<p>Hallo allemaal,</p><p>De afgelopen tijd voel ik veel irritaties tegenover mijn partner. Ik krijg vaak de indruk dat hij niet snel initiatief neemt en veel wil houden zoals het was voor de baby er was. Dus in het weekend nog een uur op bed blijven liggen als onze zoon al wakker is, daarna beneden koffie, TV kijken, op de bank zitten. Dit vind ik ook fijn. Maar zo komt het op mij over alsof hij wacht tot ik onze zoon ga aankleden enzovoorts, aangezien hij dan al lang wakker is. Vanochtend gaf ik aan even te willen douchen en vroeg hij meteen of ik onze zoon mee wilde nemen. Ik heb de afgelopen 2 weken hem wel eens om 4 uur snachts gedoucht omdat hij erg verkouden was maar dit is echt belastend om alleen te doen. Als ik de baby bij hem in de wipstoel zet als partner gaat douchen vraagt hij meteen of ik de baby mee naar beneden kan nemen zodat hij rustig kan douchen. Ook geef ik vaak aan dat onze zoon honger heeft maar als ik dan niet zelf het initiatief neem om een flesje te maken (ben de borstvoeding aan het afbouwen) heeft hij na een halfuur honger nog niet gegeten, en moet hij dan eigenlijk alweer naar bed. Het resultaat is een baby die overstuur wordt van de honger, te moe is om te drinken en alleen in je armen in slaap valt door de vermoeidheid. </p><p>Ik denk dan: als we allebei tegelijk uit bed gaan, kunnen we omstebeurt douchen en ontbijten, dan bespreken wie het flesje geeft en wie hem op bed legt. Iedereen heeft dan rustig op kunnen starten. Nu komt het er vaak op neer dat ik er maar uit ga, tenzij ik heel erg aandring en dan moet ik het nog 2 keer vragen. Ik vind het niet leuk voor onze zoon als hij al een half uur wakker is en dan nog steeds maar moet wachten tot een van ons zin heeft om op te staan. Wakker is wakker en dan wil hij lekker spelen. Ik ervaar het ook als mentaal zwaar dat veel dingen niet gebeuren tenzij ik eraan denk/het benoem/ inititatief neem. Vervolgens krijgen we een woordenwisseling omdat dit mij irriteert en ik het al vaak aan heb gegeven. Het begrip 'mental load' begrijpt mijn partner ook niet. Hij is een hele goede vader en geniet ook van het vaderschap. Doet ook wel veel. Maar dingen als melk uit de vriezer halen voor de opvang, tasje inpakken, sochtends aankleden, dat doe ik vrijwel altijd. En vraagt hij ook aan mij. De dingen die mentaal veel energie vragen doe ik. Vervolgens zegt hij wel niet te geloven dat hey klaarzetten veel tijd kost, (uit werk eten, zoon op bed leggen, kolfspullen van de dag afwassen, flesjes afwassen, melk uit de vriezer halen, groentehap uit de vriezer. Dan ben ik incl slaapritueel van 19 tot 22 zoet.) maar wil hij het dan zelf ook niet doen want hij brengt hem al naar de opvang en het is veel werk. Snappen jullie het nog? Verwacht ik teveel van mijn partner? Werkt een vrouwenbrein gewoon anders? Is het veel gevraagd als ik het fijn zou vinden als mijn partner zelf denkt: om 6 uur heeft hij gedronken, oh, het is 9 uur, tijd voor nog een fles. En dan zelf melk opwarmt of aan mij vraagt of ik dat wil geven. Ipv zelf voor de televisie blijven zitten. Kan hij wel beweren dat hij er niet vanuit gaat dat ik het dan doe maar zijn gedrag laat iets heel anders zien. Wat me nog het meest operetta is dat hij niet snapt dat dit mij mentaal veel druk oplegt. Een gevoel van, als ik het niet doe, doet niemand het.</p>
Irritaties man
- Onderwerp starter Gebruiker10302234
- Startdatum
Het lijkt me zo heerlijk om er gewoon op te kunnen vertrouwen dat je partner alles regelt. In de afgelopen 6 maanden heb ik dit 1 keer gehad, had aangegeven dat ik heel graag uit wilde slapen. Als we dit afspraken dan moest ik partner nog 4 keer wakker maken..Waarna ik helemaal geïrriteerd was. Pasgeleden voor het eerst echt uit kunnen slapen en man, wat knap je daar van op. Terwijl partner dit heel vaak heeft..
Heb ik gelukkig nooit gehad. Maar ik heb wel in mijn omgeving vrouwen hierover gehoord. Zij hebben toen een dag winkelen of iets dergelijjs gepland met moeder vriendin of iemand. Zodat hun partner dus kon ervaren hoe dat werkt. Hele dag zorgen voor de kleine. Weet niet hoe het verder gaat met jullie maar misschien is een nachtje weg gaan? Zodat je partner echt een volle 24 uur voor kleine moet zorgen? Als die dan laat afweten zit hij zelf met een kind dat dus chagrijnig wordt
Herkenbaar hoor. Ik heb ook een fantastische partner die echt heel zorgzaam en lief is. Maar ik ben “het collectieve geheugen van het gezin” zoals ik het altijd maar noem ?? zoals de luiers aanvullen van de tas en op tijd weer melk kopen enz.
Met mijn eigen moeder over gehad, die zei: als jij jezelf ziet in een rol die je niet wilt, moet je die rol ook niet nemen.
En zo simpel blijkt het ook wel een beetje te zijn. Ik moet het los laten, hij heeft nu al twee keer gehad dat hij met de kinderwagen op pad ging en onderweg luiers heeft moeten kopen. Probleem opgelost. Heel irritant want hij ervaart dit helemaal niet als vervelend terwijl ik daar onrustig van zou worden.
Wat bij ons ook hielp: zelf wat vaker de deur uit gaan zonder je baby, die mag lekker bij papa blijven.
Het is een grote oefening in los laten, maar als dat lukt denk ik dat ik daar héél veel profijt van ga hebben de komende, pak ‘m beet, 20 jaar.
Haha!
Ik zou als ik jou was eens lekker met een vriendin een nachtje weg gaan. En echt genieten!
Met mijn eigen moeder over gehad, die zei: als jij jezelf ziet in een rol die je niet wilt, moet je die rol ook niet nemen.
En zo simpel blijkt het ook wel een beetje te zijn. Ik moet het los laten, hij heeft nu al twee keer gehad dat hij met de kinderwagen op pad ging en onderweg luiers heeft moeten kopen. Probleem opgelost. Heel irritant want hij ervaart dit helemaal niet als vervelend terwijl ik daar onrustig van zou worden.
Wat bij ons ook hielp: zelf wat vaker de deur uit gaan zonder je baby, die mag lekker bij papa blijven.
Het is een grote oefening in los laten, maar als dat lukt denk ik dat ik daar héél veel profijt van ga hebben de komende, pak ‘m beet, 20 jaar.
Haha!
Ik zou als ik jou was eens lekker met een vriendin een nachtje weg gaan. En echt genieten!
Goede tips. 
Zodra de voedingen allemaal afgebouwd zijn ga ik dat ook zeker doen! Een overgroot deel komt ook wel doordat ik full-time borstvoeding gaf eerst. Daardoor was ik sowieso 80 procent van de tijd de sjaak. Maar het is ook vaak voorgekomen dat ik moest werken en mijn partner een paar weken achter elkaar vaderschapsverlof had. Het is dus niet zo dat hij niet weet hoe het werkt. Maar hij lijkt het snel te vergeten, er niet bij stil te staan dat ik ook wel eens lekker rustig wil douchen enzo. Een keer een hele nacht weggaan, wat een goede tip! Mijn partner was ook wel eens erg boos op me omdat ik geirriteerd deed na 2 weken 4 uur slaap per nacht. Tot hij zelf 2 nachten van 3 uur slaap had toen onze zoon ziek was. Sindsdien neemt hij het vaker over snachts.
Zodra de voedingen allemaal afgebouwd zijn ga ik dat ook zeker doen! Een overgroot deel komt ook wel doordat ik full-time borstvoeding gaf eerst. Daardoor was ik sowieso 80 procent van de tijd de sjaak. Maar het is ook vaak voorgekomen dat ik moest werken en mijn partner een paar weken achter elkaar vaderschapsverlof had. Het is dus niet zo dat hij niet weet hoe het werkt. Maar hij lijkt het snel te vergeten, er niet bij stil te staan dat ik ook wel eens lekker rustig wil douchen enzo. Een keer een hele nacht weggaan, wat een goede tip! Mijn partner was ook wel eens erg boos op me omdat ik geirriteerd deed na 2 weken 4 uur slaap per nacht. Tot hij zelf 2 nachten van 3 uur slaap had toen onze zoon ziek was. Sindsdien neemt hij het vaker over snachts. Dankjewel Nikki ❤
Ik herken je verhaal heel erg! Ik vond het heel erg lastig dat mijn man langer bleef liggen en dat sommige dingen steeds op mij neer kwamen. Ik heb uiteindelijk moeten accepteren dat het niet altijd op mijn manier hoeft en dat als mijn man ruimte voor zichzelf neemt, ik dat ook gewoon moet doen. Zonder schuldgevoel.
En inderdaad wat Nikki zegt: niet de rol pakken als jij hem niet wilt. Bij ons wordt er vaak pas gestofzuigd als het echt niet meer kan bijvoorbeeld. Of als er bezoek komt?.
Ik heb ook geaccepteerd dat ik dingen van de kinderen eerder zie en die mental load heb. Hij heeft namelijk de mental load van andere dingen in het huishouden en daar ga ik me dan ook absoluut niet meer schuldig over voelen.
En verder blijven we praten over wat we nodig hebben om het vol te houden. Het is belangrijk dat we allebei tijd hebben voor onszelf en om bij te slapen. Daar hebben we afspraken over gemaakt. We slapen allebei een ochtend in het weekend uit. Niet heel gezellig, wel nodig. En daarbuiten pak ik nu ook makkelijker ruimte voor mezelf.
En inderdaad wat Nikki zegt: niet de rol pakken als jij hem niet wilt. Bij ons wordt er vaak pas gestofzuigd als het echt niet meer kan bijvoorbeeld. Of als er bezoek komt?.
Ik heb ook geaccepteerd dat ik dingen van de kinderen eerder zie en die mental load heb. Hij heeft namelijk de mental load van andere dingen in het huishouden en daar ga ik me dan ook absoluut niet meer schuldig over voelen.
En verder blijven we praten over wat we nodig hebben om het vol te houden. Het is belangrijk dat we allebei tijd hebben voor onszelf en om bij te slapen. Daar hebben we afspraken over gemaakt. We slapen allebei een ochtend in het weekend uit. Niet heel gezellig, wel nodig. En daarbuiten pak ik nu ook makkelijker ruimte voor mezelf.
Ik denk dat je misschien maar gewoon duidelijk moet aangeven wat je van je man verlangt. Dus Bv zeggen ‘wil je hem omkleden?’ Of wil je op hem letten zodat ik ff kan douchen. Ik merk bij mijn man dat dit goed werkt. Hij is zeker willens hoor, maar ik merk dat het initiatief vaak/vaker bij mij ligt. Beter dan gewoon aangeven wat je van hem wil