irritatie richting schoonouders

A

ANONYMOUS_USERNAME

hey,

moet even mijn verhaal kwijt.
toen we trouwden (3 jaar terug) riep mijn schoonmoeder al dat ze oppasoma wilde worden. toen ik zwanger was bleef ze dat roepen, en het leek me handig en leuk.
inmiddels heb ik spijt als haren op mijn hoofd dat ik niet gewoon een plek op het kinderdagverblijf heb gekozen. er zijn een aantal dingen die me enorm dwars zitten, maar ik durf er niet over te praten, omdat het voor mijn gevoel te gevoelig ligt.

1. het is nooit genoeg: ze hebben onze dochter 1 dag in de week voor zichzelf. maar het is niet genoeg. als ik bijvoorbeeld vertel dat ik als dochter naar school gaat wel dagje meer wil gaan werken roept ze meteen dat het nu ook wel kan, zij wil nog wel een dag oppassen. als ik vertel dat ik het druk heb op mijn werk wil ze meteen wel extra dagje oppassen zodat ik op mijn gemak kan werken. als wij oppas nodig hebben (bijv. voor een bruiloft) is ze diep teleurgesteld dat dochter bij mijn ouders gaat logeren, want ze had toch naar haar gekund? we zien ze 1 keer per week (naast oppasdag) maar eigenlijk wil ze dat we vaker komen. als manlief papadag heeft, dan komt ze ook op de koffie (manlief durft geen nee te zeggen) en als schoonzusje oppast, dan komt ze ook op de koffie... En als wij dan daar zijn, zodra ik binnenkom, dan moet dochter daar op schoot. Zal ik de fles geven? zal ik der luier verschonen? geef der maar aan mij! zal ik??? NEEE
zit ik vandaag bij cb (wist ze) komt ze daar ineens binnenlopen om even dochter gedag te zeggen...

2. ze weet alles beter. dochter mag al dit eten, mag al dit drinken. en als ik dan zeg van niet, dan kom ik er achteraf achter dat ze het toch gegeven hebben!!!!!
als ik zeg, nee laat haar maar even ze moet slapen, dan toch gaan kijken: nee joh.. ze is wakker, en haar oppakken. als ik zeg, nee, ze hoeft nog niet te eten, ja, maar volgens mij heeft ze honger.. (ik ben alleen maar haar moeder, wat weet ik er nou van..)

3. ze zeurt overal over! na de eerste 2 keer oppassen was ze diep teleurgesteld: het regende altijd als zij moest oppassen, en ze kon nooit eens lekker met haar wandelen... nu loopt ze iedere keer te zeuren wanneer dochter in de wandelwagen kan zodat ze naar de kinderboerderij kunnen.

4. ALLES draait om dochterlief. ze laten alles uit hun handen vallen zodra ze binnenkomt, en niemand is verder nog belangrijk. en met ons kan ik dat nog wel begrijpen, maar kan me voorstellen dat dat voor zwager en schoonzus (zonder kind) behoorlijk irritant is!

ppfff.. weet wel dat eigenlijk de enige oplossing praten is.. maar dat ligt gecompliceerd...

maar zie er nu echt tegenop om daar heen te moetne en leuk met ze te doen. wil eigenlijk het liefst plek op creche reserveren...maar ja, dat zou betekenen dat manlief weer dag meer moet gaan werken omdat we het anders niet kunnen betalen (2 dagen creche is goedkoper dan 1 dag minder werken)

tnx voor lezen.. moest het ff kwijt aan mensen die ons niet kennen...

xx T
 
Heej Truckerbabe,

Wat enorm vervelend voor jou zeg! Ik snap helemaal dat dit over jouw grenzen heen gaat en het vervelende is inderdaad dat er alleen iets gaat veranderen als je aangeeft dat dit niet meer oke is. Hoe moeilijk ook.

Ik heb het gelukkig zelf niet zo, maar ik was hier wel enorm bang voor. Mijn schoonouders (eerste kleinkind) lopen ook weg met ons zoontje en laten ook alles uit handen vallen als wij komen, maar mijn schoonmoeder kent zogezegd wel haar plek en vraagt ipv zomaar doen. Ik had het ook niet getrokken als dat anders zou zijn.

Mijn zus heeft ook een 'ietwat dominante schoonmoeder' en voor haar werkt het goed om haar af en toe een moment alleen te geven met haar kleinkind (dag in de week oppassen), maar daarna moet het dan ook klaar zijn. Bij jou klinkt het als een rupsje nooitgenoeg.

En dit gaat je zwager en schoonzus idd. vanzelf een keer irriteren, maar dat is hun zorg, niet het jouwe.

Dus eerlijk is eerlijk, ik denk toch dat je een keer een gesprek moet voeren. Wellicht helpt het als je het 'positief insteekt' door te zeggen dat je het fijn vindt dat ze zo dol op je dochter zijn en dat je hun ook absoluut een goeie band met haar gunt, maar dat je nu wel eens het gevoel hebt dat zij op jouw stoel gaat zitten. En je hebt simpelweg niet altijd tijd om bij hun langs te gaan, e.d. Ze moeten ook wat ruimte kunnen bieden. Wellicht kan ze er begrip voor op brengen als je goed onder woorden kunt brengen hoe jij het ervaren hebt de afgelopen tijd.

En mocht ze daar niets van leren, tsja, jij en je man bepalen wat er gebeurt: ik zou dan aangeven dat jullie ervoor kiezen om je dochter toch naar een kdv te brengen. Daar ben je geen verantwoording over verschuldigd.

Maar ik herken je probleem van mijn zus haar verhalen: schoonmoeder riep ook tijdens de zwangerschap: oh, ik wil wel oppassen. En toen het zover was kon mijn zus niet meer terug terwijl ze het eigenlijk niet echt zag zitten.

Nu 2,5 jaar later ziet ze er overigens ook voordelen van in: ze brengen hun dochter makkelijk even naar oma toe omdat ze weten dat dochter het daar heerlijk heeft. En mijn zus denkt heel simpel: we zien ze om die reden al een keer in de week, dus we hoeven er dan ook niet vaker heen. Maar goed, als ik jouw verhaal lees lijkt dat voor jouw schoonmoeder niet voldoende te zijn.

Aankaarten, hoe lastig ook! Succes!
 
lieve Marieke,

Volgens mij is er maar 1 oplossing, de bom laten barsten. Wij hebben dat ook gedaan met mijn ouders, en nu gaat het super.
Wees heel duidelijk na je schoonmoeder toe, dit is ons kind, Ik weet dat jullie alles al eens meegemaakt hebben, maar wij willen het ook zelf uitzoeken. Hebben we raad nodig hoor je ons vanzelf. Komt wellicht even heel erg rauw op haar dak, maar geloof me je moet een halt toeroepen, want je hebt er al geen plezier meer in. En het liefst hou je floor bij haar weg.
Maar je kleine meid kan er niets aan doen dat haar Oma zo is. Dus weghouden is ook wat cru.

Zeg dat ze eerst moet bellen als ze langs wil komen of het wel uitkomt. Komt het niet uit gewoon zeggen, het is jullie leven ze heeft het maar te accepteren. Maar echt dat ze naar het CB gekomen is, sorry hoor maar ongelofelijk.
Ik moet direct terug denken aan dat ik mijn schoonloeder de deur uit heb gezet toen ik 20 weken zwanger was. Ik had haar zo voor lul gezet als die van mij dat flikte. Te triest, vertel het haar eerlijk waar je mee zit. Probeer het op het oma en mama zijn verhaal te gooien.
Uiteindelijk kom je daar het verst mee. Ik weet je wil haar niet kwetsen en je mannetje ook niet. Maar zeg nou zelf, dit is toch geen leven meer voor jullie?

Sterkte meid, ben benieuwd hoe het verder gaat.
 
Heej,

Wat hierboven al gezegd wordt, toch maar praten of anders de bom laten barsten. Tuurlijk, zij heeft het allemaal al eens mee gemaakt maar dat is 25/30 jaar geleden! Nu zijn er hele andere 'regels' en gebruiken! Dit gaat echt te ver! Jij bent haar moeder! Jij en je man bepalen wat er wel en niet gebeurd! Jullie bepalen de regels!

Wij hebben met mijn ouders ook een kleine aanvaring gehad, daarna gaat het echt een stuk beter! Je kan het er altijd nog op gooien dat je heel erg blij bent dat ze zo goed voor je dochtertje zorgt, maar.....

Ik hoop echt dat je eruit komt! Op deze manier is het voor jou niet te doen!
 
He wat vervelend zeg zowel voor jou als je man.
Inderdaad praat er over en zeg wat je dwars zit.
Jullie zijn de ouders, dus jullie bepalen hoe Floor verzorgt moet worden. Daarnaast is je vrijheid ook heel belangrijk. Ik denk dat je dit gerust kan zeggen en maak afspraken met ze,
 
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de meiden die voor mij hebben gereageerd. Heel erg vervelend maar je zult met ze moeten praten.
Heel veel succes met dat gesprek!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan