ik zit erdoorheen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou posten.. maar ben toch benieuwd of ik niet de enige ben

ik heb een dochter van 2.ze is in dec 2 geworden. en een dochter van 8 weekjes. maar elisa ( die van 2) loopt al vanaf de maand november ( voordat marit werd geboren) te klunelen. en vaak ziek.. en dat gaat maar door. dan gaat het een paar dagen goed en dan begint het weer. de huisarts doet er niks aan z blijkt overgevoelige longetjes te hebben. gaat van de zomer wel weer over...

maar ze blijft gewoon "jengelen"ik word er helemaal gekvan. ze heeft ook vaak wat last van driftbuien. en ik merk dat ik daar erg slecht tegen kan. ( de baby komt ook nog s'nachts) dus ik heb al weinig rust. maar ik zie gewoon tegen de dag op... heb totaal geen energie. en krijg al kippevel als ze begint te jengelen. ik weet het gewoon ff niet meer. iemand tips of ervaringen.

ik voel me zo'n slechte moeder... maar ik ben het gewoon ff zat!

 
Ik heb met tranen in mijn ogen je berichtje gelezen maar ...............laat ik als eerste tegen je zeggen JE BENT GEEN SLECHTE MOEDER.
Je schrijft dat je jongste 8 weken is.............je zwangerschapshormonen racen nog lekker door je lijf.
Je kleine moppie van 2 tobt een beetje met het zich goed voelen, ziekjes voelen, een zusje erbij en papa en mama die niet langer meer alleen de aandacht voor haar hebben maar ook nog voor haar zusje.
Zij gaat op een andere manier aandacht zoeken en dat kan zoals je schrijft in deze vorm van gedrag tot uiting komen.
Het is voor haar natuurlijk een hele gebeurtenis wat er is gebeurd (zusje erbij)en nieuwe dagindeling, andere vorm van aandacht)
Heel vervelend natuurlijk want het is absoluut niet gezellig.
En je word er doodmoe van je weet niet meer want je moet aanbieden om het gezellig te houden enz.
Ik weet niet of je de optie hebt dat ze naar de peuterspeelzaal gaat voor 2 dagdelen?
Of als dat nog niet zo is een dag/middag naar opa en oma, nichtje??
Dan heb je ff alleen met je kleine moppie kan jij slapen als je kleintje slaapt of lekker lezen of iets anders wat je graag doet.
Probeer ook een middag of dag met haar alleen te plannen (voor zover het het toelaat ik weet natuurlijk niet of je borstvoeding geeft)
Ga lekker naar de speeltuin kinderboerderij enz.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt, ga jezelf aub niet aanpraten dat je een slechte moeder bent want dat is echt niet zo!!!
Hoop dat het snel beter gaat in jullie gezin.

Liefs Louise
mama van Floortje (21 mnd)
 
Hoi,

Nou dat kan me echt heel goed voorstellen hoor! je bent ook echt geen slechte moeder omdat je er even doorheen zit, wij zelf hebben al weken lang de kinderen ziek, elke keer weer en ik ben al kapot, jij hebt ondertussen een baby gekregen en hebt nog nachtvoedingen, dus laat je niks wijsmaken,, knap van je hoor!

Wat ik zou doen is naar de ha bellen/gaan en een verwijzing vragen voor de kinderarts, dat mag hij trouwens ook niet weigeren dus als hij moeilijk doet op je streep blijven staan, je loopt hier al 2mnd mee rond en ook voor je kleine is dat toch echt niet leuk meer! Ze moeten nu even kijken wat ze mankeert, misschien heeft ze wel oor-keel ontsteking ofzo, laat haar door de kinderarts maar eens onderzoeken, want die ha helpt blijkbaar niet!!! Kun je niet naar een andere ha,??? je wilt toch zeker niet terug naar zo iemand!
Sorry hoor maar ik kan zo kwaad worden als artsen je niet serieus nemen!

Kun je iemand vragen een dagje op te passen, ik geef ok bv dus snap dat je tussendoor moet voeden, maar even rustig een middagdutje doen of een stukje wandelen terwijl een ander de dagelijkse zorg een dagje overneemt..

Succes, laat je even weten hoe het gaat???

Liefs MJ
 
Hoi

Elisa gaat vanaf februari even een extra dagje naar het kdv zodat ik even voor mezelf heb, ze gaat al 2 dagen. maar ik moet zo ook weer beginnen met werken. dus dan heb ik nog niet voor mezelf. dus gelukkig zometeen 1 dag in de week maar 1 kindje.
en ja ik geef borstvoeding dus ik wil marit ook niet te lang ergens achterlaten vanwege de voedingen.. maar elisa reageert echt SUPER op marit. ze is er echt heel zorgzaam voor een echt moedertje. dat is erg leuk om te zien.
het zijn meer haar buien waar ik moeite mee hebt. en ik begrijp ook dat dit bij de opvoeding hoort. en dat het zwaar is. maar het voelt gewoon alsof ik het niet aankan.

gister en eergister ook: ze wou NIET in bad. krijsen krijsen zich zelf verzetten het was drama. uiteindelijk is ze niet in bad gegaan.. maar is dit wil? ik wil dus niet dat zij de regels gaat bepalen. ik vind het moeilijk om in sommige situatie te reageren. hoe ga ik daar mee om. en dat maakt me onzeker. ik voel me gewoon niet zeker...


maar bedankt voor jullie lieve reacties!
 
Hoi,

ik sukkel inmiddels al 1,5 jaar met m'n eigen gezondheid en vraag me dan ook wel eens af of ik het wel goed doeen of het niet aan mij ligt. Mijn energiepeil is echt op het nulpunt.  Zwanger zijn en bevallen vreten energie (om het maar niet over alle hormonen te hebben). Het is niet meer dan logisch dat je dan minder kan hebben.
Mijn dochter is nu 2,5 en kan er ook wat van. De driftbuien en het jengelen die je beschrijft passen gewoon heel goed bij de leeftijd van je dochter. En helaas helaas ook het stukje van het bad. Ik dacht lange tijd dat het aan mij lag, dat mijn dochter bijzonder lastig was betreffende het wassen en bad maar sinds ik weer op dit forum kom blijkt dat het hele volkstammen kleine kindjes van die leeftijd zijn die dat niet meer leuk vinden! Hoera! Ik zeg hoera omdat het zo'n opluchting was dat het niet aan mij of aan m'n meisje lag. Lees onder dit kopje maar het stukje bang voor haren wassen.
Helaas heb je daar blijkbaar ook weer veeeeel geduld bij nodig maar uiteindelijk gaat het weer over.
Het is erg belangrijk dat je ondanks je baby en je dochter ook tijd voor jezelf maakt, dat is de enige manier op weer wat energie te krijgen en je incasseringsvermogen weer wat op te krikken.

veel succes en sterkte
Desi
 
Hoi,
Ik begrijp heel goed wat je meemaakt. Ik heb het zelf al drieduizend keer gehad; dat je echt voelt 'ik kan het nu echt niet meer aan'. Ik kan, net als jij volgens mij, niet goed tegen gekrijs en heb dan moeite om rustig te blijven. Ik heb vier kids en zeker net na de zwangerschappen was het vaak erg zwaar, door de hormonen en de vermoeidheid. De wereld vergeet vaak dat een zwangerschap en bevalling ontzettend veel van je lijf vergen.
WAt betreft je andere kindje, die zit nu net in een moeilijke leeftijd en dat maakt het nog zwaarder, daarnaast zal ze de spanningen rondom de verandering in het gezin waarschijnlijk afreageren op jou (ookal vind ze het heel leuk om een zusje te hebben). Mijn oudste dochter werd na de geboorte van een nieuw kind steevast ziek! Ja, en dat kwakkelen met de gezondheid, ik ben bang dat dat inderdaad een beetje bij kinderen hoort, het heet weerstand opbouwen, maar is helaas dodelijk vermoeiend voor jou.
Ik heb eigenlijk weinig tips toe te voegen aan die al gegeven zijn. Probeer niet te perfectionistisch te zijn. En dat je binnenkort weer aan het werk moet, is misschien wel beter. Even weg van de kinderen is voor veel vrouwen vaak een beetje een opluchting. Een collega begint immers niet meteen in je gezicht te krijsen als je iets later met de koffie komt, hihi.
Een slechte moeder...echt niet! Die staat hier niet bij stil.
Ivy
 
Madelief > meid, mag ik je complimenteren met het feit dat je, je eigen vermoeidheid erkent en toegeeft het niet aan te kunnen. Dit is namelijk altijd de eerste stap.

Ik weet niet of je familie/vrienden in de buurt hebt, die af en toe de kleintjes van je kunnen overnemen. Of zelfs 1 van de 2 zo af en toe als het je teveel wordt.

Bij mij was het ooit (ongv.3jr geleden) zo erg geworden en ik had er zolang mee rondgelopen dat ik zelfs mijn eigen dochter uit het raam wilde gooien. Dit is natuurlijk nooit gebeurd en ik heb hulp gehad nadat ik durfde toe te geven het allemaal niet aan te kunnen.
 
Wat herkenbaar! Toen mijn dochter geboren werd, was de oudste 19 maanden. Een zware zwangerschap, een zware nabloeding en daardoor ontzettend gammel, een dreumes die zich geen raad wist met de nieuwe situatie en daardoor zijn grenzen opnieuw verkende, waar ik dan weer geen energie voor had, borstvoeding, nachtvoedingen, de oudste die ook snachts weer wakker werd en droomde....

Ik heb wel huilend onder de douche gestaan en mijn man gevraagd of hij de oudste naar de oppas wilde brengen. We hebben dat ook inderdaad een paar keer gedaan, zodat ik alleen de baby had.

Ik zou als je je zo gammel voelt ook nog even wachten met weer echt aan het werk te gaan, als je dat kunt regelen met ouderschaosverlof of zo. Misschien wel weer 2 dagdelen beginnen, ook om even van huis weg te zijn en even jezelf te voelen. Maar niet de volle verantwoordelijkheid van je baan. Zelf had ik het dubieuze geluk tijdens mijn zwangerschap ontslagen te zijn en dus lekker de tijd te hebben.

Het enige dat bij mij hielp was uiteindelijk tijd...wachten tot ze groter worden en jezelf weer herstelt. En proberen te genieten van de kleine momenten waarin je je goed voelt. Leef in het moment en kijk niet naar morgen, misschien niet eens naar vanmiddag. Klinkt somberder dan het is, maar het brengt rust in je hoofd.

Sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan