Ik word zo verdrietig van mijn eigen kindje! Tips?

A

Anoniem

Guest
Ik loop hier al een tijd mee rond en heb nu dus besloten om het op het forum te zetten.
Ik word namelijk helemaal gek van Roos, onze oudste dochter van 4 jaar.
Ze is altijd al een pittige dame geweest maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat ik de hele dag op haar aan het mopperen ben.
Haar oren werken gewoon niet, is behoorlijk brutaal af en toe (al weet ze wel dat ik dat echt niet leuk vind, maar ze probeert het natuurlijk wel  ) maar het ergste van alles vind ik dat ze  haar zusje van bijna 11 mnden met opzet pijn doet.
Laatst zat Roos op de bank, Linde ervoor op de grond en ik ging  eten voor  Linde maken, kijk ik even om het hoekje zie ik Roos, Linde tegen haar hoofdje schoppen, wel niet keihard gelukkig maar  heel gemeen.
En dat gemene doet ze wel vaker, iets tegen haar hoofdje gooien, aan armpjes en beentjes trekken en een paar dagen geleden ging ze gewoon expres op Linde's handje staan.
Natuurlijk worden wij dan boos en gaat ze op de gang maar ik heb niet de indruk dat   het haar veel doet.
Natuurlijk krijgt Linde veel aandacht in de vorm van  dat ze nog niet veel zelf kan en dus  met alles geholpen wordt en ik denk dat Roos dan gewoon jalours is.
Roos  was al bijna 3,5 jaar toen Linde geboren is en ik heb af en toe het idee dat ze Linde echt nog steeds als indringer ziet, terwijl  ze ook helemaal gek is op haar zusje en Linde vindt Roos helemaal geweldig.
Ik  zorg ervoor dat ik  heel bewust dingen alleen met Roos doe maar ik vraag me echt regelmatig af wat ik nog meer moet doen.
Ik word er echt verdrietig van als ik de hele dag boos moet worden en helemaal als Roos zo gemeen is tegen haar zusje, ik kan dan echt wel janken.
Ik merk ook dat het me veel te veel energie kost, ik ben 's avonds echt kapot.  
Jeetje het wordt wel een heel verhaal zo, ik weet natuurlijk dat  kinderen proberen hun grenzen te verleggen en dat dit allemaal fases zijn maar  zo extreem, ik kan er echt niet goed mee omgaan.
Misschien dat iemand van jullie dit herkend en een goed advies voor  me heeft!
Nou ik vind het al lekker om het even van me af te schrijven.

groetjes Danielle.    
 
ik herken er wel iets in, Nick kan heel lief zijn voor zijn zusje maar heeft ook momenten dat hij gaar gewoon bewust zeer doet. Hij deed dit niet toen ze kleiner was. Ik heb daar eens over na zitten denken en eigenlijk is het wel logisch dat dit gedrag nu pas komt want Tess wordt nu pas bedreigend voor hem. Ze zit aan zijn speelgoed, rijdt zijn blokkentoren omver en trekt aan zijn haren (terwijl hij dat ook niet mag)

Ik snap dus wel wat je bedoelt en ik hoop voor je dat het snel beter gaat.
Liefs sandra
 
hoi danielle
ik kan me vooratellen dat je daar verdrietig van wordt
en ik dank ook niet dat ik je veel kan helpen maar
misschien is het positieve benadrukken een idee
als ze bijv. lief met elkaar spelen haar vertellen dat je het heel
lief van haar vind dat ze zo goed met haar zusje kan spelen
ook mopperen is een vorm van aandacht geven maar net het
soort dat je niet wilt

tja verder zou ik het ook niet weten ...mijn zus(jongere)en ik
konden vroeger ook niet met elkaar overweg we schelen 3 jaar
maar dat is uiteindelijk ook goed gekomen
veel succes

groetjes
Bianca mv Lorenzo
 
Hiya,

Nou ik kan me helemaal voorstellen dat dat naar is om mee om te moeten gaan. (voorstellen is dan ook het enig want ik heb tot nu toe nog maar een kindje)
Ook al weet je dat het een fase is en grensen verleggen etc. dat betekend nog niet dat het leuk is om daar dag in dag uit iets mee te moeten doen. mijn buurvrouw heeft twee meiden (3 en 4 jaar oud) en zit nu in dezelfde strijd thuis. Wat haar een beetje helpt is de oudste meid wat meer taken geven in huis. Helpen tafel dekken enzo. Hierdoor voelt ze zich belangrijk in haar eigen recht en hangt haar goede gedrag niet altijd samen met hoe ze zich tegenover haar zusje gedraagt. Wie weet kan Roos je helpen met eten maken voor Linde of iets dergelijks. Soms scheelt het een hoop als het voor haar wat duidelijker is wat haar nieuwe rol binnen jullie gezinnetje is.
Ik kan alleen maar zeggen, hou vol...en tel tot 10 (vaak!) en hoe naar je je ook voelt blijf gewoon tegen jezelf herhalen dat het niets persoonlijks is.

Succes, ilja
 
Ik herken het !!!!!

Ik ben zo blij (ja lullig) dat er eindelijk een mama is die dezelfde gevoelens als mij heeft.(echt heel erg, dat ik dit nu zeg)
Jorick is een pittig mannetje, ook heel gevoelig. Hij is heel inteligent voor zijn 3 jaartjes en dat breekt mij regelmatig op. Hij onthoudt alles, maar dan ook echt alles.
Hij kan heel lief zijn voor Milan, maar soms ook echt zo onhandig, noem ik het maar. Vandaag bijvoorbeeld zit Milan even lekker in het gras te spelen en dan komt Jorick eraan. Geeft hem een duw, Milan valt om, wil hem weer rechtop zetten maar laat hem dan vervolgens gewoon los,omdat hij weer iets anders wil gaan doen. Ook al roep ik hem 10 keer en zeg ik telkens Laat dat, hij doet het gewoon. Als we samen weg zijn dan is het soms wel 1000 keer dat ik op hem loop te brommen of dat ik wil dat hij sorry zegt tegen mensen omdat hij dan zo ongelooflijk dom doet.
Ik twijfel soms echt heel erg aan mezelf. Maar als ik dan op hem brom dan voel ik mij ook zo schuldig. Het is nog maar een klein mannetje en heeft al zo'n grote wereld waarin hij zich moet vinden.  

Ik zet hem soms wel 10 keer op de dag op de trap. Hij zegt dan sorry, maar vervolgens doet hij gewoon weer het zelfde als waar hij straf voor had gehad. Ook stuur ik hem wel naar zijn kamer. Maar soms lijkt het net of het allemaal niets helpt.

Mensen in mijn omgeving vroegen laatst of hij wel wist wat spelen was. Maar dat is nu juist het rare zijn we met zijn  viertjes dan is er niets aan de hand dan kan hij heerlijk spelen. Maar zijn er andere kindjes dan is het in sommige gevallen gewoon mis. Dan is het net of dat er een knop in zijn hoofdje omgaat en dan is de gezelligheid soms ver te zoeken en dan ga ik wel weg, of zet hem weer op de trap of op zijn slaapkamer.

Men zegt dat dit een fase is. Nou ik hoop het, want soms denk ik weleens dat ik iets fout doe.

Heel veel sterkte met de kleine meid. En als jij voor mij nog bruikbare tips hebt dan zou ik die graag willen horen.

Jolanda
 
hoi!
Ik wil even twee dingen vast zeggen:
1: ik denk dat iedereen dit herkent die een niet zoveel ouder kindje heeft.
2: 3,5 jaar is de 'ergste' leeftijd om een nieuw broertje of zusje te krijgen. Ze zeggen dat dit leeftijdsverschil voor de ouders het makkelijkst is, omdat het oudere kindje goed kan praten, zichzelf kan redden, etc, maar qua jaloezie is dit de ergste leeftijd.

Ik zal je even wat tips geven  Ik wil niet betweterig overkomen en misschien is het ook wel helemaal niets voor je, maar wij zijn voor Lior bij een kinderpsycholoog geweest. Dat klinkt heel zwaar, maar hier in Israel zijn psychologen, dieetiste, kinderarts etc etc veel laagdrempeliger en deze mensen worden ook door de creche ingeschakeld als je daar gebruik van wilt maken.

