Ik voel me somber

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Het is vandaag 8 weken geleden dat ik bevallen ben en ik ga me steeds verdrietiger voelen. Thijmen heeft geen lekkere start gehad en is nog steeds onrustig hij zuigt echt alle energie uit me, mijn oudste van bijna 2 wil bijna niet slapen dus ik ben de hele dag tussen 2 kinderen aan het heen en weer rennen. Ik zit echt verschrikkelijk veel thuis omdat ik praktisch geen kant op kan en deze 2 weken zijn beide oppassen tegelijk op vakantie dus ik kan ook niet even oppas regelen. Onze oudste kan nog geen hele stukken lopen omdat hij dat nog niet volhoud en als hij het zat is gaat hij gewoon midden op de stoep of op de  weg zitten maar hij vertikt het ook om in  de buggy te zitten,  niet handig dus! Ik voel me regelmatig verdrietig en eenzaam, vrienden werken of wonen te ver weg dus kan ik ook niet zo makkelijk op visite gaan. Momenteel ben ik werkloos, ik was in januari dit jaar met een nieuwe baan gestart toen ik er achter kwam dat ik weer zwanger was en ja hoor mijn contract werd niet verlengd. Nu zit ik nog steeds zonder werk en ben echt wel druk op zoek maar in de financiele wereld is het gewoon erg moeilijk om voor 2-3 dagen aan de slag te gaan, ze vragen veel fulltimers. Het zit dit jaar op meerdere vlakken niet mee wellicht werkt dit mee aan hoe ik me voel maar het is haast wel zeker dat ik weer een PPD heb (had ik bij de 1e ook) Ik heb al gesprekken gehad met de huisarts en slik al een poosje antidepressiva maar ja sommige dingen zijn niet met een pilletje op te lossen. Misschien heel idioot maar ik mis het zwanger zijn ook heel erg, ik zal nooit geen zwangerschap meer meemaken en die gedachte doet soms gewoon heel erg pijn ik zal heel veel tijd nodig hebben om dat te accepteren. Een 3e kind is gewoon niet meer haalbaar voor ons, ik word te oud (ben nu 36) en wil de risico's en onzekerheden gewoon niet meer. En met Thijmen is het nu gewoon niet makkelijk, hij is een moeilijke en ontevreden baby die me helemaal opslokt. Ik ga weet stoppen want er begint er weer eentje te krijsen maar ik moest het gewoon even van me af schrijven!

Groetjes,


puk
 
hoi Puk,

wat vervelend allemaal voor je puk. wel fijn en goed van je dat je al hulp hebt ingeschakeld bij de huisarts. ik zou zo een dag willen oppassen zodat je lekker eruit kunt.
dat van het nooit meer zwanger zijn kan ik me voorstellen, het lijkt me ook vreselijk als je weet dat het de laatste is.
zelf vind ik mijn rust en vreugde bij  God.

sterkte en blijf op tijd aan de bel trekken, want als je je zo rot voelt heb je gewoon hulp nodig.

gr floor
 
Hee Puk,

Bij mij gaan er wel 10 alarmbellen rinkelen als ik jou verhaal lees. Daarom vind ik het ook zo knap van je dat je al langs de huisarts bent gegaan! Je weet zelf maar al te goed dat dit sombere gevoel wat je nu hebt maar tijdelijk van aard is en dat je er weer uit kan komen. Belangrijk is nu dat je lekker egoïstisch veel aan jezelf gaat denken! Een blije mama maakt immers een blije baby (voor een groot deel dan). Ik zou als ik jou was eens een babymassagecursus oid met Thijmen gaan doen. Dan kom je bij jou in de buurt andere moeders tegen die je misschien buiten de cursus om ook kunt bezoeken? En dat geeft je de kans om ook eens op een leuke manier met Thijmen om te gaan. Waarschijnlijk is het namelijk geen ontevreden, moeilijke baby, maar heeft ie zoals je zelf zegt een hele moeilijke start gehad en is hij nog aan het wennen aan het leven thuis en zijn eigen lijf. En als je dus tijd voor jezelf nodig hebt, eis die gewoon op! Laat jezelf niet ondersneeuwen door je kindjes, die zijn er nog steeds om te troosten en te knuffelen nadat je lekker een middagje of avondje weg bent geweest... En ga dan eens lekker uitwaaien op het strand bijvoorbeeld, gewoon even alles op een rijtje zetten wat je de afgelopen weken hebt meegemaakt en flink uithuilen! En natuurlijk van je af blijven schrijven op dit forum, want we willen allemaal het beste voor elkaar en kunnen altijd helpen, al is het maar door een opbeurend woordje!

