A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
gisteravond barstte hier de bom, zoals jullie begrepen hebben. Feit is dat ik al een tijdje ongelukkig was aan boord (al zeker een jaar of twee) en dat ik daardoor hier de boel liet versloffen. Dan ging het weer een tijdje beter en dan weer slechter. Ik heb hier alleen nooit met Mattijs over gesproken, omdat ik van mening was dat hij er toch niets aan kon veranderen.
Gisteravond kregen we ruzie over iets heel kleins en toen zei Mattijs dat ik mijn spullen maar moest pakken en weg moest, nu roept hij dat wel vaker, alleen meende hij het deze keer echt en vanaf het moment dat hij het zei, had ik ook zoiets van ja dat is misschien wel een goed idee. Na een zeer ongezellige avond hier op de bank (ik achter de computer en hij achter de tv), heeft hij dus vanmorgen het ww van de computer veranderd, zodat ik niet achter de computer kon vandaag (hij heeft het er alweer vanaf gehaald, hoor, maar ik had het vanmorgen ook al geraden door de vraag die erin stond).
Nu moesten we dus wel praten! Ik kon niet wegkruipen achter de computer en hij had de tv ook maar niet aangezet. Eerst vanmorgen zag het er nog naar uit dat de boel gewoon niet meer te redden was tot.... ik zei dat ik wel wist hoe het kwam. Ik vertelde hem dat ik al tijden ongelukkig ben aan boord en dat ik me hier gevangen voelde. Hij is even weg gegaan voor wat besprekingen (we liggen even kort op een werf) en toen hij terugkwam was er wat veranderd.
Hij dacht dat ik gewoon niet meer van hem hield en daarom niets van hem moest weten, maar nu hij dit wist, wist hij ook dat het niet aan hem lag. Nu is de situatie dus anders, van gisteren uit elkaar naar nu wel doorgaan, aan de relatie veranderd niets, maar ik ga gewoon aan de wal wonen en zo gaan we verder. Woensdag hebben we een feest en ik zei voor de gein dat als hij niet kon, ik wel zou gaan omdat het anders zonde van de hotelkamer was en toen zei hij: "Je komt me maar ophalen!" Dus nu gaan we woensdag samen naar dat feest en dat is misschien wel goed voor ons om samen ergens heen te gaan. Tot zo ver.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun. Het gaat niet makkelijk worden en ik kom heus nog wel eens klagen, maar ik ben in ieder geval opgelucht dat we nu al zo ver gekomen zijn.
Dank jullie wel , knuffel Ilona
gisteravond barstte hier de bom, zoals jullie begrepen hebben. Feit is dat ik al een tijdje ongelukkig was aan boord (al zeker een jaar of twee) en dat ik daardoor hier de boel liet versloffen. Dan ging het weer een tijdje beter en dan weer slechter. Ik heb hier alleen nooit met Mattijs over gesproken, omdat ik van mening was dat hij er toch niets aan kon veranderen.
Gisteravond kregen we ruzie over iets heel kleins en toen zei Mattijs dat ik mijn spullen maar moest pakken en weg moest, nu roept hij dat wel vaker, alleen meende hij het deze keer echt en vanaf het moment dat hij het zei, had ik ook zoiets van ja dat is misschien wel een goed idee. Na een zeer ongezellige avond hier op de bank (ik achter de computer en hij achter de tv), heeft hij dus vanmorgen het ww van de computer veranderd, zodat ik niet achter de computer kon vandaag (hij heeft het er alweer vanaf gehaald, hoor, maar ik had het vanmorgen ook al geraden door de vraag die erin stond).
Nu moesten we dus wel praten! Ik kon niet wegkruipen achter de computer en hij had de tv ook maar niet aangezet. Eerst vanmorgen zag het er nog naar uit dat de boel gewoon niet meer te redden was tot.... ik zei dat ik wel wist hoe het kwam. Ik vertelde hem dat ik al tijden ongelukkig ben aan boord en dat ik me hier gevangen voelde. Hij is even weg gegaan voor wat besprekingen (we liggen even kort op een werf) en toen hij terugkwam was er wat veranderd.
Hij dacht dat ik gewoon niet meer van hem hield en daarom niets van hem moest weten, maar nu hij dit wist, wist hij ook dat het niet aan hem lag. Nu is de situatie dus anders, van gisteren uit elkaar naar nu wel doorgaan, aan de relatie veranderd niets, maar ik ga gewoon aan de wal wonen en zo gaan we verder. Woensdag hebben we een feest en ik zei voor de gein dat als hij niet kon, ik wel zou gaan omdat het anders zonde van de hotelkamer was en toen zei hij: "Je komt me maar ophalen!" Dus nu gaan we woensdag samen naar dat feest en dat is misschien wel goed voor ons om samen ergens heen te gaan. Tot zo ver.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie steun. Het gaat niet makkelijk worden en ik kom heus nog wel eens klagen, maar ik ben in ieder geval opgelucht dat we nu al zo ver gekomen zijn.
Dank jullie wel , knuffel Ilona