In mezelf gekeerd

A

ANONYMOUS_USERNAME

Het wordt steeds stiller op het forum. Geen idee wat dit betekent (zijn er bevallingen aan de gang? zitten een aantal rustig mee te lezen).

Oke, misschien herkennen jullie het, maar sinds een paar dagen raak ik steeds meer in mezelf gekeerd. Ben ik normaal een sociaal persoon die het liefst alle vrije uurtjes besteed aan visites of bel-rondjes, nu raak ik steeds meer op mezelf gericht en moet er vooral niet aan denken om ergens heen te gaan of gezellig met iemand aan de telefoon te hangen!

Zelfs als mijn man thuis komt van het werk heb ik niet meer zulke verhalen. Hij vraagt zich dan ook geregeld af of het wel goed gaat met me?! Ja, het gaat goed, maar ik ben vooral heel erg met mezelf en de baby bezig.
Het heeft misschien ook te maken met het feit dat ik doodmoe ben. Het slapen wordt echt een ramp, waardoor ik 's ochtends gebroken wakker word. Energie heb ik niet meer. De bank is inmiddels mijn grote vriend geworden.

Hebben jullie ook zo het gevoel dat het wachten begonnen is?
Ik wel, maar ik ben aan de andere kant ook bang dat het wachten nog wel even duurt (ben nu 37 weken)...
 
Hey,
Ik herken het wel... Ik merk ook dat ik geen zin meer heb om ergens naartoe te gaan en dingen af te spreken, Nu het allemaal zo dichtbij komt heb ik mn hoofd alleen maar bij de baby en hoe het allemaal zal gaan. Ik ben blij als alles achter de rug is en we lekker kunnen gaan genieten van de kleine. Het lijkt alleen zo slopend langzaam te gaan ineens.. :S
(ik ben bijna 36wk)..
 
Hey hey

Ik herken dit echt helemaal, ook ik slaap niet lekker meer dus voel me 's ochtends ook echt helemaal gebroken. Zodra me dochtertje naar het kinderdagverblijf is (waar ik me ook al voor schaam dat ze daar gewoon naar toe gaat terwijl ik thuis ben) kruip ik idd ook op de bank. En heb ook echt geen zin in telefoon of visite terwijl ik normaal geniet van me vrienden en gezelligheid om me heen. Het zullen de laatste loodjes wel zijn zeker. Ik ben nu ook 37 weken en moet er niet aan denken dat het zo nog 3 weken door moet. Maar kom op we moeten nog ff door meiden laten we proberen om de laatste weekjes elkaar er maar door heen te sleuren!!!
 
Voel me opeens zo begrepen!! Ik heb het ook, net of ik me enorm depri voel. Moet me dwingen om iets te doen, en liefst kies ik de makkelijkste weg. Daarbij heb ik sinds gister ook enorme hoofdpijn. Is dit een ommezwaai in de hormonen, ik ben vandaag 38 weken en 2 dagen.
Slapen is bagger, ik vraag me echt af waar ik straks de energie vandaan moet halen om ons kindje op de wereld te zetten, voel me alles behalve uitgerust.
 
Hello!

Ja hoor, volgens mij heet dit gewoon cocoonen! Ik merk het vooral aan dat ik fysiek niet meer zo ver van huis wil. Ik woon in Utrecht en vorige week nog naar Roosendaal en Putten geweest, dat vind ik eigenlijk niet heel prettig meer. Ik merk het ook aan dat ik eerst dacht: oh dan ga ik nog met die afspreken en daar een kopje thee drinken. Maar nu zoiets heb van: weet je, laat maar. Ik merk dat 'niks doen' rust in mijn hoofd brengt en dat heb ik nu gewoon nodig ofzo. Alles wat me afleidt vind ik irritant en al snel teveel.

Teveel te doen te hebben vind ik niet meer prettig, ik concentreer me ook liever op thuis en de baby en wat komen gaat.

Meid, volgens mij niets aan de hand, tenzij je ook echt bijv. tegen 'straks' opziet of je depressed begint te voelen, dan moet je dat gewoon uitspreken!

Ik had vorige week dat ik me zo down voelde, vond ik helemaal niet fijn, schrok er een beetje van. Achteraf denk ik dat het moeheid was i.c.m. nog een te vol programma voor de dag. Deze week doe ik het echt rustiger aan, slaap beter en zit emotioneel beter in mijn vel.

