Lieve mama's/ papa's.
Ik zoek eigenlijk raad en wil ook graag een beetje van me af schrijven.
Ik heb 2 zoontjes van net 3 jaar en net 5 jaar. Het gedrag van hun vormt al heel lang een probleem, ze slapen enorm slecht.. structureel te kort, spoken in de nachten, in de avonden niet willen slapen. Melantonine kind bied daarin gelukkig wat ondersteuning en duidelijk structuur maar ze lopen elke dag achter de feiten aan qua vermoeidheid. Dit is vooral een probleem van de oudste maar maakt de jongste altijd wakker met zijn vroege wakker zijn en trekt ons er dus in mee.
Elke dag hangt aan elkaar van ruzie maken, dingen kapot maken, niet luisteren en uitdagen maar bovenal je nergens mee kunnen vermaken, niet spelen. Ik denk dat een 50 ruzies op een weekend dag wel een reële inschatting is. Ik zie ze werkelijk nooit langer dan enkele momenten normaal spelen, ze vangen elkaar alleen de vlooien af.. doen hele rare dingen samen en blijven elkaar maar opstoken..
Wij merken inmiddels bij ons zelf op dat we vlucht gedrag vertonen, in die zin.. we verzinnen doorgaans zoveel mogelijk betaalde en onbetaalde activiteiten om aan het gedrag te ontsnappen.. want een dagje thuis zijn is geen optie. Momenten van enkele uren thuis zijn al een enorme uitdaging. We willen het gedrag niet belonen maar om een beetje normaal de dag door te komen moet je van dag tot dag elke dag iets verzinnen om je hoofd boven water te houden. Het is ook niet dat er thuis niets is qua vermaak, genoeg te doen aan speelgoed in en buitenshuis. Genoeg tools in die zin, het gedrag consequent aanpakken.. ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe.
Maar het interesseert ze niks, in geen geval.. het gaat maar onvermoeibaar door. Ik wil gewoon van mijn kinderen kunnen genieten, maar ik zie op tegen de dagen met hun.. het ontbreekt me de laatste tijd vaak aan zin en energie om weer alles uit de kast te halen zodat we de dag door komen. Dagje thuis laten van school? Ze geven niet toe aan rust momenten.
Het kan nog geen ochtend normaal, dag in dag uit.. zelfs na schooltijd verzin ik altijd iets om te gaan doen.
(Ik werk altijd in de avonden en begin dan om 17u of werk in de nachten).
Voorbeelden van het gedrag:
- Speel slijm met allerlei balletjes, glittertjes om mee te soelen die worden hier tegen het plafond gesmeten als je boven een raam open zet ipv leuk spelen. Kon van dr week ruim een uur lang al het slijm van het plafond schrobben
-Speel tent voor in de tuin, na anderhalve dag moedwillig vernield
-Klei, word vast op de grond getrapt of opgegeten
-In het tuin huisje word geplast ipv gespeeld
-De decoratieve stenen in de tuin hebben inmiddels een gat gemaakt in de overkapping
- Pakjes drinken worden leeg geknepen voor de lol
- In de auto word op de achterbank gespuugd voor de lol
- Speelgoed word kapot gemaakt of naar beneden gesmeten.
- Als je even naar het toilet gaat, de thermostaat van de muur gebroken.
-De kit randen uit de douche worden los getrokken als je wat spullen bij elkaar pakt.
Enz enz, dit zijn er slechts enkele.
Alles is moeilijk en gaat gepaard met weerstand.. van tanden poetsen tot aankleden, van spelen tot eten.. Niets kan leuk gaan.
Het klinkt heel negatief maar ik ben ook ten einde raad..
Diep van binnen zijn ze heel zacht en lief maar het gedrag is zo overheersend.. Ik weet niet meer wat ik moet, ik pak het echt wel consequent aan. Stuur ze naar de gang of op bed, pak ze hun spullen af maar ik word gewoon uitgelachen.
Mijn zoontje van 3 zegt laatst bijvoorbeeld dat ik een kut kind ben, een pestkop en slaat met de hals van een lege fles op mijn slaap.
Ik schaam me gewoon voor hun, ik zie nooit een kind zo raar doen als hun. Zo lang ik maar uitstapjes maak en de hele dag genoeg uitdaging bied, dan kan je het samen heel leuk en gezellig hebben.. maar dat is financieel niet te doen dag in dag uit en bovendien beleef ik er zelf ook steeds minder plezier aan.. Kan nooit iets doen waar ik zelf ook plezier aan beleef bijv eens even de stad in en zelfs na school kan je geen hele middag thuis zijn.
Ze lijken nooit ergens van te leren..
Ik had al eerder hulp gevraagd aan een gezin coach gevraagd.. maar de tips die ik kreeg zoals duidelijke structuur, consequent zijn, goed gedrag belonen.. dat doe ik allemaal al.
Heeft iemand raad?
Een hele verdrietige mama.
Ik zoek eigenlijk raad en wil ook graag een beetje van me af schrijven.
Ik heb 2 zoontjes van net 3 jaar en net 5 jaar. Het gedrag van hun vormt al heel lang een probleem, ze slapen enorm slecht.. structureel te kort, spoken in de nachten, in de avonden niet willen slapen. Melantonine kind bied daarin gelukkig wat ondersteuning en duidelijk structuur maar ze lopen elke dag achter de feiten aan qua vermoeidheid. Dit is vooral een probleem van de oudste maar maakt de jongste altijd wakker met zijn vroege wakker zijn en trekt ons er dus in mee.
Elke dag hangt aan elkaar van ruzie maken, dingen kapot maken, niet luisteren en uitdagen maar bovenal je nergens mee kunnen vermaken, niet spelen. Ik denk dat een 50 ruzies op een weekend dag wel een reële inschatting is. Ik zie ze werkelijk nooit langer dan enkele momenten normaal spelen, ze vangen elkaar alleen de vlooien af.. doen hele rare dingen samen en blijven elkaar maar opstoken..
Wij merken inmiddels bij ons zelf op dat we vlucht gedrag vertonen, in die zin.. we verzinnen doorgaans zoveel mogelijk betaalde en onbetaalde activiteiten om aan het gedrag te ontsnappen.. want een dagje thuis zijn is geen optie. Momenten van enkele uren thuis zijn al een enorme uitdaging. We willen het gedrag niet belonen maar om een beetje normaal de dag door te komen moet je van dag tot dag elke dag iets verzinnen om je hoofd boven water te houden. Het is ook niet dat er thuis niets is qua vermaak, genoeg te doen aan speelgoed in en buitenshuis. Genoeg tools in die zin, het gedrag consequent aanpakken.. ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe.
Maar het interesseert ze niks, in geen geval.. het gaat maar onvermoeibaar door. Ik wil gewoon van mijn kinderen kunnen genieten, maar ik zie op tegen de dagen met hun.. het ontbreekt me de laatste tijd vaak aan zin en energie om weer alles uit de kast te halen zodat we de dag door komen. Dagje thuis laten van school? Ze geven niet toe aan rust momenten.
Het kan nog geen ochtend normaal, dag in dag uit.. zelfs na schooltijd verzin ik altijd iets om te gaan doen.
(Ik werk altijd in de avonden en begin dan om 17u of werk in de nachten).
Voorbeelden van het gedrag:
- Speel slijm met allerlei balletjes, glittertjes om mee te soelen die worden hier tegen het plafond gesmeten als je boven een raam open zet ipv leuk spelen. Kon van dr week ruim een uur lang al het slijm van het plafond schrobben
-Speel tent voor in de tuin, na anderhalve dag moedwillig vernield
-Klei, word vast op de grond getrapt of opgegeten
-In het tuin huisje word geplast ipv gespeeld
-De decoratieve stenen in de tuin hebben inmiddels een gat gemaakt in de overkapping
- Pakjes drinken worden leeg geknepen voor de lol
- In de auto word op de achterbank gespuugd voor de lol
- Speelgoed word kapot gemaakt of naar beneden gesmeten.
- Als je even naar het toilet gaat, de thermostaat van de muur gebroken.
-De kit randen uit de douche worden los getrokken als je wat spullen bij elkaar pakt.
Enz enz, dit zijn er slechts enkele.
Alles is moeilijk en gaat gepaard met weerstand.. van tanden poetsen tot aankleden, van spelen tot eten.. Niets kan leuk gaan.
Het klinkt heel negatief maar ik ben ook ten einde raad..
Diep van binnen zijn ze heel zacht en lief maar het gedrag is zo overheersend.. Ik weet niet meer wat ik moet, ik pak het echt wel consequent aan. Stuur ze naar de gang of op bed, pak ze hun spullen af maar ik word gewoon uitgelachen.
Mijn zoontje van 3 zegt laatst bijvoorbeeld dat ik een kut kind ben, een pestkop en slaat met de hals van een lege fles op mijn slaap.
Ik schaam me gewoon voor hun, ik zie nooit een kind zo raar doen als hun. Zo lang ik maar uitstapjes maak en de hele dag genoeg uitdaging bied, dan kan je het samen heel leuk en gezellig hebben.. maar dat is financieel niet te doen dag in dag uit en bovendien beleef ik er zelf ook steeds minder plezier aan.. Kan nooit iets doen waar ik zelf ook plezier aan beleef bijv eens even de stad in en zelfs na school kan je geen hele middag thuis zijn.
Ze lijken nooit ergens van te leren..
Ik had al eerder hulp gevraagd aan een gezin coach gevraagd.. maar de tips die ik kreeg zoals duidelijke structuur, consequent zijn, goed gedrag belonen.. dat doe ik allemaal al.
Heeft iemand raad?
Een hele verdrietige mama.