ik wil ook zo graag blij zijn

A

Anoniem

Guest
Hallo lieve allemaal,

Ik lees bijna elke dag op het forum ben alleen niet echt een actieve deelneemster.

Wanneer ik sommige berichtjes dan ook met tranen in mijn ogen lees voel ik me nog rotter. Ik weet dat ik zo gelukkig moet zijn met het feit wat voor een wondertje er in mij groeit alleen het wil allemaal niet meer lukken.


Ik slik al geruime tijd anti depresiva. Eerst voor angsten maar later ook voor een depressie. Al met al functioneer ik prima op de medicatie. soms schaam ik mij nog steeds voor het feit dat ik deze medicijnen nodig heb maar het blijkt dat mijn hersenen een bepaald stofje niet aanmaken en dit door de medicijnen aangevult wordt. Ik probeer het een beetje te vergelijken met suikerziekte, deze mensen hebben insuline nodig en ik dus dat stofje.

sinds een paar maanden weet ik dat ik zwanger ben. een heel groot cadeau van moeder natuur en mijn vriend en ik waren zo blij......tuurlijk wel bang en onzeker maar 1 ding wisten we zeker          dit kindje is welkom! Binnen een maand ben ik iom de huisarts gestopt met de medicijnen (zoloft) De eerste paar weken ging het echt goed. Wat was ik trots......zou ik dan toch zonder de medicijnen kunnen leven maar helaas.
Wat voel ik me rot. elke dag is het weer een gevecht.......ik voel me zo rot! Het is nu zelfs zo erg dat ik bijna niet eens meer met het kindje bezig ben. Elke avond als ik naar bed ga denk ik "weer een dag voorbij".

De huisarts is wel op de hoogte maar wil de medicatie uit stellen. alleen tot hoe ver moet ik gaan. Op internet ook gezocht naar lotgenoten of iets dergelijks maar kan er zo weinig over vinden. Ben soms zo bang dat ik de enige ben!

En wat een respect voor mijn lieve mannetje....die ziet dat ik er aan onderdoor ga maar hij kan niets doen. En hij blijft zo lief, begripvol en geduldig.

Moet snel weer naar de huisarts en ga nu maar aangeven dat het echt niet meer lukt.
En ik heb echt geknokt.......geloof me.

Ik wil ook genieten en uitkijken naar die kleine maar ben nu alleen maar heel erg bang en ongelukkig!

Sorry dat ik jullie er mee lastig val maar misschien ben ik toch niet de enige......

groetjes een wanhopig meisje


 
Allereerst gefeliciteerd met je wonder.

Voel je niet schuldig dat versterkt alleen maar je negatieve gevoel. helaas het is zo dat je inderdaad iets mist, en dat je eigenlijk je medicijnen nodig zou hebben, niets om je voor te schamen.

En heel veel a.s. moeders die niet depressief zijn voor een zwnagerschap worden dat wel tijdens de zwangerschap of na de bevalling. Je hormonen brengen je ook al behoorlijk uit evenwicht.

Hou je taai en blijf praten.

Miep

 

Hoi Kimmie,

Wat vervelend dat jij je zo voelt!
Ik heb er verder geen ervaring mee maar een tijdje terug was er ook een topic over het slikken van anti depressiva. Er waren dus vrouwen die dit ook slikte in de zwangerschap, ik geloof dat dit toen om seroxat ging. Je zou eens terug moeten kijken want dit mochten ze volgens mij gewoon door slikken. Ik weet trouwens niet hoever je bent maar volgens mij is het zo dat je baby na 20 weken al helemaal compleet is dus de meeste medicatie geen afwijkingen meer veroorzaken.
En zeg nou zelf je moet je goed voelen want aan een neerslachtige moeder heeft jou baby-tje straks ook niets he. Sterkte bij de huisarts en er is vast wel een oplossing.

Groetjes, Patricia


 
Beste Kimmi,

Ik heb er zelf geen ervaring maar mijn zusje wel. Zij slikt al jaren seroxat. Vorig is ze langzaamaan gestopt omdat ze ook in de toekomst wellicht graag kindjes wilde. Ze was een beetje angstig maar het leek heel goed te gaan. Helaas kwam haar depressieve gevoel na een aantal maanden weer terug. Inmiddels is ze nog steeds niet begonnen omdat ze het perse niet wilt. Maar ze is heel ongelukkig...

Waarom begin je niet weer met je medicatie. Als je er een fijne zwangerschap aan overhoudt dan is dat toch heel veel waard. Bovendien heeft iedereen tijdens de zwangerschap extra last van neerlachtigheid, dat komt door de hormonen. Ikzelf heb er ook last van (19 weken).
Ik denk dat als je goed advies inwint (misschien eens een andere arts) dat je zonder schuldgevoel je medicatie kan slikken.

Ik wens je veel sterkte.

liefs,
nous
 
Hoi Kimmi,

Ik ben gestopt met anti-depra  medicatie, toen ik ook stopte met de pil. Ik heb mij door de psygoloog laten informeren. Je hebt twee soorten antideptra medicatie. De nieuwe moderne medicatie en de wat ouderen types. Ik weet niet waar die van jou bij hoort. De stof samenstelling is verschillend bij de twee types.
Mijn psygoloog heeft ervaringen met mensen die door geslikt hebben en zwanger waren. Met  de kindjes van haar clienten  is niets  "ergs" gebeurt, ze hebben geen afwijkingen gekregen. Ik geloof zo uit m'n hoofd dat het kindje kans loopt op hartafwijkingen, maar die kans was heel klein. Je zou kunnen informeren, bij je arts. In het medisch handboek moet het staan, hij moet het op kunnen zoeken.  Ik weet niet of jij bij een  psygiater/loog loopt,  mij helpt het wel in ieder geval. Ik denk in ieder geval dat wanneer jij je goed voelt, het voor het kindje in je buik ook beter is en als daar dan medicatie bij moet horen, dan is dat zo. Je zou het voorzichtig op kunnen bouwen en dan kijken wanneer je net genoeg hebt,  net ff de scherpe kantjes er af halen waardoor het weer dragelijker is.  Ik zeg altijd maar: gebroken benen zijn makkelijker voel je je minder rot over, iedereen kan het zien, geen vragen. Pshygische klachten blijven lastig.  Maar  jij kunt voelen, niet iemand anders. Blijf bij jezelf.De moeheid die met je met je zwangerschap mee  sleept, speelt denk ik ook een rol.Teminste dat speelt nu  bij mij. Ik voel  me soms zo leeg gezogen.  Het lijkt wel of anderen blijer zijn dan ik.  Ik heb wel intresse in alles, anders was ik nu ook niet op de site, maar echt gelukkig/blij?  Ik ben wel  vereerd dat ik een kindje mag krijgen,  het lijkt me heerlijk om niet alleen stief moeder te zijn op de donderdag en om het weekeind maar gewoon ful-time. Ik voel me dan ook schuldig dan denk ik niet voor iedereen is het weg gelegt om kinderen te krijgen en dat huppel ik niet blij rond. Anderen die liggen in het ziekenhuis tijdens hun zwangerschap omdat ze zo ziek zijn?, die zijn veel zieliger. Ik moet niet zeiken en blij en gelukkig doen. Maar op comando lukt het niet. Ik vind het heel moeilijk te plaatsen  als ik het hartje hoor, heb ik niet zo iets van  oh dat is mijn kind. Ook de echo vind ik lastig, is dat in mijn buik.  Ik denk dat ik schopjes voel maar? is het ook zo?, word er  ook niet echt happy van. Hoop dat het nog komt.Mijn vriendinnen zeggen dat het wel komt, pas als het  echt tastbaar is,  je  niet meer om de schoppen heen kunt. Ik ben nu zo hard aan het hopen dat het komt  en maar blijven  zeggen dat  ik het niet heb dat blije/ gelukkige gevoel, omdat ik daar  dan nu zo druk mee ben lukt het ook niet. Samengevat: Ik loop mijzelf soms gek te maken. Dus... ik moet het van me afzetten en op mij af laten komen. Misschien is het ook een tip voor jou. Genieten van de hele kleine dingentjes  waar je wel een warm gevoel van krijgt, die vasthouden. En niet naar het negatieve kijken (hoor  mij!!)
Hoop dat je er wat aan hebt,
Heel veel sterkte,
Gr. Jiska
     
 
Hee Kimmie,

Wat naar dat je zo in de put zit. Schaam je hier vooral niet voor!!!!! Het is voor jou het ergste. Ik heb zelf een aantal jaren geleden vrij lang seroxat geslikt. Het vlakte de meest negatieve gevoelens af maar uiteindelijk was ik niet mijzelf. Ik heb dit heel langzaam afgebouwd en dat was heel zwaar en het heeft daarna vrij lang geduurt voordat ik me een beetje ok voelde en weer wist hoe het voelde om te genieten. (dat laatste kon ik niet meer) Uiteindelijk was ik heel blij dat ik van de medicijnen af was. Wat mij erg heeft geholpen is beweging. Toen de psych. daar mee kwam dacht ik 'echt niet! ik ben al zo moe en moet ik dan ook nog bewegen?!' Maargoed op een gegeven moment ben je radeloos dus heb ik het toch maar geprobeerd en jahoor ik voelde me een stuk beter. Als je sport wordt er namelijk een geluksstofje aangemaakt in je hoofd. Nu zul jij niet volop kunnen sporten omdat je zwanger bent maar je mag wel fietsen, lopen ed.
Ik weet niet of je er iets aan hebt maar ik heb er veel aan gehad.

lfs ing
 
Hoi hoi,

wat vervelend dat je je zo rot voelt. Ik kan me voorstellen dat het allemaal heel verwarrend voor je is. Kan je niet via de prychiater ofzo een ander middel krijgen wat je gewoon tijdens de zwangerschap kan gebruiken. Misschien dat je na de eerste twintig weken iets kan gebruiken?

Ik wil je in elk geval veel sterkte wensen en als je het van je af wilt zetten weet je het forum te vinden.

Veel liefs van Marloes
 
Ha meiden

Bedankt voor jullie lieve reacties. En Inge, ik heb bewondering voor je vechtlust en je positiviteit!

Ben gistermiddag naar de huisarts geweest en gelukkig zag ze de ernst van de situatie nu wel in. Ze heeft gelijk gebeld met de crisisdienst van het riag en daar kon ik vanmorgen terecht. Moet wel eerlijk zeggen dat als je daar in de wachtkamer zit, je je echt een klein beetje schaamt. Maar ik weet dat ik niet gek ben alleen niet zonder medicatie kan.

Daar een gesprek gehad met de psychiater. Ik mag nu langzaam mijn medicatie weer op gaan bouwen. Voel me nog wel een beetje schuldig naar die kleine toe maar moet nu ook aan mijzelf denken. En krijg van de week een brief binnen voor een afspraak om te praten. ach praten kan nooit geen kwaad. Ik hoop echt dat voor mij en die kleine het zonnetje nu ook een beetje gaat schijnen want voel me soms nu al een slechte mama. Maar dat maak ik dubbel en dwars goed als ie er straks is.

Nogmaals bedankt en ik hoop jullie zeker nog een keer tegen te komen op het forum.

Fijn weekend allemaal

Groetjes Kimmie (25 wkn)

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan