irritatie richting schoonouders

Ik hoor op het oktoberforum,maar reageer eigenlijk heel weinig.
Ik herken je verhaal wel alleen was mijn schoonmoeder niet zo erg. Met de nadruk op was, want ze is inmiddels overleden. Ze heeft 2.5 jaar van onze meid mogen genieten,maar haar kleinzoon helaas niet meer mogen zien. Ze is gestorven toen ik 24 weken zwanger was. Maar goed dat terzijde.

Ik heb haar heel duidelijk gemaakt, al toen ik zwanger was hoe ik over sommige zaken dacht. Zij wilden ook graag oppassen en dat kon ik ze eigenlijk ook niet ontzeggen. Onze meid ging er elke maandag naartoe en die dag stond ook helemaal in het teken van haar. Ze werd overgoten door aandacht en alles wat ze deed was leuk. Wij kregen 's avonds een strontvervelend kind thuis maar goed.
Ik heb wel heel duidelijk aangegeven dat wij de baas waren en dat wij bepaalden wat er gebeurde, wat ze at en dronk noem maar op. Ook als we daar waren dan bepaaden wij. Als het bij ons nee was dan moesten zij geen ja zeggen.
Dit heeft eigenlijk best wel gewerkt. Het feit dat ze de hele dag de aandacht kreeg daar werd ze vervelend van maar voor de rest ging het goed.

Ben dus gewoon eerlijk en duidelijk naar je schoonouders toe. Want je brengt je kindje nu niet met een goed gevoel weg.

Succes ermee
Groetjes Anninas
 
tnx voor reacties...

ik zie gewoon ontzettend op tegen het gesprek. Ik heb al een aantal keer over andere dingen geprobeerd te praten, maar ze zijn zo overtuigd van hoe zij het willen. Dat ze met honder excuses kunnen komen om hun gedrag goed te praten. En ze luisteren dan niet naar wat ik zeg.

Bijvoorbeeld toen ik ze aansprak op het feit dat ze dochter thee hadden gegeven, terwijl ik had gezegd dat ze dat nog niet mocht. Ja maar, ze vond het zo lekker. ik: maar ze mocht het nog niet, en dat had ik gezegd. ja maar het was maar een klein beetje. ik: daar gaat het niet om, wij beslissen wat ze krijgt. ja maar, ze zat zo te kijken, dus ik dacht, ik geef haar ook een beetje.
en zo gaat het maar door... het dringt gewoon niet door ofzo...

ik denk dat ik maar een brief meot gaan schrijven.l daarin kan ik alles heel duidelijk schrijven, zonder dat ze iedere keer overal tegen in gaan en ik het gevoel krijg dat ik me moet gaan verdedigen. Want zo voelt het nu een beetje. zij weten het allemaal zo goed, en als ik wat anders vind, dan moet ik wel verdomd goede redenen hebben, en anders doen zij het hoe zij het willen doen...
 
Hoi Truckerbabe,

Wat ongelooflijk vervelend voor jou zeg! Ik kan je wel vertellen dat als mijn (schoon)moeder het zou wagen om mijn baby thee te geven, tegen mijn wil in, ik echt zou ontploffen. En ik zou 'als straf' lekker een tijdje wegblijven denk ik. Dat KAN toch niet??

Als je het idee hebt dat je woorden niet aankomen, dan kun je inderdaad ook een brief schrijven. En zeggen dat het ECHT menens is! Als je toch in gesprek gaat en als gebeurt zoals je hierboven beschrijft:

"Ja maar, ze vond het zo lekker. ik: maar ze mocht het nog niet, en dat had ik gezegd. ja maar het was maar een klein beetje. ik: daar gaat het niet om, wij beslissen wat ze krijgt. ja maar, ze zat zo te kijken, dus ik dacht, ik geef haar ook een beetje.
en zo gaat het maar door... het dringt gewoon niet door ofzo..."

Dan zou ik echt even zeggen: stop nu even, hoor je wel wat ik zeg? Het gaat mij er niet om wat JIJ hiervan vindt, IK bepaal wat zij wel en niet te eten krijgt. Wat snap je hieraan niet?

En vooral niet accepteren dat ze door blijft ratelen en uitleggen, gewoon heel bot zeggen dat dat je allemaal geen fluit kan schelen, dat ze zich gewoon aan jullie voorschriften houdt ten aanzien van eten/drinken/slapen, etc. en ander is het simpelweg uit met de pret.

En daar mag ze dan eventjes 2 weken op kauwen zonder dat jullie contact hebben. Ik denk dat het dan wel tot haar door zal dringen ;-)

Maar ik heb echt met je te doen, wat is dit vervelend zeg. En even als steun in de rug voor jou: het is niet normaal wat zij doet en jij stelt geen onmogelijke eisen. Dus daar ligt het niet aan.

Succes!


 
een brief schrijven is een goed idee. Dan kan je schoonmoeder alles hopelijk wat beter in zich op nemen en krijg je ook niet meteen een discussie en in een brief word je niet onderbroken. Schilt ook weer irritaties. Poeh ingewikkelde situatie hoor!

Onze moeder zijn heel makkelijk. Zij laten ons helemaal onze gang gaan. Bij beiden duurde het juist even voor ze zich oma voelden. dat was ook wel een beetje gek.
Vooral mijn schoonmoder had dit.
Die had iets van"ik vind alle baby's leuk, dus voel niks bijzonders voor dit kind'.
Had mijn schoonmoeder het overigens zelf ook moeilijk mee. Die had gedacht dat het helemaal vertrouwd voelde om haar eerste kleinkind te zien.
Inmiddels zijn voelt ze zich wel helemaal oma hoor. Koste gewoon wat tijd.
 
beste Marieke,

mijn moeder wilde ook wel oppassen maar heb haar van te voren duidelijk gemaakt dat als ze een vaste dag met MIJN kind wilt doorbrengen het dus ook via onze regels gaat!
nu kreeg mijn zus net voor me een tweeling en het werd der dus echt teveel om op 3 kindjes te passen (ze werkt ook nog 24 uur).

hun hebben hun eigen kinderen groot en nu is het aan jullie!!
en dat mag je ze best zeggen.
alles is veranderd en dat hoef niet altijd ten goede te zijn maar nu is het eenmaal en je moet met jou kids doen waar jij achter staat.

praat erover met ze en als ze der niks van willen weten zou ik toch nadenken over de creche.
en dan kan ze echt oma spelen als jullie dat uitkomt. waarschijnlijk dat je er dan wat lichter overdenkt als ze dingen doet die je eigenlijk niet wilt.
(zo werkt het wel voor mij)

succes

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan