<p>Hallo lieve lezers,</p><p> </p><p>Ik lees al een tijdje mee op dit forum en dacht, ik wil toch graag mijn verhaal delen en hopelijk wat adviezen/erkenning van jullie terug krijgen.</p><p>Ik wil heel graag zwanger worden maar mijn vriend is er nog niet klaar voor. Ik ben 30 jaar, hij ook. Ik heb het er wel met hem over maar ik wil hem ook niet pushen. Toch wil ik ergens van hem horen wanneer hij het wel zou willen. Hij vindt de verantwoordelijkheid lastig en ook de timing.. </p><p>Om mij heen zijn een stuk of 6 dames zwanger waaronder mijn beste vriendin. Ik merk dat ik zo mijn best moet doen om blij te zijn voor haar, ik gun het haar natuurlijk maar ik ben stikjaloers. Ik krijg buikpijn als ik erover nadenk. </p><p>Ik vind het zo lastig om hiermee te dealen, ik merk dat het ‘drukt’ op mijn dagelijks leven en in contact met bv die vriendin. Ik schaam me er zo voor..</p><p>Is dit herkenbaar voor jullie? En zo ja, hoe ga je ermee om? </p><p>Hoor het heel graag, bedankt vast!!! </p><p>Liefs, </p>
Ik wil wel maar mijn vriend nog niet
- Onderwerp starter KeepDreaming
- Startdatum
Hoi keepDreaming
ik had hetzelfde met mijn vriend , ik was bijna 30, om me heen iedereen zwanger en wilde het zelf ook heel graag. was ook jaloers op andere.
heb het bij mijn vriend aangehaald en ook hij vond het een grote verantwoording en best spannend allemaal. heb hem wel de tijd geven en er toen niet teveel over gesproken. na een paar maanden weer aangehaald en ook aangeven dat het altijd spannend zal blijven, ongeacht hoe oud je bent. het is een grote verantwoording en komt veel bij kijken. zolang je het samen doet, komt het allemaal goed!
ik heb ook aangeven dat je vaak niet gelijk zwanger bent en in ons geval duurde het ook 1.5 jaar dus ook genoeg tijd om nog even aan het idee te wennen
kortom het blijft allemaal spannend! belangrijkste vraag voor je vriend, wil hij kinderen en zoja wanneer ziet hij dit voor zich in jullie leven. Er iig over praten om te kijken hoe hij erin staat, en proberen niet te veel te pushen , hoe graag je ook wil . .. ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan
liefs!
ik had hetzelfde met mijn vriend , ik was bijna 30, om me heen iedereen zwanger en wilde het zelf ook heel graag. was ook jaloers op andere.
heb het bij mijn vriend aangehaald en ook hij vond het een grote verantwoording en best spannend allemaal. heb hem wel de tijd geven en er toen niet teveel over gesproken. na een paar maanden weer aangehaald en ook aangeven dat het altijd spannend zal blijven, ongeacht hoe oud je bent. het is een grote verantwoording en komt veel bij kijken. zolang je het samen doet, komt het allemaal goed!
ik heb ook aangeven dat je vaak niet gelijk zwanger bent en in ons geval duurde het ook 1.5 jaar dus ook genoeg tijd om nog even aan het idee te wennen
kortom het blijft allemaal spannend! belangrijkste vraag voor je vriend, wil hij kinderen en zoja wanneer ziet hij dit voor zich in jullie leven. Er iig over praten om te kijken hoe hij erin staat, en proberen niet te veel te pushen , hoe graag je ook wil . .. ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan
liefs!
Helaas kan je niets anders dan wachten tot je er beiden klaar voor bent.
Wij zijn in mei 2017 gestopt met de pil, het verder gewoon veilig gedaan want vriendlief was er nog niet klaar voor.
In februari 2018 eerste poging gedaan, en t was direct raak. Nu heb ik sinds 5 weken zwangerschap een hoop complicaties. Maar hij staat volledig achter mij. En steunt me, als ik eerder zwanger was geworden toen hij er nog niet klaar voor was, was dit misschien toch anders geweest.
Dus geef hem tijd! Wij zijn ook 33 jaar.
Wij zijn in mei 2017 gestopt met de pil, het verder gewoon veilig gedaan want vriendlief was er nog niet klaar voor.
In februari 2018 eerste poging gedaan, en t was direct raak. Nu heb ik sinds 5 weken zwangerschap een hoop complicaties. Maar hij staat volledig achter mij. En steunt me, als ik eerder zwanger was geworden toen hij er nog niet klaar voor was, was dit misschien toch anders geweest.
Dus geef hem tijd! Wij zijn ook 33 jaar.
Mijn man wilde in eerste instantie ook niet. Ik ben 4 jaar ouder en voor mij is het wel echt een levensdroom. Op mijn dertigste heb ik hem verteld dat ik hem de tijd geef erover na te denken, maar dat ik wel een ultimatum eraan stel. Ik had er lang en goed over nagedacht. Hoe hard het ook klinkt. Ik was er heel stellig in, ik zou mijzelf en hem dus ook nooit kunnen vergeven als ik het op zijn minst niet zou hebben geprobeerd. Vervolgens heeft hij er 2 jaar rustig naar toe kunnen leven en zich rustig af kunnen vragen hoe hij er zelf in stond. Vlak voor mijn 32ste (het ultimatum) zei hij dat hij er klaar voor was. Ik merkte ook in dat jaar ervoor dat hij steeds meer vroeg als er een baby op tv was of dat hij vaker ging kijken naar kinderen. Ik zag dat hij dan in zijn hoofd bezig was met voorbereiden. Ik heb hem al die tijd met rust gelaten tenzij hij er zelf om vroeg. Zo voelde hij zich minder gedwongen en er meer van overtuigd dat hij dit zelf ook wil. Hij zegt zelf dat het hem ook heeft geholpen om te horen dat ik het soms ook een heel spannend idee vind, hierdoor voelde hij zich niet zo alleen in zijn angst.
Inmiddels 23 weken zwanger en mijn man staat volledig achter mij, vanaf het eerste moment ben ik stiekem vol verbazing hoe hij meeleeft met de zwangerschap. Als mensen vragen hoever ik ben antwoord hij
maar ook elke echo gaat hij graag mee en zodra ik mij ook maar even niet goed voel stuurt hij mij naar bed haha.
Maar ik laat hem ook volledig in zijn waarde, als hij bepaalde dingen nog eng vindt dan is dat oké. Het komt wel goed zeg ik dan. Rustig aan. En 2 weken later vindt hij datgene dan ook niet meer eng.
Je moet het samen willen, maar als de èen echt niet wil dan heb je die keus te respecteren. Aan jou is het dan vervolgens de keus wat jij met je leven wil. Heb jij net als ik zo'n sterke kinderwens dan zal je dat voor jezelf en voor hem duidelijk moeten uitspreken en moeten bekijken hoe je dan de toekomst ziet.
Succes!
Inmiddels 23 weken zwanger en mijn man staat volledig achter mij, vanaf het eerste moment ben ik stiekem vol verbazing hoe hij meeleeft met de zwangerschap. Als mensen vragen hoever ik ben antwoord hij
maar ook elke echo gaat hij graag mee en zodra ik mij ook maar even niet goed voel stuurt hij mij naar bed haha. Maar ik laat hem ook volledig in zijn waarde, als hij bepaalde dingen nog eng vindt dan is dat oké. Het komt wel goed zeg ik dan. Rustig aan. En 2 weken later vindt hij datgene dan ook niet meer eng.
Je moet het samen willen, maar als de èen echt niet wil dan heb je die keus te respecteren. Aan jou is het dan vervolgens de keus wat jij met je leven wil. Heb jij net als ik zo'n sterke kinderwens dan zal je dat voor jezelf en voor hem duidelijk moeten uitspreken en moeten bekijken hoe je dan de toekomst ziet.
Succes!
Hoi,
Ik zit niet in dezelfde situatie als jou maar ik had de gevoelens ook eerder dan mijn vriend. Ik heb wel in t begin van onze relatie duidelijk gemaakt dat ik echt graag kinderen wil en t liefst voor de 30jr zwanger. Dit omdat t soms ook ruim n jaar kan duren voor t luk en als t echt tegen zit we nog jong genoeg zijn voor de medische mallemolen. Ook je jaloersheid snap ik heel goed, dat zit er helaas ik bij ons vrouwen. In mijn directe omgeving van vriendinnen en fam nu al 7! zwanger, ik ben blij voor hun maar wil zelf ook zo graag. Nu bezig va januari en helaas 1 verkeerd afgelopen zwangerschap.
Ik zit niet in dezelfde situatie als jou maar ik had de gevoelens ook eerder dan mijn vriend. Ik heb wel in t begin van onze relatie duidelijk gemaakt dat ik echt graag kinderen wil en t liefst voor de 30jr zwanger. Dit omdat t soms ook ruim n jaar kan duren voor t luk en als t echt tegen zit we nog jong genoeg zijn voor de medische mallemolen. Ook je jaloersheid snap ik heel goed, dat zit er helaas ik bij ons vrouwen. In mijn directe omgeving van vriendinnen en fam nu al 7! zwanger, ik ben blij voor hun maar wil zelf ook zo graag. Nu bezig va januari en helaas 1 verkeerd afgelopen zwangerschap.
Herkenbaar, wij hebben precies hetzelfde. Ik ben ook nog jong (25) dus in dat opzicht zit er geen haast bij. Echter als de wens en het gevoel er zijn... Hou dat maar eens tegen ;-) Mijn vriend lijkt het ook fantastisch en wil het sowieso erg graag, maar hij vindt het vooral nu nog erg spannend en heeft nu nog een beetje van "maar ons leven verandert dan enorm en dat hoeft van mij nu nog niet". Wij hebben met elkaar "evaluatiemomenten" afgesproken: elke 3 maand (1 okt - 1 jan - 1 apr. etc) hebben we het er over hoe hij er nu in staat. Klinkt heel kinderachtig, maar als ik iets wil dan wil ik het ook meteen en nu, en vroeg ik op gegeven moment dagelijks wanneer hij er nou eens klaar voor was. Waardoor hij het als pushen gaat ervaren, dit willen we voorkomen, Je moet er tenslotte allebei klaar voor zijn. Wellicht een tip voor je.
Hallo!
hier ongeveer zo’n situatie.
mijn partner heeft heel jong 2 kinderen gekregen. Toen we elkaar leerden kennen heb ik wel meteen aangegeven dat ik een enorme kinderwens heb en hij gaf aan dat hij dat later met mij nog wel wilde.
ondanks dat ik het al mega lang wilde snapte ik ook tot 2 jaar geleden dat we er nog niet klaar voor waren. Echter hebbdn we 2 jaar geleden een huis gekocht en alles stabiel gekregen en dacht ik dat het ging gebeuren. Maar hij was er nog niet klaar voor. Al mijn vriendinnen kregen kindjes en dat vond ik zo moeilijk.
ook hoorde ik zo vaak:” het was niet gepland” of “we waren net 3 maanden samen” en daar kan ik dan best boos om worden ? (nog steeds trouwens)
een jaar lang stond ik op met de babywens in mijn hoofd en ging ermee slapen. Mijn lichaam schreeuwde er gewoon om. Ik begon er vaak over, maar voor mijn vriend was er nog een hoge drempel. Wel zei hij vaak dat het niet meer lang zou duren. Mja als ik vroeg hoe lang ‘niet lang’ was zei hij dat het zeker geen 5 jaar zou duren. Ik was toen 28 en nog 5 jaar wachten zag ik ECHT niet zitten. In juni zei hij:”ik ben er klaar voor” ineens uit het niets. Tijdens de boodschappen haha! Ik heb de strips die ik nog had geslikt en ben in augustus gestopt. Ben nu 30, had echt nooit gedacht dat ik zolang zou moeten wachten, maar goed.
Nu zegt hij vaak:” als je dadelijk zwanger bent..” en ik zweer je, dan kun je me opvegen ?
Succes KeepDreaming, ik zou aangeven dag het voor jou belangrijk is om te weten waar de drempel ligt. Wat moet er veranderen om er klaar voor te zijn en wat is de reden dat hij nu nog niet klaar is. Is hij bang voor de verantwoordelijkheid, is hij niet zeker of hij wel wil? Wil hij zijn ‘vrijheid niet opgeven’?
hier ongeveer zo’n situatie.
mijn partner heeft heel jong 2 kinderen gekregen. Toen we elkaar leerden kennen heb ik wel meteen aangegeven dat ik een enorme kinderwens heb en hij gaf aan dat hij dat later met mij nog wel wilde.
ondanks dat ik het al mega lang wilde snapte ik ook tot 2 jaar geleden dat we er nog niet klaar voor waren. Echter hebbdn we 2 jaar geleden een huis gekocht en alles stabiel gekregen en dacht ik dat het ging gebeuren. Maar hij was er nog niet klaar voor. Al mijn vriendinnen kregen kindjes en dat vond ik zo moeilijk.
ook hoorde ik zo vaak:” het was niet gepland” of “we waren net 3 maanden samen” en daar kan ik dan best boos om worden ? (nog steeds trouwens)
een jaar lang stond ik op met de babywens in mijn hoofd en ging ermee slapen. Mijn lichaam schreeuwde er gewoon om. Ik begon er vaak over, maar voor mijn vriend was er nog een hoge drempel. Wel zei hij vaak dat het niet meer lang zou duren. Mja als ik vroeg hoe lang ‘niet lang’ was zei hij dat het zeker geen 5 jaar zou duren. Ik was toen 28 en nog 5 jaar wachten zag ik ECHT niet zitten. In juni zei hij:”ik ben er klaar voor” ineens uit het niets. Tijdens de boodschappen haha! Ik heb de strips die ik nog had geslikt en ben in augustus gestopt. Ben nu 30, had echt nooit gedacht dat ik zolang zou moeten wachten, maar goed.
Nu zegt hij vaak:” als je dadelijk zwanger bent..” en ik zweer je, dan kun je me opvegen ?
Succes KeepDreaming, ik zou aangeven dag het voor jou belangrijk is om te weten waar de drempel ligt. Wat moet er veranderen om er klaar voor te zijn en wat is de reden dat hij nu nog niet klaar is. Is hij bang voor de verantwoordelijkheid, is hij niet zeker of hij wel wil? Wil hij zijn ‘vrijheid niet opgeven’?