A
Anoniem
Guest
Ik herken je verhaal ook. Alleen denk ik dat jij het minder goed kan hebben, omdat je er misschien een beetje doorheen zit. En misschien ook omdat je man het niet altijd begrijpt, zoals je schrijft. (Ik bedoel het niet negatief, hoor!)
Bij onze dochter helpt NEE zeggen helemaal niet. Ze lacht dan, want waarschijnlijk vindt ze de bijzondere aandacht leuk. Ik verbaasde me er eerst ook over dat ze gewoon echt niet luistert ook al word ik echt boos. En dan kijk ik boos en praat ik boos, maar ze lacht gewoon. En doet het dan vaak nog een keer!
Voor ons gevoel komt dit door de leeftijd. Ze begrijpt wel dat ze iets doet wat ze niet mag, maar kijkt gewoon hoe wij dan reageren. Volgens mij is het ook een soort leerproces. Van he, papa en mama worden boos als ik dit doe. Een soort macht over iets hebben. Ondanks dat ze niet luistert, zeg ik toch dat ze het niet mag en blijf ik er boos bij kijken. Maar ik laat dit niet lang duren. Ik probeer er geen drama van te maken. Ik zeg NEE en kijk haar boos aan en zet haar dan bij iets anders van speelgoed neer of in de box. In de box brult ze dan even, maar dan leid ik haar af met speelgoed. Na afloop heb ik het niet meer over wat er mis ging. Dan is het ook over voor een kind van deze leeftijd denk ik.
Ik denk dat je er voor op moet passen dat het geen te groot drama wordt, maar dat je het ook moet zien als iets wat bij deze leeftijd hoort. Ik persoonlijk vind alleen op een kamer zetten voor deze leeftijd nog erg jong en angstig. Maar ik kan me voorstellen dat je gewoon zoekende bent en uitprobeert wat het beste is voor je zoon om op dit te reageren. Succes ermee.
Bij onze dochter helpt NEE zeggen helemaal niet. Ze lacht dan, want waarschijnlijk vindt ze de bijzondere aandacht leuk. Ik verbaasde me er eerst ook over dat ze gewoon echt niet luistert ook al word ik echt boos. En dan kijk ik boos en praat ik boos, maar ze lacht gewoon. En doet het dan vaak nog een keer!
Voor ons gevoel komt dit door de leeftijd. Ze begrijpt wel dat ze iets doet wat ze niet mag, maar kijkt gewoon hoe wij dan reageren. Volgens mij is het ook een soort leerproces. Van he, papa en mama worden boos als ik dit doe. Een soort macht over iets hebben. Ondanks dat ze niet luistert, zeg ik toch dat ze het niet mag en blijf ik er boos bij kijken. Maar ik laat dit niet lang duren. Ik probeer er geen drama van te maken. Ik zeg NEE en kijk haar boos aan en zet haar dan bij iets anders van speelgoed neer of in de box. In de box brult ze dan even, maar dan leid ik haar af met speelgoed. Na afloop heb ik het niet meer over wat er mis ging. Dan is het ook over voor een kind van deze leeftijd denk ik.
Ik denk dat je er voor op moet passen dat het geen te groot drama wordt, maar dat je het ook moet zien als iets wat bij deze leeftijd hoort. Ik persoonlijk vind alleen op een kamer zetten voor deze leeftijd nog erg jong en angstig. Maar ik kan me voorstellen dat je gewoon zoekende bent en uitprobeert wat het beste is voor je zoon om op dit te reageren. Succes ermee.