Die denkwijze komt me bekend voor bij m'n schoonmoeder, heeft mij ook meermaals aangegeven dat ze best mag huilen, dat ik het even wat rustiger aan moet doen en niet te snel naar haar toe gaan... terwijl ik dan meteen denk 'ik ken m'n dochter, ze huilt omdat ze nu ergens anders is dan haar eigen kamer dus ik ga haar even gerust stellen'. Ik zeg dan ja en amen, maar doe m'n eigen ding.
Ik zal hun sowieso in hun waarde laten en gerust stellen daar waar nodig.
Ik zal inderdaad m'n man het woord laten doen, hij kent z'n ouders toch beter ?
Thanks voor de tip over vragen hoe zij het dan voor zich zien, alleen ben ik bang dat ze dan de bal terug kaatsen met een 'dat is aan jullie, jullie zijn de ouders' en het initiatief weer bij ons laten.
Ding is.... Zij hebben precies dezelfde situatie meegemaakt met de ouders van haar man. Die toonde geen interesse en initiatief richting m'n man en z'n zus. Nu doen zij dat waar ze zo over zaten te klagen, beetje roulerende rekening gevalletje.
Maar we gaan het gesprek binnenkort aan, met deze tips in het achterhoofd.
Ik zal hun sowieso in hun waarde laten en gerust stellen daar waar nodig.
Ik zal inderdaad m'n man het woord laten doen, hij kent z'n ouders toch beter ?
Thanks voor de tip over vragen hoe zij het dan voor zich zien, alleen ben ik bang dat ze dan de bal terug kaatsen met een 'dat is aan jullie, jullie zijn de ouders' en het initiatief weer bij ons laten.
Ding is.... Zij hebben precies dezelfde situatie meegemaakt met de ouders van haar man. Die toonde geen interesse en initiatief richting m'n man en z'n zus. Nu doen zij dat waar ze zo over zaten te klagen, beetje roulerende rekening gevalletje.
Maar we gaan het gesprek binnenkort aan, met deze tips in het achterhoofd.