Liefs,
Simone
 
Hej Puk,

Meid, meid, dat is even niet zo leuk he....
Knap van je dat je langs de dokter bent gegaan, heel goed! Maar je hebt gelijk: een pilletje alleen helpt je niet. De top van je verdriet wordt eraf gehaald, nu de rest nog en dat kost tijd, liefde en geduld. Heb hetzelfde gehad na zoon 2. Ook veel dingen liepen niet goed en uiteindelijk kwam ik (helaas en gelukkig tegelijk) bij een psychologe terecht. Wat kun je nu zelf doen? LIEF zijn voor jezelf. Gun jezelf iets kleins, bijv. niet om 7 uur uit bed, maar om 8 uur. Of een dutje met je kids mee (afh. van je kleine ikzegnee want ik ben tweemannetje). Mijn oudste was toen ook 2, heel erg intensief allemaal, heel herkenbaar. Dan kun je eens kijken: wat vind ik nou ECHT leuk? Zoek het niet te groot, houd het dicht bij jezelf en haalbaar. En idd wat al geschreven werd: huil uit!! Laat die energie wegstromen, dan kun je je weer oppeppen voor iets anders. Ga naar buiten, bos, zee, stad wat jij fijn vindt. Schroom niet om hulp in te schakelen van een lieve buurvrouw, vriendin of familie. Je hebt even pech met je oppas, maar is er iemand anders voor jou? Vraag je partner ook!! Praat!!! Zeg wat je bezig houdt, informeer! En als laatste: MEID, HET KOMT GOED!!! ECHT WAAR!!! Het kost je tijd, maar heus het komt allemaal weer goed, vergeet dat niet! Gun jezelf de tijd, wees niet te streng, jij mag erzijn, wees lief voor jou, dan ben je ook goed voor een ander (je laadt jezelf op en kan reserves opbouwen ipv afbreken).
Ik weet niet of je het wat vindt, maar weet je wel, dat je heel erg veel baat kunt hebben bij klassieke homeopathie? Er zijn genoeg mogelijkheden voor jou. Succes!!

Lieve Puk, zet hem op, knuffel Pippi
 
haiPuk,

Wil even laten weten dat k aan je denk.Ik kan niet met je meevoelen, wel weet ik van mn schoonzus hoe erg een pnd kan zijn...en, ik woon ook 'alleen'   zo gezegd, ver weg van alle familie en 'oude' vrienden.Nieuwe vrienden komen wel met de tijd maar nog niet zo innig zeg maar.En mn man werkt lange dagen dus ik zit ook veel alleen met Jette, maar zoals Floor ook zegt, ik heb mn vertrouwen en rust in God en daar ben k erg dankbaar voor
Wens je veel succes met alles, en k hoop dat je snel een lekker ontspannen genietende mamie zal zijn!!!

Ynez
 
Heey meid
Jeetje wat ontzettend vervelend zeg.
Las je berichtje en ik weet niet of ik oplossingen voor je heb, maar wilde toch even reageren.
Kan me heel goed voorstellen dat je je rot voelt en hopelijk gaat het allemaal snel beter.
Als je familie en vrienden ver weg wonen, zou ik als ik jou was ze vragen naar jou te komen.
Dat is misschien makkelijker dan dat jij daar heen moet.
Misschien kan je er met familie of vrienden over praten en als ze allemaal werken, dan hebben ze er vast wel een vrije dag voor over.
Het is misschien ook een idee om met iemand samen op pad te gaan, dan is het niet zo lastig met 2 kindjes en dan ben je er lekker uit.
Kan je man niet af en toe een dagje vrij nemen?
Of misschien is er een andere oppas, zodat jij even lekker alleen eruit kan.
Hoop dat het lukt om je snel wat beter te voelen en praat er vooral met anderen over, dat helpt echt.

Bedenk dat er altijd weer een licht aan het eind van de tunnel is, al lijkt er nu alleen maar duisternis te zijn!

Sterkte xx

 
Hoi Puk,

Heel goed dat je al hulp hebt gezocht! Ik weet hoe zwaar het nu voor je is met de kinderen. Onze zoontjes Stef en Tijs zijn ook 8 weken en 2 jaar. Stef zit midden in een mentaal sprongetje nu. Hierdoor slaapt hij veel onrustiger, is vaak wakker (ook 's nachts vanaf 4.00 uur) en huilt meer. Beiden slurpen ze ontzettend veel energie van je. Daar komt voor jou dan nog de moeilijke start van Tijmen en de sores ivm met werk e.d. bij. Voor Tijmen zou het geen kwaad kunnen om hem door een osteopaat na te laten kijken. Daar ben ik vorige week met Stef geweest en ik merk echt veel verschil. Hij krijst veel minder, is een stuk vrolijker en ligt lekker ontspannen in zijn bed.

Probeer verder toch wat tijd voor jezelf te maken. Waar kun je ontzettend van genieten en heerlijk bij ontspannen? Maak daar tijd en ruimte voor vrij en ga dat doen. En praat er vooral over, praat en schrijf alles waardoor je je verdrietig voelt van je af. En het komt echt allemaal goed! En kom je er zo niet uit, schroom dan niet om naar een psycholoog te gaan, die zijn er niet voor niets.

Groetjes,
Susan
 
En wat een voorgangster ook al als optie schreef. Een cursus baby-massage. Dit is ontspannend voor zowel Tijmen als voor jou zelf. Je zult zien dat Tijmen het ook heerlijk vindt en er lekker bij ontspant.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan