voor de rest is het echt een superlief en vrolijk ventje, maar het slapen is echt een ramp. We weten gewoon niet meer hoe we het aan moeten pakken.
Vandaag is hij naar het kdv en heb ik een dagje vrij (normaal moet ik werken) en ik loop al de hele dag te huilen. Trek het echt niet meer! Zie nu alweer op tegen de avond terwijl en krijg nu al de zenuwen terwijl ik weet dat ik juist ontspannen moet zijn omdat hij dat anders merkt en ook onrustig wordt.
M'n moeder stelde net voor om hem een nachtje naar haar te brengen maar ben verdorie van vrijdag op zaterdag ook al bij hen wezen slapen met Ruben omdat ik het niet meer trok. Dus dat aanbod heb ik maar afgewezen. Wil zo graag laten zien dat ik het zelf kan en voel me nu of ik totaal gefaald heb. Waarom lukt het mij nu niet om positief te blijven en er het beste van te maken? Wat kan ik doen om me beter te voelen?
Laura