We gingen daar eerst op gesprek omdat Lior beet. In de creche, maar ze beet Milo ook. Lang verhaal kort (ik zal je niet alles vertellen want dan zit ik hier morgen nog), het kwam erop neer dat we meer 1 op 1 tijd met Lior door moesten brengen. Een aantal weken in de nieuwe aanpak zagen we echt geen verschil. Sterker nog, het had een averechts effect!!

Wij terug naar de psycholoog die lang en goed naar ons luisterde. Het blijkt dus dat kinderen inderdaad NOG jaloerser worden als je 1 op 1 tijd met ze doorbrengt: ze denken dan dat ze daar altijd recht op hebben en dat hun kleine broertje of zusje die tijd afpakt als hij of zij er een keer bij is.

De nieuwe tip was dus om juist heel veel familie-tijd te hebben. Het oudere broertje of zusje moet inzien dat hij of zij niet meer alleen is. "Quality time" met de nieuwe familie is erg belangrijk. Nu doen we dus het meest met z'n 4en en we zien enorm verschil. Natuurlijk nemen we haar nog wel eens alleen ergens heen, maar ze weet nu dat Milo erbij hoort en vraagt ook naar hem als hij er een keertje niet bij is.

Verder geven wij haar enorm veel positieve feedback. Er wordt hier als regel NIET geschreeuwd in het huis en ook als ze iets fout doet wordt het rustig uitgelegd, terwijl ze bij 1 van ons op schoot zit en geknuffeld wordt. Tja, dat kan je erg soft vinden, maar bij ons werkt het. Het kind moet bovenal voelen dat het gewenst is.

Als Lior Milo bijt (komt nu zelden meer voor, soms knijpt ze hem nog wel maar ook niet zo vaak meer als vroeger), dan nemen we haar bij ons en leggen haar rustig en op dezelfde hoogte (jeetje wat klinkt dat Nanny-achtig...) uit wat ze heeft gedaan en waarom het niet mag. Als je je kindje negatief benaderd krijgt ze alleen nog maar meer het gevoel dat alles wat ze doet "fout" is, dat je meer van het tweede kindje houdt en zo kom je in een vicieuze cirkel.

Nou het is nogal een lang verhaal geworden... ik hoop dat je er wat mee kan!!
Heel veel succes en sterkte!!!!
 
Ik denk inderdaad dat postieve aandacht een goed idee is.
Dus als ze heel lief bezig is met haar zusje of zelf, dit benadrukken.
Laat haar wat meehelpen met bv eten geven aan linde, meehelpen badderen, aankleden enz.

Succes en het zal vast goed komen.

Pauline
 
Hoi,

Ik heb even geen tijd om alle berichtjes te lezen maar ik denk dat het belangrijk is dat je  Roos exclusieve aandacht geeft, dus wanneer Linde lekker ligt te slapen, samen even puzzelen of een spelletje doen. Op zaterdag alleen Roos mee met boodschappen doen. Verder is het denk ik belangrijk om haar te prijzen voor goed gedrag en slecht gedrag alleen onder woorden brengen, iets in de geest van "ik vind het niet goed dat je je zusje slaat" gaat ze door dan zet je haar appart en negeer je haar boze gedrag. Is ze lief aan het spelen met Linde dan prijs je haar met iets van "wat kan jij toch lief spelen met je zusje"

Je bent nu duidelijk in een negatieve spiraal gekomen en daar moet je uit, want Roos merkt dit ook en zal zich door haar slechte gedrag hier van gaan afzetten., waardoor het alleen maar erger wordt. Probeer de spiraal te doorbreken en je te concentreren op haar goede punten.

Ik heb er geen ervaring mee, dus je zal wel denken wat weet die hier nu van, maar toevallig zat ik gister schatjes te kijken van de EO en het werkt. Daar had de oudste ook een erge competitie strijd met haar zusje (ze was echt stik jalours, en met deze tips veranderde ze van een boos kindje in een lief meisje)

Heel veel succes met je dames!

Nanda, mv Tess
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan