Ik word zo verdrietig van mijn eigen kindje! Tips?

Ik ken het (nog) niet omdat Ilse natuurlijk alleen is.

Maar ik heb gisteren het programma "schatjes" gezien en daar was in het gezin eigenlijk precies hetzelfde aan de hand. Het oudste kind was jaloers en voelde haar zusje als een bedreiging.
De tips die ze daar gaven was negatief gedrag negeren, zoals schelden, slaan, schoppen, maar de boosheid wel benoemen zo van "ik snap best dat je boos bent" en "het is ook niet leuk als je zusje jou speelgoed afpakt terwijl jij zit te spelen". Dan voelen ze zich begrepen.
Het positieve gedrag moet benadrukt worden.

Tja, ik weet niet of je er wat aan hebt, maar beter teveel tips dan geen, toch..?

Succes en liefs Jeske
 
Hoi Danielle,

Ik ben bang dat ik ook geen tips voor je heb, maar ik snap heel goed wat je bedoelt.
Mijn zoontje van volgende week alweer 3 jaar lijkt zijn zusje wel te terroriseren.

Alles waar zij mee speelt pakt hij af en duwt en slaat haar ook. Gisteren zelfs met het hamertje tik hamertje op haar hoofdje. Brullen natuurlijk!

Ook ik stuur hem in zijn hoekje of naar zijn kamer, maar het lijkt niks te helpen.
Na sorry gezegd te hebben doet hij het zo weer. ( Hamertje tik ziet hij een week niet meer terug, uiteraard)

Het ergste vind ik dat ik inderdaad ook het idee heb dat ik de hele dag op hem aan het mopperen ben, terwijl ik hem het liefst natuurlijk prijs voor de lieve en leuke dingen die hij alleen of met zijn zusje doet. Helaas zijn die momenten erg zeldzaam.

Ik hoop dat het een fase is en dat het snel weer over is. Een oplossing heb ik ook niet. Inderdaad waarschijnlijk jalouzie, maar hoe ermee om te gaan.
Teveel bij betrekken is ook niet goed lijkt me. Ik probeer hem zelf aan te laten geven waarmee hij wil helpen, maar niks moet!

Tijd met hem alleen is erg schaars. Mandy slaapt 's middags nog maar 1 a 2 uurtjes en verder niet. In het weekend werk ik dus ook geen tijd om even alleen wat met hem te gaan doen. Oppas voor de kleine is hier ook weinig tot niet.

Nou ja ik weet dus wat je bedoelt, je bent niet alleen! Hoop dat dat een beetje helpt.
Het ligt dus niet aan jou denk ik dan of we doen het allemaal fout, want ook ik twijfel daar af en toe aan.

Groetjes,
Angela
 
Lieve, lieve mama's ik ben heel erg blij met jullie reacties en tips.
Ik twijfelde namelijke erg of ik mijn verhaal hier wel moest plaatsen, maar het is heerlijk om zoveel herkenning te krijgen.
Dit is het laatste weekend van onze vakantie, dus volgende week krijgen we weer een vaster ritme en ga ik zeker wat tips in de praktijk brengen.
Stephanie jou verhaal vond ik erg fijn om te lezen, ik heb ook aan een psygoloog gedacht maar vond dat te ver gaan, ik ben benieuwd of je tips hier effect gaan hebben.
Ik laat ook zeker weten hoe alles gaat, al zal dat pas over een paar maanden zijn want het heeft allemaal even tijd  nodig natuurlijk.
Over 3 weken start school weer, opnieuw wennen, maar ze heeft nu een proefperiode gehad van 5 weken  voor de vakantie en ik verwacht dat het nu alleen maar leuker wordt.  

Dus dank je wel en een dikke kus allemaal,

Danielle
 
Ik ben het helemaal met Stephanie eens. Ik denk dat het heel belangrijk is om met z'n allen wat te doen. Ik denk dat je een band creeert tussen je dochters als je op zoek gaat naar gemeenschappelijke interesses, dus samen dingen laten doen. natuulijk is Linde nog heel erg klein en is het nog een beetje moeilijk om dingen te vinden, maar op Linde's niveau kan ze misschien mee spelen. Mijn dochter is erg met pappa en mamma spelen bezig en ik laat ons zoontje dan de pappa zijn die de hond gaat beter maken (mijn partner is dierenarts, dus alle pappa's zijn dierenarts voor onze dochter), maw onze zoon zit met een speelgoed stethoscoop en reflexhamer in zijn mond met een knuffeldier op schoot en mijn dochter is druk met haar poppen.  Of we zijn met z'n allen in de tuin aan het voetballen, of we laten onze zoon paardje rijden op onze dochters nek (waar we hem natuurlijk wel vasthouden). En als ze groter worden kan je kijken wat ze allebei leuk vinden om te doen en dat dan stimuleren.

Kijk maar naar jezelf, je bent zelf toch ook vrienden met mensen met gemeenschappelijke interessen, ik geloof dat je kindjes ook maatjes zullen worden als ze gemeenschappelijke interesses krijgen.
 
Terug
Bovenaan