Hoi meiden,
Zo lief als Sven net na de geboorte van Tim was, zo vervelend is hij nu. Ik heb zo onderhand het punt bereikt dat ik het niet meer leuk ga vinden en ook niet meer het geduld er voor op kan brengen.
Nu weet ik dat 2 jaar gewoon een moeilijke periode is maar dat het zo erg kon zijn.....
Sven roept nu de hele dag (zelfs in zijn slaap!) 'ikke ook!'. Alles wat wij of Tim hebben, moet meneertje ook. En als hij het niet krijgt, dan is het huis te klein. Naast die zin hoor ik de hele dag 'ik moet...', 'niet doen!' , 'selluf doen' of 'mama, mag niet!'. Alsof meneer hier te bepalen heeft wat er wel en niet mag gebeuren.
Het ergste is het natuurlijk als ik Tim de fles aan het geven ben of aan het verschonen. Gisteren bijvoorbeeld heeft hij in de tijd van een luier verschonen de halve pot kiezeltjes van de plant door de kamer gegooid, zijn ton van de duplo door de kamer gesmeten en de lak van de verwarming er bijna afgeschuurd. En dit is dan nog maar een greep uit het assortiment.
Op een pedagogisch didactische verantwoorde manier hem terecht wijzen heeft geen zin want meneer lacht me gewoon uit en soms gaat dat ook gewoon niet met nog een kind op de arm. Gisteren heb ik hem uit pure frustratie in zijn bed gezet maar daar ben ik eigenlijk heel erg tegen omdat zijn bed een fijne plek moet zijn. Het is toch al niet zo'n beste slaper. Maar ja, dat is nog de enige plek waar hij niet weg kan lopen.
Ik vind het zooooo frustrerend omdat we met zijn tweetjes in zo'n negatieve spiraal belanden wat ik echt niet wil. Ik begrijp vanuit zijn kant wel dat hij het idee heeft dat alle aandacht naar Tim gaat. Maar ja, als ik dan tijd voor hem heb, wordt zijn gedrag niet veel beter.
Hebben jullie suggesties, ik ben echt uitgedacht.
Groetjes,
Maike
Zo lief als Sven net na de geboorte van Tim was, zo vervelend is hij nu. Ik heb zo onderhand het punt bereikt dat ik het niet meer leuk ga vinden en ook niet meer het geduld er voor op kan brengen.
Nu weet ik dat 2 jaar gewoon een moeilijke periode is maar dat het zo erg kon zijn.....
Sven roept nu de hele dag (zelfs in zijn slaap!) 'ikke ook!'. Alles wat wij of Tim hebben, moet meneertje ook. En als hij het niet krijgt, dan is het huis te klein. Naast die zin hoor ik de hele dag 'ik moet...', 'niet doen!' , 'selluf doen' of 'mama, mag niet!'. Alsof meneer hier te bepalen heeft wat er wel en niet mag gebeuren.
Het ergste is het natuurlijk als ik Tim de fles aan het geven ben of aan het verschonen. Gisteren bijvoorbeeld heeft hij in de tijd van een luier verschonen de halve pot kiezeltjes van de plant door de kamer gegooid, zijn ton van de duplo door de kamer gesmeten en de lak van de verwarming er bijna afgeschuurd. En dit is dan nog maar een greep uit het assortiment.
Op een pedagogisch didactische verantwoorde manier hem terecht wijzen heeft geen zin want meneer lacht me gewoon uit en soms gaat dat ook gewoon niet met nog een kind op de arm. Gisteren heb ik hem uit pure frustratie in zijn bed gezet maar daar ben ik eigenlijk heel erg tegen omdat zijn bed een fijne plek moet zijn. Het is toch al niet zo'n beste slaper. Maar ja, dat is nog de enige plek waar hij niet weg kan lopen.
Ik vind het zooooo frustrerend omdat we met zijn tweetjes in zo'n negatieve spiraal belanden wat ik echt niet wil. Ik begrijp vanuit zijn kant wel dat hij het idee heeft dat alle aandacht naar Tim gaat. Maar ja, als ik dan tijd voor hem heb, wordt zijn gedrag niet veel beter.
Hebben jullie suggesties, ik ben echt uitgedacht.
Groetjes,
Maike