Ik heb het al eerder genoemd, ik heb het idee dat het bij mij eerder gaat komen. Ik voel nu weer zoveel veranderingen in mijn lijf! Hormonaal krijg je nu weer een nieuwe shot, dat voel ik echt. En de baby ligt nu echt laag, heb vaker harde buiken, darmen rommelen, snel misselijk... Het hoeft allemaal niets te zeggen, dat weet ik wel, maar ik heb gewoon het idee dat ik niet nog 4 weken doorloop. Maar ja, lekker knullig als ik straks pas met 42 weken beval ;-)

Anyhow, bij mij moet het nog een weekje blijven zitten, dan zit ik op 37 weken.

Voel je niet schuldig over waar je allemaal geen zin meer in hebt, volgens mij is dat alleen maar een goed teken, nl. dat je hormonen goed hun werk doen!

En het is hier idd. wat rustiger, maar de afgelopen dagen was het ook wel heeeel druk... We wachten het af wanneer de nieuwe geboortetopics komen!

Succes!
 
Hahahah, ik ook weer blij dat dit bij veel mensen speelt.

Mijn vriend heeft me deze week al zeker 4 keer gevraagd of er iets is.....

Ik zit alleen nog maar op de bank, en ga de deur niet meer uit. Internetten kan er nog wel vanaf gelukkig. Maar heb ook geen zin in bezoek of veel telefoontjes!!!!
 
Fijn om weer zoveel herkenbare reacties te lezen!

Ik maak me er geen zorgen over, want eigenlijk vind ik het wel een heel prettig gevoel, dat afwezige.
Gisteravond heerlijk in bad gezeten en alleen maar gevoeld met mijn hoofd en handen wat er allemaal van binnen gebeurt. Heerlijk! Ik ben normaal echt irritant actief en het is prettig om die rust eens mee te maken.
Dus nee, dit is absoluut geen depressie. Eerder een soort verbazing dat ook dit nog gebeurt.

Het enige dat ik idd lullig vind is dat ik niet echt interesse toon in familie en vrienden. Dan zie ik een nummer in het display verschijnen en dan denk ik... ooh, ooh... ik had hem/haar nog moeten bellen. Nou ja, ze moeten het me maar niet kwalijk nemen haha.

En bedankt Blossom voor het prachtige woord 'coconnen'. Als mijn man weer vraagt wat er is, dan zeg ik gewoon: 'niks hoor, ik ben gewoon aan het coconnen' ;-)

En Cromo, schaam je niet dat je dochtertje naar het kdv gaat! Ik ben zwanger van de eerste, maar ik zou ook niet weten hoe ik in deze toestand nog een kleintje om me heen zou moeten verdragen.

Echt grappig om te zien dat we allemaal dezelfde fases doormaken! Het sterkt mij enorm (hoewel ik natuurlijk niemand die vage kwaaltjes gun) en daardoor kan ik weer even door ;-)
 
heerlijk (nou ja?? om te lezen dan) dat het bij iedereen zo ongeveer hetzelfde is...hihihihihi.

Ik had vorige week zo'n week dat ik echt helemaal nergens zin in had. Nog niet eens om te eten te koken. Deze week gaat het al vele malen beterder, heb afgelopen maandag zelfs een opruimwoede gehad. Het hele huis van boven naar beneden helemaal schoon gemaakt (wel met wat hulp natuurlijk) en dat voelde ontzettend goed. Daar krijg ik echt weer energie van. Alleen 's avonds was het een beetje foute boel, had heel veel last van harde buiken en dat fijne zwaren menstruatie pijn(had ik eigenlijk al voordat ik opstond). Dat is dinsdag gelukkig weer minder geworden. Dus dinsdag en woensdag weer lekker niets uitgevoerd, wel iets wat wasjes weg gewerkt, maar verder niets. Helaas hebben wij geen ligbad, dus ga ik vanmiddag ff lekker bij m'n ouders in bad liggen. Dat geeft ook een heel rustig gevoel van binnen, zowel bij ukkie als bij jezelf.

Maar ff ander vraagje, heeft er iemand van jullie ook weleens het gevoel dat de kleine al halverwege je benen hangt als je moet plassen ofzo (dus bij op de toilet zitten)? Nou ik heb dat dus wel en dat is echt een heel ZWAAR gevoel :-( en dus niet prettig. Vanmiddag weer naar de vk en zal het eens vragen wat dat kan betekenen.

Het is soms eigenlijk ook wel lekker om ff op de bank te liggen, maar kan me voorstellen dat je niet wilt dat dit nog een x aantal weken gaat duren.

Liefs

Joce
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan